Comedia infantil
Henning Mankell

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Mankell opisuje losy dzieci w okresie wyzwalania się spod władzy kolonizatorów a następnie wojny domowej w Mozambiku. Spokojne, ustabilizowane i szczęśliwe dla wielu życie wiosek zostało brutalnie przerwane przez rewolucjonistów. W jeden z nich żył Nelio, który jak wiele innych dzieci, wyrwany z dzieciństwa, postawiony w obliczu śmierci siostry, zmuszony do zabicia oprawcy ucieka jak najdalej od rodzinnych stron by trafić do Maputo - stolicy kraju. Staje się członkiem a następnie przywódcą jednej z wielu band uliczników - bezdomnych, głodnych dzieci, których jedyną troską jest jak przeżyć do jutra. Nelio jednak nie do końca utożsamia się z innymi. Samo przeżycie do nastęnego dnia jest dla niego niewystarczające. Prawdziwe życie nie polega przecież na tym. Nelio stwierdza, że człowiekowi do szczęścia wystarczy dach nad głową i dowód tożsamości, stwierdza również, że trzeba marzyć, ale marzenia mają być rozsądne. Widzi w dzieciach ze swojej bandy ludzi z ich własnymi traumami, marzeniami. Te pierwsze trzeba na miarę swych sił zaakceptować, te drugie - jeżeli się da wspólnymi siłami realizować. To doprowadza Nelio do teatru a następnie na dach teatru/piekarni, gdzie ranny znajduje opiekę i słuchacza w postaci piekarza Jose Maria. Piękna, wstrząsająca książka o nagłym dorastaniu, byciu człowiekiem - bez względu na wiek,życiowe doświadczenie i okoliczności, w których przyszło żyć.