Córka dwóch światów. Moja opowieść o dzieciństwie naznaczonym przemocą, walce o siebie i nadziei

Dziś chcę Wam opowiedzieć o książce, przy której miałam wrażenie, że autorka uchyla przede mną drzwi do swojego serca i pozwala zajrzeć w najgłębsze zakamarki duszy. "Córka dwóch światów... ” Zeinab Hashmat-Pache to właśnie taka książka, literatura faktu, biografia, świadectwo życia, a jednocześnie intymna spowiedź dziecka, które dorastało pomiędzy dwiema kulturami, dwiema tradycjami i dwoma obcymi sobie światami.

Sięgnęłam po tę książkę, bo poczułam, że będzie w niej prawda, bolesna, trudna, ale i oczyszczająca. To nie jest powieść napisana, by bawić czytelnika. To relacja, która niesie w sobie ciężar wspomnień, ale też wielką siłę. Jako matka czułam, że muszę przeczytać tę historię, bo to opowieść o dziecku, a każde cierpienie dziecka dotyka najczulszych strun w sercu.

Autorka już na początku podkreśla, że nie pisze przeciwko wierze, ale przeciwko złu człowieka. To bardzo ważne, bo jej historia pokazuje, że niezależnie od religii, narodowości czy tradycji, rodzicem można być złym albo dobrym, a konsekwencje tego dziecko niesie przez całe życie.

Opowieść zaczyna się od chwili, gdy Zeinab miała zaledwie cztery lata. To wiek, w którym wspomnienia są jeszcze ulotne, a jednak potrafią boleć do końca życia. Od tego momentu poznajemy jej losy, przeplatanie życia w Polsce i w Egipcie, zderzenie pachnącego przyprawami Kairu z szarą rzeczywistością polskiego blokowiska lat 90. To nie jest zwykła podróż, to droga przez mękę, pełna przemocy, niezrozumienia i bólu, a jednak w tym wszystkim pojawia się promień nadziei.

Najbardziej ujęło mnie to, że Zeinab, będąc dzieckiem, musiała podejmować decyzje dojrzalsze niż niejeden dorosły, często także jej własna matka. To perspektywa małej dziewczynki, która powinna bawić się i marzyć, a zamiast tego walczy o przetrwanie swoje i rodzeństwa. To jest moment, który chwyta najmocniej za serce i nie pozwala pozostać obojętnym.

Ogromne wrażenie zrobiło na mnie także to, że książka zawiera zdjęcia. Dzięki nim historia przestaje być tylko opowieścią staje się namacalna. Patrząc na fotografie, wiedziałam dokładnie, o kim czytam, i jeszcze mocniej czułam emocje towarzyszące autorce.

Podczas lektury przeżywałam całą gamę emocji od złości, przez bezradność, aż po wzruszenie i nadzieję. To książka, która kroi serce na milion kawałków, ale jednocześnie pokazuje, że nawet z najtrudniejszych doświadczeń można wydobyć siłę.

Co najbardziej spodobało mi się w tej książce? Jej szczerość. Autorka niczego nie upiększa, nie koloryzuje, a daje nam czyste, prawdziwe świadectwo swojego dzieciństwa. Dzięki temu jej historia zostaje w pamięci na zawsze.

„Córka dwóch światów... ” to książka, której nie da się przeczytać obojętnie. To świadectwo odwagi, wewnętrznej siły i wiary w to, że można przetrwać nawet wtedy, gdy życie odbiera wszystko. Polecam tę książkę każdemu, bo to nie tylko historia Zeinab, to również lustro, w którym możemy zobaczyć, jak wiele zależy od tego, jakim jesteśmy człowiekiem i rodzicem.

A pytanie, które pozostaje we mnie po lekturze, brzmi: jak wiele dziecko jest w stanie unieść, zanim dorośnie?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trudna, bolesna i naznaczona przemocą opowieść autobiograficzna o rozdarciu pomiędzy dwoma zupełnie różnymi światami: Polską z lat 90. i odmiennym kulturowo Egiptem. Przejmująca historia dziewczynki, która musiała dorosnąć zbyt szybko, by dostosować się do rzeczywistości stworzonej przez okrutnego ojca. Ciągłe podróże między dwoma światami i nieustanna nadzieja, że kolejna przeprowadzka przyniesie pozytywne zmiany. Tym właśnie jest ta książka. To chwytająca za serce historia, w którą ciężko uwierzyć z perspektywy człowieka, którego dzieciństwo było beztroskie i pełne miłości. Jednak to nie tylko smutna opowieść, to przede wszystkim dająca nadzieję walka małej dziewczynki, o lepsze życie i świadectwo nierozerwalnych więzów rodzinnych.    Jak recenzować tak bolesną autentyczną historię człowieka? Nikt nie powinien się tego podejmować. Bardzo ciężko przejść przez tą pełną przemocy opowieść, która daje poczucie niesprawiedliwości, jednak bardzo sprawnie udało mi się ją przeczytać, bo z nadzieją przerzuca się kolejne strony, chcąc dotrzeć w końcu do jakiegoś momentu pełnego dobra i nadziei.    To przede wszystkim ważny głos w sprawie przemocy domowej. Historia dziewczynki, której głos nigdy się nie liczył, a mała Zeinab pragnęła jedynie miłości i kurczowo trzymała się przebłysków miłych chwil. Dziewczynki, która musiała stać się matką dla młodszego rodzeństwa oraz walczyć o ich dobro wtedy, gdy powinna wraz z rówieśnikami bawić się beztrosko na osiedlowym podwórku. I przede wszystkim dziewczynki, która przetrwała. Mimo wszystko.    Dla mnie było to też ciekawe spojrzenie na nieznaną mi kulturę i religię. Na zasadzie kontrastu zostały przedstawione oba światy, a to sprawiło, że jest to naprawdę interesująca historia - bardzo trudna, ale z wyjątkowym tłem. W pamięci zapada też opis sposobów funkcjonowania polskich mediów i sądów w tamtych czasach.    Na koniec wzruszyłam się niesamowicie, a książka na pewno zostanie ze mną na zawsze. Trudne tematy są istotne do poruszania, więc doceniam i bardzo podziwiam, że autorka postanowiła podzielić się swoją dramatyczną historią oraz odnalazła w sobie siłę, żeby dalej żyć.    Dziękuję wydawnictwu za tę podróż. Podróż przez szereg emocji i dwa obce mi światy. Dziękuję również za egzemplarz książki, która tak znacząco wpłynęła na moje postrzeganie świata.    [współpraca barterowa]

(Kliknij aby rozwinąć opinię)