Córka dyrektora cyrku

Ocena: 5.5 (6 głosów)
Nowa powieść Gaardera jest kolejnym dowodem bujnej wyobraźni autora i skłonności do zagadkowych, skomplikowanych intryg. "Córka dyrektora cyrku" to historia o Petterze, dziwnym dziecku, które własne towarzystwo i wymyślone przez siebie historie przedkłada nad przyjaciół. A gdy dorośnie, zakłada firmę Pogotowie Autorskie, zaopatrującą w fabuły i intrygi pozbawionych natchnienia pisarzy. Petter odnosi wielki sukces, który z czasem zmienia się w śmiertelną pułapkę. Wielowarstowa, śmiała i wciągająca książka. Świetnie skomponowana satyra na ludzką pogoń za sławą i odwieczną próżność.

Informacje dodatkowe o Córka dyrektora cyrku:

Wydawnictwo: Jacek Santorski
Data wydania: 2008-05-01
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 8375540758
Liczba stron: 205

więcej

Kup książkę Córka dyrektora cyrku

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Córka dyrektora cyrku - opinie o książce

Avatar użytkownika - monalizka
monalizka
Przeczytane:2013-03-01, Ocena: 6, Przeczytałam, Mam,
Historia Petera, który patrzy z perspektywy czasu na swoje życie: dzieciństwo, relacje z kobietami, dorosłe życie, swoją działalność. Na samym początku czytelnik dowiaduje się, że bohater przed kimś ucieka, bo ktoś chce jego śmierci. Intryguje to, ciśnie się na usta pytanie: dlaczego? Peter decyduje się opowiedzieć wszystko. To jakby spowiedź, wspomnienia i refleksje nad światem w jednym. Warto ją znać.
Link do opinii
Avatar użytkownika - jusia
jusia
Przeczytane:2012-06-22, Ocena: 6, Przeczytałam,

"Córka dyrektora cyrku" to opowieść o niezwykłym człowieku,którego poznajemy go jako młodego inteligentnego chłopca, z jednej strony jest on sprytny, pyskaty, "mocny w gębie" jednak doskonale potrafi bronić się słowem. Wysławia się sprawnie, lubi samotność, raczej stroni od kolegów, nie z egoizmu, nie dlatego, że czuje się lepszy ale daltego, ze w swojej samotności przeżywa wszystkie swoje przemyślenia i spostrzeżenia, cała mądrość rodzi się w nim właśnie wtedy kiedy jest sam.

W kolejnych częściach książki śledzimy losy już dorosłego człowieka, który jak każdy szuka celu w życiu, okazuje się że jego powołaniem i talentem jest pisarstwo. Mężczyzna przelewa na papier wszystkie wytwory własnej fantazji, jednak nigdy żadne z jego dzieł nie ukazuje się pod jego nazwiskiem, wszystkie pomysły zostają sprzedane innym pisarzom, oraz zostają opowiedziane osobom których obdarza zaufaniem.

Co takiego jest fascynującego w tej książce? Niby zwykła opowieść, ale...jakim barwnym językiem została napisana, ile emocji potrafi wyzwolić w czytelniku, zmusić do refleksji nad własnym życiem, w którym również chowamy się za innymi ludźmi, często ze strachu z obawy, nie wierząc w siebie, ile błędów popełniamy, które zmuszają nas do ucieczki, ile ludzi ranimy po drodze?

"Córka dyrektora cyrku" to mądra i doskonale dopracowana opowieść, która na długo zostanie w mojej pamięci.

Link do opinii
Avatar użytkownika - en-ca_minne
en-ca_minne
Przeczytane:2013-10-01, Ocena: 6, Przeczytałam, 26 książek 2013, Mam,
Za komentarz do tej genialnej moim zdaniem książki niech posłuży fragment protokołu po spotkaniu klubu książki, do którego pretekst stanowiła "Córka dyrektora cyrku": Lektura pobudziła nas do zażartej dyskusji, której wnioski wyłożone są poniżej: a. Większości z nas książka bardzo się podobała, a na wszystkich (obecnych) zrobiła wrażenie. b. Postać głównego bohatera jest... wkurzająca, szczególnie z tymi jego szowinistycznymi tekstami i uproszczeniami, ale przecież nie każdy bohater literacki jest stworzony po to, by go lubić. Ten natomiast, choć trudno pałać do niego miłością, jest na pewno spójny -- od pierwszej do ostatniej strony autystyczny i tak skomplikowany, że aż prosty. Budzi złość czytelnika swoim niefrasobliwym podejściem do spraw powszechnie uważanych za ważne, swoim przesadnym podkreślaniem ,,olewania" sławy przy jednoczesnym stałym dbaniu o ,,rozprzestrzenianie się" na świecie. Doszłyśmy nawet do wniosku, że Beate była jego formą rozprzestrzeniania się (vel ,,wypróżniania"...) c. Sam motyw pisarza, który w zasadzie nie jest pisarzem, wymyśla tylko wątki dla innych twórców jest arcyciekawy. Historie, które opowiada tym bardziej. Szczególnie do gustu przypadły nam opowieści o żywych szachach i Marry Ann McKenzie, o limicie na 12 miliardów dusz na świecie i o Więcej już o tym nie mówmy. Nie odkryłyśmy za to, czemu służyła historia o Paninie Maninie opowiedziana na trzy różne sposoby. d. Zakończenie jest absolutnie przewidywalne (co nie znaczy, że nie jest ciekawe) i budzi protesty i oburzenie, z drugiej strony historia zatoczyła koło, wąż pożarł własny ogon (ogon pożarł węża?) i tak widocznie miało być. Natomiast już ostateczna końcówka (szachy na podłodze) niestety jest dla nas zupełnie niezrozumiała i pewnie niepotrzebna (może komuś się jednak skojarzyło jaki jest związek ostatniej sceny z historią o żywych szachach?). e. Gaarder ujawnił też znów swoją filozoficzną duszę w rozważaniach włożonych w usta głównego bohatera. Poza wątkami o tym, że produkujemy więcej kultury niż jesteśmy w stanie przetrawić (ja osobiście się z tym zgadzam, ale też nie widzę w tym nic złego -- każdemu według potrzeb), pojawiają się w książce takie literackie perełki jak (...) czasy się zmieniają. Nawet Japończycy przestali popełniać harakiri, uważam, że to głupie, dekadenckie. f. Moje wewnętrzne przekonanie: Córka dyrektora cyrku bardzo kojarzy mi się z książkami Murakamiego -- dzieje się w podobnym czasie, co książki niedoszłego noblisty (lata '60-90te), jest pisana w pierwszej osobie, zdania są dość krótkie, ale treściwe, klimat oderwania od rzeczywistości, nie wspominając już o motywie Metra -- karła bliźniaczo podobnego do tańczącego karla ze ,,Zniknięcia słonia" [sprawdziłam -- Elephant vanishes jest z 1993, a Córka... z 2001] oraz motywie pisarza, który ma wiele do powiedzenia, ale nie pisze z trylogii 1Q84 [2009]. g. Zaczęłam się też zastanawiać, czy być może i ja mam takich uczniów? P.S. Jeżeli któraś z nas ma jeszcze jakieś nadzieje na to, że kiedyś napisze książkę, pamiętajmy słowa Gaardera: Tylko prości ludzie piszą powieści...
Link do opinii
Avatar użytkownika -

Przeczytane:2013-04-22,
"Córka dyrektora cyrku" jest jedną z książek, które zapamiętam na bardzo długo. Z jednej strony skłania do refleksji i do zastanowienia nad sensem życia, a z drugiej nie jest pisana ckliwie, nie jest typowym "wyciskaczem łez". Jostein Gaarder poprzez tą opowieść znakomicie pokazał, że nigdy nie uciekniemy przed sobą samym.Nie chcę zdradzać o czym jest, tym bardziej że Jusia już "kilka" słów o tym napisała :) Polecam gorąco!
Link do opinii
Avatar użytkownika - mysha
mysha
Przeczytane:2013-01-06, Ocena: 5, Przeczytałam, 26 książek 2013, Jostein Gaarder (14),
"Córka dyrektora cyrku" jest jedną z książek, które zapamiętam na bardzo długo. Z jednej strony skłania do refleksji i do zastanowienia nad sensem życia, a z drugiej nie jest pisana ckliwie, nie jest typowym "wyciskaczem łez". Jostein Gaarder poprzez tą opowieść znakomicie pokazał, że nigdy nie uciekniemy przed sobą samym.Nie chcę zdradzać o czym jest, tym bardziej że Jusia już "kilka" słów o tym napisała :) Polecam gorąco!
Link do opinii
Avatar użytkownika - Muminka789
Muminka789
Przeczytane:2024-02-10, Przeczytałam,
Avatar użytkownika - MagdaMc
MagdaMc
Przeczytane:2019-02-14, Ocena: 4, Przeczytałem,
Avatar użytkownika - migaweczka
migaweczka
Przeczytane:2014-10-08, Ocena: 6, Przeczytałam,
Inne książki autora
Maja
Jostein Gaarder0
Okładka ksiązki - Maja

Maja to zarówno autentyczna historia, jak i literacka fikcja, lecz właściwie trudno stwierdzić, który wątek jest bardziej fantastyczny.To lektura w której...

Szach mat. Zagadki, baśnie i opowiadania
Jostein Gaarder0
Okładka ksiązki - Szach mat. Zagadki, baśnie i opowiadania

Na całym świecie książki Josteina Gaardera są sprzedawane w bajecznych nakładach. Ich liczba osiągnęła już ponad 40 milionów egzemplarzy. Zaczęło się od...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Recenzje miesiąca
Virion. Legenda miecza. Krew
Andrzej Ziemiański ;
Virion. Legenda miecza. Krew
Herbaciane róże
Beata Agopsowicz ;
Herbaciane róże
Kołatanie
Artur Żak
Kołatanie
W rytmie serca
Aleksandra Struska-Musiał ;
W rytmie serca
Mapa poziomów świadomości
David R. Hawkins ;
Mapa poziomów świadomości
Dom w Krokusowej Dolinie
Halina Kowalczuk ;
Dom w Krokusowej Dolinie
Ostatnia tajemnica
Anna Ziobro
Ostatnia tajemnica
Hania Baletnica na scenie
Jolanta Symonowicz, Lila Symonowicz
Hania Baletnica na scenie
Lew
Conn Iggulden
Lew
Jesteś jak kwiat
Beata Bartczak
Jesteś jak kwiat
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy