Deep Cuts

Niektóre blizny zostają na zawsze - nawet jeśli nie widać ich na skórze.

Rok 2000 kojarzy mi się z piosenkami Britney Spears w czerwonym lateksowym kombinezonie śpiewającej o facecie, którego uczucia zdeptała.  

Kojarzę też swój zachwyt muzyką Sarah Connor. 

I choć swoją największą muzyczną inspirację , czyli zespół 30 Seconds To Mars odkryłam dziesięć lat później zawsze chętnie sięgam po książki w których muzyka jest istotną częścią fabuły. 

Tak było z powieścią Deep Cuts Holly Brickley. 

Jest to historia dwójki młodych ludzi, którzy początkowo nie mieli ze sobą nic wspólnego, choć wiedzieli o swoim istnieniu uczęszczając do tego samego college'u- Joey Morrow i Percy Marks. 

Wszystko zmienia się, gdy dziewczyna wraz ze znajomymi Megan i Trentem trafia do baru w którym pracuje chłopak. 

Zaczynają z pozoru błahą konwersację o muzyce i kiczowatej popowej piosence , którą Eileen - bo tak ma na imię, chociaż używa drugiego- zaczyna nucić. 

Wkrótce studentka literatury trafia do świata dźwięków wrażliwego barmana i przepada z kretesem, choć oczywiście nie obyło się bez komplikacji. W grze są zazdrość o talent i druga kobieta. 

A także niezagojone psychiczne traumy.  

Co wydarzy się między nimi i czy ta relacja w ogóle ma przyszłość?

Autorka i recenzje obiecują zwroty akcji. 

Czy rzeczywiście się ich doczekałam?

Zacznę od tego, że sam pomysł na tę opowieść miał naprawdę spory potencjał.  

No bo.. mężczyzna z małego miasteczka dzięki pomocy nieoczekiwanej przyjaciółki odnoszący spektakularny sukces uwikłany uczuciowo w dwie bardzo różne relacje brzmi dobrze. Serio. 

Tylko ,że.. tu coś ewidentnie nie gra. Przynajmniej w moim odczuciu, oczywiście subiektywnym.  

Podobały mi się historie wiązane z poszczególnymi piosenkami , ale.. sposób ich podania już nie. 

Wszystko dlatego, że miałam nieodparte wrażenie, że bohaterka chce się posługiwać wyrafinowanymi frazami dla opisania swojej miłości do utworów o których snuje opowieści. 

Miało być psychologicznie, szaro moralnie i niecodziennie a wyszło.. snobistycznie. 

Nie wiem.. po nie potrafiłam się wczuć w ten klimat, nie czułam tych wszystkich ekstremalnych emocji, wszystko wydawało mi się jakiejś takie przegadane i płaskie.  

Jednym słowem nieco się rozczarowałam. Ale mimo to , myślę, że książka znajdzie grono odbiorców i zachęcam do wyrobienia własnej opinii na jej temat. ?

"Deep Cuts" opowiada historię Percy- dziewczyny bojącej się sięgnąć marzeń. Choć z czasem się to zmienia. Percy poznajemy w 2000 roku, kiedy jest studentką. Przez osiem lat obserwujemy jej życie. Jej sukcesy, wybory moralne czy porażki, które ukazują nam coraz więcej z jej życia. Choć najwięcej w nim jest Joego. Ta relacja naprawdę miała swoje wzloty i upadki. Momentami aż chciałoby się udusić i jedno i drugie. Bo oboje przez swoje kompleksy bardzo długo nie potrafili sięgnąć po to, na czym im najbardziej zależało... "Deep Cuts" to niepozorna historia, od której nie mogłam się oderwać. Relacje między bohaterami, w tle ważne wydarzenia i problemy społeczne, a do tego masa muzyki i zespołów o których nie miałam pojęcia. Jednak nawet taki laik muzyczny jak ja potrafił docenić kunszt "Deep Cuts". Książka reklamowana jest jako idealna dla fanów Daisy Jones & The Six. Ja tej historii nie czytałam ani nie oglądałam, ale jeśli jest choć w połowie tak dobra jak "Deep Cuts" to się za nią zabiorę.

Z tą książką było u mnie jak z pierwszym przesłuchaniem debiutanckiego albumu - na początku chaos, emocjonalny szum, w którym trudno się odnaleźć. Ale potem... potem przyszło ponowne uderzenie akordu i już wiedziałam: to będzie historia, która zostawi po sobie czuły chaos i kilka rozbitych nut...

Deep Cuts to opowieść o dwójce młodych ludzi - Percy i Joe - których połączyła muzyka, a rozdzielało wszystko inne. Ona - wrażliwa, przenikliwa, bezkompromisowa. On - pełen talentu, pewności siebie i głodu sceny. Ich współpraca iskrzy, a dźwięki, które wspólnie tworzą, są tak elektryzujące, że trudno nie poczuć ich napięcia - zawodowego i emocjonalnego.

To historia miłości - tej do muzyki i tej do drugiego człowieka. I jak to z miłością bywa, nikt nie wie, czy przyniesie więcej spełnienia czy bólu.

Bo Percy i Joe przypominają żurawia i czaplę - nieustannie mijają się w pół kroku, choć cały czas są blisko. Ich relacja to ciągłe "prawie", "może", "nie teraz". A przecież ich uczucia są niemal namacalne. To przeznaczenie, które co chwilę zderza się z przeszkodą - charakteru, ambicji, braku dojrzałości. Bo choć nie mogą bez siebie żyć - ani artystycznie, ani emocjonalnie - to ich wspólna droga pełna jest nieporozumień i niedopowiedzeń.

W tej powieści wszystko jest muzyką. Relacja Percy i Joego to symfonia pełna dysonansów i harmonii. Ich uczucia, wybory, każde "tak" i każde "nie" - wszystko układa się w dźwiękowy krajobraz tej historii. A piosenki? Są jak baloniki - lekkie, kruche, unoszące się między nimi, przypominające o chwilach szczęścia, frustracji, bliskości.

Dla mnie muzyka zawsze była pamięcią - i właśnie tak jest tu przedstawiona. Każdy utwór to rytm wspomnień, to subtelny soundtrack codzienności. Deep Cuts idealnie oddaje to doświadczenie - bo choć opowiada o miłości, to przede wszystkim jest pochwałą artystycznej prawdy i potrzeby mówienia własnym głosem.

To powieść dla tych, którzy kochają zbyt mocno. Dla tych, którzy żyją dźwiękami. Dla tych, którzy potrafią zakochać się w melodii, zanim padną jakiekolwiek słowa. Nieodkładalna. Poruszająca.