Dolina ciszy
Nora Roberts

Nadszedł czas zapoznać się z ostatnią książką Trylogii Kręgu. Tak jak poprzednie części również i ta mi się podobała, mogę nawet powiedzieć, że najbardziej. Autorka znowu potrafiła mnie zaciekawić i wprowadzić w magiczny świat. W królestwie Gealii trwają przygotowania do wojny z wampirami, które chcą zgładzić ludzkość. Królowa Gealii - Moira z pomocą przyjaciół z kręgu sześciu czyni przygotowania do bitwy, która na zawsze ma zmienić losy świata. Lilith, która przybyła śladem Kręgu także nie osiada na laurach i chce zrobić wszystko, żeby wygrać. Moira ma z nią osobiste porachunki do wyrównania - królowa wampirów odpowiada za śmierć jej rodziców. Jest gotowa, żeby się mścić. Z pomocą swoich współbraci chce zniszczyć wszystkie wampiry, ale jeden z nich zagości na dłużej w jej sercu. Cian - brat Hoyta przed laty został przemieniony przez Lilith, ale teraz stoi po dobrej stronie i razem z Kręgiem zabija inne wampiry. Wie, że miłość do Moiry jest niemożliwa i przyniesie wiele bólu i cierpienia, zarówno dla niego jak i dla niej. Czy ich miłość wampira i śmiertelniczki jest możliwa? Jak wspominałam wcześniej ta część podobała mi się najbardziej. Jest godnym zwieńczeniem całej trylogii. Poza trudną miłością między Cianem i Moirą ukazuje także obóz Lilith. Poznajemy trochę więcej szczegółów z jej życia - jak się stała wampirem, ile miała kochanków, jak doszła do władzy stając się królową wampirów, w jaki sposób mały chłopiec także stał się wampirem. Podobało mi się, że autorka nie ukazała całą historię Lilith, dzięki czemu mogliśmy zobaczyć w niej nie tylko demona, ale człowieka. Co nie znaczy, że ją polubiłam, czy coś w tym stylu. Co to to nie. Nadal była godną pożałowania kreaturą. Cieszyłam się, że skończyła w marny sposób tak jak i jej kochanka Lora. Co do miłości ukazanej w książce, to autorce bardzo zgrabnie wyszło jej ukazanie. Moira - śmiertelniczka i Cian - wampir. Skąd już to znam? W wielu książkach czytałam podobne relacje, ale autorka nie pokazała tego w sposób cukierkowy i przesłodzony. Ta miłość była trudna i można powiedzieć, że skazana na niepowodzenie. Moira i Cian wiedzieli, że czeka ich rozstanie i ból. Jednak mimo to brnęli w to. Nie mogli się oprzeć uczuciu, które nimi owładnęło. Namiętność była silniejsza niż rozsądek. Moira do tego stopnia była zdeterminowana, żeby być z Cianem na zawsze, że chciała, żeby ją przemienił. Nie zgodził się, co dowodzi jak wielka była jego miłość. Nie chciał ją skazywać na życie jakie samo prowadzi, skazując ją na potępienie. Czy ich miłość przetrwa? Czy jedynym wyjściem jest tylko rozstanie? O tym trzeba się przekonać czytając to pozycję. Trylogia Kręgu powinna się spodobać, nie tylko miłośnikom romansu, które stanowi tutaj poboczne tło. W bardzo piękny sposób autorka wykreowała magiczny świat dzięki czemu czytanie było prawdziwą przyjemnością. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ostatni tom Trylogii Kręgu już za mną. Autorka skupiła się na związku, można powiedzieć bez przyszłości, wampira Ciana i Moiry królowej Geallii. W tym tomie najbardziej odczuwa się miłość, poświęcenie i walkę o nowe jutro gdyż nadchodzi ostateczna walka. Oczywiste było, że autorka stworzyła powieść z happy end ale mi nie przeszkadza ta przewidywalność. Po ciężkim dniu miło czyta się iż miłość może pokonać śmierć a serce wampira może ponownie zacząć bić. Poznajemy kolejne fakty, kolejne tajemnice. Każdy z bohaterów ma konkretny cel, wszyscy zżyli się ze sobą i stanowią zgraną ekipę. Poza przyjaźnią, która w naturalny sposób połączyła ich we wspólnej walce i trosce o siebie, pojawiła się miłość. Hoyt i Glenna pobrali się jeszcze przed przybyciem do Gealii. Blair i Larkin planują ślub o ile uda im się przeżyć czekającą ich bitwę. Tymczasem Moira odkrywa, że Cian jest panem jej serca. Jest to dla niej szok, bo ma rachunki do wyrównania z wampirami. To one zabiły jej matkę. Ale z Cianem jest inaczej. To właśnie jej miłość będzie dla Ciana wyzwoleniem, o którym marzył ponad 800 lat. A ich związek zamknie krąg sześciu, o którym mówiła bogini.I wreszcie finał, ostateczna bitwa, walka dobra ze złem, dobra walka i jeśli chcecie wiedzieć jak to wszystko się skończy - przeczytajcie sami. Mnie w tej książce urzekło połączenie starożytnych celtyckich legend ze współczesnością, bardzo lubię takie zestawienia. Polecam całą Trylogię

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Oto nadeszło wyczekiwane zakończenie trylogii kręgu pióra Nory Roberts. Raz jeszcze spotykamy szóstkę wybrańców bogini Morrigan. I raz jeszcze stawimy wraz z nimi czoła żądnym krwi hordom wampirów pod wodzą Lilith. Czas biegnie nieubłaganie, zbliża się ostateczna bitwa, która rozstrzygnie ludzkie losy. Lecz, jak to bywa w przypadku pani Roberts, to także opowieść o wielkiej miłości. Tym razem książka opowiada o Moirze, nieśmiałym uczonym i następczyni tronu Gealli, i Cianie, bracie Hoyta przemienionym w wampira przez Lilith kilkaset late temu. Oboje krążą wokół siebie, kluczą uciekając przed uczuciem, które się między nimi rodzi. Ona jako wymówki używa swoich królewskich powinności, on - wampirzej natury. Oboje zdają sobie sprawę, że ich wspólna przyszłość niesie ze sobą ból i rozstanie, nawet jeśli uda się im pokonać Lilith. W ostatniej części trylogii kręgu pisarka opowiada również o przeszłości Lilith, o jej kochankach (w tym o kilkuletnim chłopcu wampirze), jej przemianie i dążeniu do przejęcia władzy nad światami. Ci, którzy czytali dwie poprzednie części trylogii, wiedzą, czego się spodziewać po tej książce. "Dolina ciszy" jest utrzymana w tej samej stylistyce, co jej poprzednicy. Powiela ich schemat. I tu przyznam się, że dla mnie ta część była najsłabsza. Miałam nadzieję, że skoro w "Tańcu bogów" tempo akcji przyśpieszyło, fabuła stała się bardziej dynamiczna, to i "Dolina ciszy" nie będzie pod tym względem słabsza. Niestety tak się nie stało. Rozczarował mnie opis ostatniej bitwy (same przygotowania i mniejsze potyczki były ciekawsze). Rozczarował mnie także związek, zdawałoby się, dwóch najbardziej zagadkowych i interesujących bohaterów spośród wybrańców. Nie poczułam tej chemii, jaka wytworzyła się w poprzednio opisywanych związkach. Tej namiętności, która obezwładnia. No i zakończenie ... Oczywiście, że się spodziewałam takiego, a nie inne finału. Jednak było ono dla mnie zbyt proste, zbyt oczywiste, jakby dopisane na siłę. Bez polotu, bez rozmachu. Końcówka nie sprawiła, że pomyślałam: "Hej! Inaczej być nie mogło" i uśmiechnęłam się. Taka zapchaj dziura. Widać, że tak miał się zakończyć ten cykl. Cała fabuła "Doliny ciszy" w zauważalny sposób zmierzała ku niemu, jednak miałam wrażenie, że albo sama pisarka nie była do niego przekonana albo nie potrafiła tego ubrać w odpowiednie słowa, stworzyć właściwej oprawy dla niego. Mimo tych wad, nie żałuję, że sięgnęłam po nią, jak i po całą trylogię kręgu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ostatnia część trzytomowego cyklu o magii i miłości. Podobało mi się połączenie średniowiecznej magii ze współczesnością. Ludzie z różnych światów i czasów łączą się, by wspólnie walczyć z wampirami. Wydaje się nie możliwe, by wśród tak różnych ludzi mogło zaistnieć porozumienie a tym bardziej miłość. W tym tomie Moira z niepewnej siebie osoby jaką była na początku staje się prawdziwą królową. Musi uporać się z trudami wojny i nierozsądną namiętnością, która opanowała jej serce.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chyba jedyna książka, w której wampir staje się na powrót człowiekiem:) Cian i Moira obejmują rządy w Gealli i doczekują się prawnuków.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)