Dynastia Miziołków
Joanna Olech

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ta rodzina do typowych normalnych rodzin nie należy.
Tyle przygód ile oni przeżywają nie przeżył chyba nikt z nas.
Mamiszon, Papiszon, Kaszydło, mały Potwór i Miziołek wprowadzą w Was w niesamowity świat przygód. 
Mimo tego, że jest to szalona książka o szalonej rodzinie to przede wszystkim wskazuje na to, że normalna, zdrowa rodzina to mama, tata i dzieci. Warto wpajać to naszym dzieciom, np. przez tą książkę aby nasza cywilizacja nie upadła do reszty 

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Jak zwykle czytam z moimi dziećmi. Ciekawa lektura, napisana wartkim językiem. Dzieciom bardzo się podobała

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Rodzinne perypetie rodziny Miziołków niemal ociekają humorem, niecodziennymi sytuacjami i oryginalnością. Szalone zachowania dzieci nie dorównują pomysłom Mamiszona - kobiety wszechstronnej, nie umiejącej gotować, lubiącej hazard z coraz to nowszym zainteresowaniem na kilka dni. Przyznaję się szczerze, że to właśnie Mamiszon jest najciekawszą i najsympatyczniejszą bohaterką tej pozycji. Jej zachowanie najczęściej przyprawiało mnie o niepowstrzymane salwy śmiechu i co tu ukrywać - odnalazłem w niej wiele cech wspólnych. Zachwyca mnie to, że Joanna Olech potrafi zachować idealną dawkę humoru w każdym dniu. Opisywane zdarzenia, mimo hurtowej ilości, ciągle wydają się bardzo zabawne, nie w nich niczego niesmacznego, a autorka mogłaby popełnić taki błąd, bo przy tylu sytuacjach nietrudno zacząć opisywać sceny denne i mało śmieszne. A jednak, jej wyobraźnią podsuwa jej mnóstwo pomysłów, a każdy kolejny jest jeszcze zabawniejszy od poprzedniego. Więcej: http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/2015/08/mamiszon-napisa-o-nas-ksiazke.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię) "Dynastia Miziołków" to pamiętnik 12-letniego Marka, "Miziołka". Przezwisko "Miziołek" wzięło się z przejęzyczenia we wczesnym dzieciństwie i przylgnęło do chłopca - ku jego sporemu niezadowoleniu;) Zapiski zaczynają się 1 kwietnia, w Prima Aprilis, i kończą się rok później. Czy jest to książka dla dzieci? Z pewnością, bo takie było zamierzenie autorki. Jednak bardzo gorąco polecam ją dorosłym, zwłaszcza rodzicom dzieci, nie tylko nastolatków (w książce występuje także młodsze rodzeństwo Miziołka: Kaszydło i Mały Potwór). Są tu opisane zwykłe problemy dzieci w wieku szkolnym: problemy z rodzicami, problemy z nauczycielami, problemy z kolegami i koleżankami... Poznajemy najlepszych kolegów Miziołka: Fifę, Kuczmierowskiego, Piromana. Chłopcy w tym wieku zajmują się prawie wszystkim, tylko nie nauką ;) Zaczynają się pierwsze amory (Miziołek ciągle pisze o Beacie - chociaż z pewnym dystansem, bo nie chce skończyć jak Papiszon ;) Dowiadujemy się też wiele o życiu rodzinnym Miziołków - od tego, jak poznali się i pobrali rodzice Marka, poprzez całą plejadę kuzynów i znajomych rodziny, na sąsiadach kończąc. W książce występują jeszcze zwierzęta: - Gutek (który okazał się szczurem płci żeńskiej i wkrótce urodził 4 szczurzęta) - Ogryzek - jedno z dzieci Gutka, szczurek Miziołka - Bobik - pies Fabisiaków, mieszaniec jamnika i basseta, "złośliwa karykatura psa" - jak mawia o nim Miziołek - malutki kotek, którego znalazła Kaśka (Kaszydło) na klatce schodowej i przyniosła do domu; kotek został oddany sąsiadce Bogusi. Dawno nie ubawiłam się tak przy czytaniu książki :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Książka opowiada o życiu codziennym rodziny Miziołków.Jeden z Miziołków opisuje to w pamiętniku.Jest to książka pełna humoru.Książka bardzo moi się podobała i wiele razy się uśmiałam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

kopa śmiechu... polecam bez dwu zdań