Dziecko ciemności (barwione brzegi)

Dzięki Wydawnictwu Replika pokochałam pióro tego autora. Wcześniej widziałam, słyszałam, ale chyba raz zdarzyło mi się przeczytać jedną jego książkę. Teraz nie mogę się oderwać od jego historii. Jeszcze w takich oprawach graficznych, w jakich serwuje nam Wydawnictwo, to już w ogóle złoto. 

Akcja dzieje się w Polsce, a dokładnie w Warszawie. To mnie bardzo zaskoczyło, jednak dzięki temu klimat, który stworzył autor staje się bardziej realny i bliższy dla polskiego czytelnika. Autor nie czeka, aż czytelnik oswoi się z historią. Od razu zaczyna z przytupem. Serwuje zwłoki bez głów pozostawiając go z wieloma znakami zapytania, napięciem spowodowanym niewiedzą, mroczną aurą oraz ogromną ekscytacją, a także z gęsią skórką. Zaczynamy zastanawiać się czy to seryjny morderca czy mamy do czynienia z sytuacją paranormalną. Trupów przybywa i jak się okazuje przeszłość może mieć tutaj ogromne znaczenie w znalezieniu odpowiedzi, która wyjaśni tę całą nieprzyjemną sytuację. 

Autor w tej pozycji co pewien czas wpuszcza czytelnika w maliny. Cała fabuła jest bardzo spójna, mimo wielu wątków i wielu elementów, które potem tworzą przyjemną, ale też przerażającą fabułę. Naprawdę nie ma czasu na nudę. Kreacja bohaterów jest na wysokim poziomie. Ich emocje przenikają czytelnika na wskroś. Ciągle szukamy sprawcy, a jak się już dowiadujemy kto to, fabuła nabiera innego znaczenia.

Bardzo, ale to bardzo podobała mi się ta historia. Wciągająca, wywołująca dreszcze i kończąca się również z przytupem i to takim z wielkim WOW.  Przede mną kolejne tytuły autora i mam nadzieję, że również będą trzymać poziom. 

Ciekawie czytało się o Polsce widzianej oczami Mastertona 30 lat temu. Popełnił kilka błędów, ale można mu je wybaczyć.

Samą historię czyta się szybko, ale nie czuć nastroju grozy. Zakończenie jest trochę naiwne. Mimo to warto się z tą pozycją zapoznać.