Dziewczyny
Emma Cline

Po serii romansów przyszedł czas na całkowitą zmianę gatunku... Dziewczyny to subtelnie napisana powieść o ogromnej tragedii i zbrodni. Nigdy nie sądziłam, że można tak łagodnie napisać powieść kończącą się tragicznie. Psychologiczne studium osobowości młodej dziewczyny poszukującej w swoim życiu sensu, pokazane jej oczami częściowo w czasie teraźniejszym a częściowo jako retrospekcja z tego jak wyglądało jej zycie. Autorka konstruując krótkie ale treściwe zdania pokazuje świat widziany oczami buntowniczki, dziewczyny która ucieka od codzienności i znaleźć "inny" świat. Dziewczyny którą pociąga wszystko to co zakazane i potępiane - brata przyjaciółki związanego z inną dziewczyną, narkotyki, a następnie Suzzane - chyba miłość jej życia, starszą od niej dziewczynę z sekty. Książka nie jest jednak naszpikowana romansem homoseksualnym, to raczej tło - mgliste wspomnienie przeszłości, którego Evie stara się zbytnio nie opisywać. Czuć jednak, że Suzzane na stałę utkwiła w jej sercu, niczym drzazga. Evie czyli główną bohaterkę pociąga zakazany świat, który widzi innymi oczami jakby patrzyła na niego przez okulary własnych potrzeb, świat zamaskowany nadużywaniem narkotyków i chęcią zaistnienia. Dziewczyna choć wprost nie zostało to wypowiedziane w książce szukała swojego miejsca pomiędzy rozwiedzionymi rodzicami z których każde ułożyło sobie życie na nowo. Największym atutem książki jest retrospekcja - dziewczyna, która wyszła z sekty opisuje swoje przeżycia i to co ją wciągało w ten mechanizm patrząc już jakby z boku. Opisuje też wszystko to co zaślepiona miłością, narkotykami i nowymi ideami nie widziała - brud, głód, zaniedbane dzieci, biedę. Bo po czasie sama zdaje sobie z tego sprawę, że fascynacja farmą Russela przesłaniała jej trzeźwe patrzenie na świat. Ta część książki przeplata się z rozdziałami dotyczącymi teraźniejszości Evie, starającej się uporać z duchami przeszłości. Podkreślić należy, że książka jak i życie głównej bohaterki Evie jest otwarta, nie ma zakończenia na które każdy by oczekiwał. Evie zostaje sama z nękającymi ją wspomnieniami i domysłami, w ciągłym strachu że ludzie z sekty Russela w końcu się o nią upomną.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zapowiada się bardzo ciekawie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czekałam na książkę z niecierpliwością zaintrygowana opisem jak mało kiedy. Gdy już wzięłam ją w ręce liczyłam na wiele. Chyba zbyt wiele... Głównym problemem okazał się fakt iż zasiadając do tej pozycji miałam już zarys pewnych oczekiwań. To mnie zgubiło. Pytanie czy to co zniszczyło efekt to wygórowane wyobrażenia, całkiem co innego niż się spodziewałam czy ogólnie dość kiepskie wykonanie powieści? Nie wiem, ale troszkę mnie to zasmuciło. Na szczęście nie mogę powiedzieć by było fatalnie, a jak na debiut pisarski Emmy jest jednak lepiej niż przeciętnie. Muszę po prostu zapamiętać by siadając do książki nie oczekiwać nic, a zdać się na autorkę czy autora. Gdy poznajemy Evie Boyd jest dorosłą czterdziestokilkuletnią kobietą. Z perspektywy czasu opowiada nam swoją historię, gdy jako nastolatka dała się zwieść starszej od siebie Suzanne i trafiła w sidła sekty. Wraz z nimi cofamy się do lat 60 XX wieku do Południowej Kalifornii. To tam Evie w parku zauważa starsze od siebie dziewczyny, którymi jest zaintrygowana. W szczególności jedną, którą ma okazje spotkać niedługo potem samą. Zafascynowana charyzmatyczną koleżanką daje się jej wciągnąć w życie, które wydaje się być ideałem. Evie trafia na ranczo, zostaje odsunięta od rodziny i zmanipulowana przez nową "rodzinę". Książka opisuje w przerażający sposób działanie sekt. To jak łatwo sięga się tam po narkotyki i manipulację psychologiczną czy przemoc. Jak z perfidią zmusza się tam ludzi, a w szczególności naiwne nastolatki do uprawiania seksu. Jednak to co trafia najbardziej to dokonywanie zbrodni z zimną krwią i bez jakichkolwiek uprzedzeń czy zahamowań. Pozycja fikcyjna choć w ogromnym stopniu oparta na faktach. Praktycznie na każdym kroku widzimy powiązania z sektą Charlesa Mansona. Sposób werbowania, zachowanie, upodobania czy dokonywanie morderstw przedstawione w książce pokrywa się z "Rodziną" Mansona. Niestety książka sama w sobie mnie nie przekonała. Zbyt spokojna i przede wszystkim chaotyczna. Jednak na plus daję to, że choć daleko jej do dobrej jakości literatury to na pewno szybko się jej nie zapomni. To co mi się spodobało najbardziej zaś to to, że przeczytanie pozycji może nam dać punkt zaczepienia na co uważać, gdy poznajemy nowych, ale przede wszystkim inaczej zachowujących się ludzi, a także co może nas zaniepokoić u własnych dzieci. Nie jest to oczywiście poradnik i trzeba mieć margines do poprawek, ale wszystko jest realnie opisane. Jeśli lubisz tematykę sekt, książki psychologiczne, ale dokumenty są dla Ciebie zbyt ciężkie to polecam właśnie tą książkę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ksiazka zostala oparta na prawdziwych wydarzeniach  lat 60 .Autorka opisuje zycie nastoletniej dziewczyny,ktora poszukujac swojego miejsca na ziemi trafia do sekty.Czuje sie nie kochana i odrzucona przez rodzine i poznajac inne dziewczyny nalezace do sekty nareszcie ma poczucie ,ze ktos ja kocha .Ale to tylko jej wyobraznia bo zycie w sekcie to :narkotyki,sex,alkohol,kradzieze i od tej pory takim zyciem musi zyc mimo swojej wloi.Poddana calkowicie sekcie zyje jej nakazami i zasadami i robi wszystko by nie zawiesc innych czlonkow.Wtedy jako nastolatce wydaje sie to normalne ,ze kazdy musi sie poswiecic dla dobra innych .Dopiero po 20 latach zdaje sobie sprawe jaki wplyw wydarzenia z mlodosci mialy na jej pozniejsze zycie.Ksiazka ciekawa choc mome ntami troche monotonna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)