Folwark zwierzęcy
George Orwell

(Kliknij aby rozwinąć opinię) "Kiedy ona sama myślała o przyszłości, marzyła o społeczeństwie zwierząt wolnym od głodu i bata, gdzie panowałaby równość, każde zwierzę pracowałoby stosownie do swoich zdolności, a silni opiekowaliby się słabszymi... Zamiast tego...nadeszły czasy, gdy każdy boi się mówić prawdę, wszędzie włóczą się okrutne, warczące psy i trzeba patrzeć, jak towarzyszom przyznającym się do ohydnych zbrodni, rozszarpuje się gardła." Rewolucje od stuleci zmieniały świat, ustroje polityczne, hierarchie społeczne i oczywiście samych ludzi. Dla jednych hasła rewolucyjne to zwykłe slogany, a dla innych, tych zapalonych, rozgorączkowanych, to cel sam w sobie. Geneza rewolucji bywa oczywiście różna. Często wynika z ucisku, poczucia niesprawiedliwości lub utopijnej wiary tłumu w obiecane przez przywódców "złote góry". I tu zatrzymajmy się przy tych ostatnich... Orwell w doskonały sposób zobrazował mechanizmy władzy, utopijny socjalizm, faszyzm i całą otoczkę schematów zachowań świńskich przywódców zachłyśniętych ideą totalitaryzmu. WSZYSTKIE ZWIERZĘTA SĄ RÓWNE, ALE NIEKTÓRE ZWIERZĘTA SĄ RÓWNIEJSZE OD INNYCH

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Tyle lat mija od wydania, a temat wciąż aktualny. Bardzo dobrze został ukazany wizerunek Władzy. Władza może doprowadzi albo do dobrobytu albo porażki. Tutaj mamy to i to. Dobrobyt ukazany na początku, tuż po wygnaniu farmera oraz po obronie Folwarku przed odebraniem go z rąk zwierząt. Wtenczas jest spokój, zwierzęta są równe, skore do pomocy. Ale cudów nie ma, i nawet świniom może woda sodowa do głowy uderzyć. Porażką nazwałabym ciąg dalszy. Wciąż coraz większe potrzeby i przywileje Władzy. Coraz więcej niedotrzymanych, wcześniej składanych obietnic. Coraz większy wyzysk. Więcej kłamstw. I smutny koniec. Oby ta książką była przestrogą, która nigdy się nie ziści.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Orwell pisał: ,,Folwark Zwierzęcy miał być przede wszystkim satyrą na rewolucję rosyjską. Jednak, jak podkreślam, przesłanie utworu jest szersze: chciałem wyrazić w nim myśl, iż ów szczególny rodzaj rewolucji (gwałtowna rewolucja oparta na konspiracji, z motorem napędowym w postaci nieświadomie żądnych władzy osób) może doprowadzić jedynie do zmiany władców. Mój morał brzmi tak oto: rewolucje mogą przynieść radykalną poprawę, gdy masy będą czujne i będą wiedzieć, jak pozbyć się swych przywódców, gdy tamci zrobią, co do nich należy. [...] Nie można robić rewolucji, jeśli nie robi się jej dla siebie; nie ma czegoś takiego jak dobrotliwa dyktatura." Chyba każdy słyszał o jednej z najbardziej znanych książek George'a Orwella, obok Roku 1984. Od jakiegoś czasu jest lekturą w gimnazjum. I tak się zastanawiam, czy aby nie za wcześnie. Bo choć to dzieło krótkie (136 stron ze słowem od tłumacza), to jednak treściwe i kłopotliwie trudne. Nie dajcie się zwieść tej z wyglądu maleńkiej książeczce, bo to kawał potężnej i bardzo dobrej literatury. Człowiek jest jedynym stworzeniem, które konsumuje, niczego nie produkując. Nie daje mleka, nie znosi jaj, jest zbyt słaby, by ciągnąć pług, nie potrafi dogonić królika. A jednak jest panem wszystkich zwierząt. Zapędza je do pracy, przydziela minimalne ilości pożywienia, by nie głodowały, a resztę zatrzymuje dla siebie. Na folwarku należącym do pana Jonesa wybucha powstanie pod przywództwem młodego i ambitnego knura Napoleona. Po wypędzeniu z folwarku właściciela i parobków, splądrowaniu obejścia i przemianowaniu Folwarku Dworskiego na Folwark Zwierzęcy zwierzęta organizują dla siebie nowe życie, określone przez Siedem Przykazań mówiących o wrogości wobec ludzi, solidarności wszystkich zwierząt, wyrugowaniu wzajemnej agresji i zasadzie powszechnej równości Wszystkie zwierzęta są równe. Człowiek nie dba o interesy żadnego stworzenia wyłącznie o własne. Niech wśród nas, zwierząt, zapanuje pełna jedność, pełne braterstwo, solidarność w walce. Wszyscy ludzie to nasi wrogowie. Wszystkie zwierzęta są braćmi. Wkrótce jednak pojawiają się problemy wewnętrzne nowej społeczności, a Napoleon rozwiązuje je bez skrupułów, w sposób bezwzględny. Niedługo potem następuje koniec demokratycznego ,,bałaganu", a zwierzęta zostają zmuszone do zachowania całkowitego posłuszeństwa wobec Towarzysza Napoleona. Zaczynają się rządy wedle wzoru systemu totalitarnego, łącząc zastraszenie z demagogią. A co z tego wyniknie, tego nie zdradzę, żeby nie psuć wam przyjemności z poznawania lektury. Powiem tylko, że istotnej zmianie ulega najważniejszy punkt Przykazań: Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre zwierzęta są równiejsze od innych. Zwierzęta w ogrodzie patrzyły to na świnię, to na człowieka, potem znów na świnię i na człowieka, ale nikt już nie mógł się połapać, kto jest kim. Folwark Zwierzęcy jest świetnym przykładem powieści parabolicznej, gdzie przedstawione postaci i wydarzenia obrazują uniwersalne prawdy dotyczące egzystencji. Jest to także satyra i mikropowieść o wartkiej, skondensowanej akcji. Mówi o zepsuciu, które rodzi się, gdy dochodzimy do władzy. Pod pierwszoplanową treścią skrywa się ukryte znaczenie tego dzieła. Orwell ukazuje mechanizmy systemu totalitarnego i metody manipulowania społeczeństwem. Autor wyśmienicie przedstawia nam cały wachlarz zachowań i charakterów. Możemy zaobserwować najróżniejsze typy osobowości, od bezwzględnego dyktatora do typowego przodownika pracy. Folwark Zwierzęcy spowoduje niejednokrotnie na waszych twarzach uśmiech, ale jak dla mnie jest to gorzki uśmiech, całkowicie pozbawiony radości. Bo i nie ma tu miejsca na radość. Orwell w tej publikacji obnażyła wszystkie nasze najgorsze wady, nie dając w zamian żadnej nadziei. Cóż mogę dodać. Tylko tyle, że jeśli jeszcze nie czytaliście, to koniecznie przeczytajcie. Możecie także obejrzeć Folwark w jednej z dwóch produkcji: z 1999 roku w reżyserii Johna Stephensona lub wersję animowaną z 1954 roku. Polecam gorąco.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) ,,Folwarkiem zwierzęcym" George'a Orwella zainteresowałam się już po przeczytaniu opisy z tyłu okładki. W całości jest on bardzo dobrze zobrazowaną metafora systemu totalitarnego, w którym ludzie są mamieni pustymi słowami i obietnicami, okłamywani w bezczelny sposób. Im dalej zagłębiałam się w lekturę, tym bardziej zszokowana byłam - zarówno postawa świń, które sprawnie manipulowały towarzyszami i dążyły do pełni władzy, bez względu na koszty, jak i pozostałych zwierząt - ich naiwnością i biernością na stopniowe pozbawianie się ich praw na rzecz przywilejów dla świń. Może gdyby stawiły one opór, sytuacja nie zabrnęłaby tak daleko. Wzruszyła mnie historia Boxera, ogiera, który bezgranicznie poddał się wpływom świń i ufał im. Cały czas powtarzał: ,,Będę pracować jeszcze więcej" i ,,Napoleon ma zawsze rację". Mimo jego całkowitego oddania świnie i tak sprzedały go do rzeźni, gdy nie był zdolny do pracy. W pamięci wyryły mi się dwa cytaty. ,,Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre zwierzęta są równiejsze od innych". W tych słowach Orwell zawarł cały sens totalitaryzmu. Jest to moim zdaniem niesamowite sformułowanie, niesamowite w swojej prostocie i łatwości przekazu. Mimo pozornej równości, w totalitaryzmie są ludzie, którzy uważają się za lepszych, którzy gardzą innymi. Są nimi właśnie świnie i ich alegoryczne odpowiedniki. ,,Zwierzęta w ogrodzie patrzyły to na świnię, to na człowieka, potem znów na świnię i na człowieka, ale nikt już nie mógł się połapać, kto jest kim". Z kolei w tym zdaniu ukazana jest natura człowieka, to, jak potrafi, poprzez swoje zachowanie, upodobnić się do świni, a nawet sam się nią stać, kiedy wyzuje się ze swojego człowieczeństwa, czyli tego, co sprawia, że jest ludzki w pełnym tego słowa znaczeniu. Książkę tę polecam gorąco polecam każdemu, kto jeszcze jej nie czytał. Powinna być przeczytana przez każdego człowieka, aby umiał dostrzec zaczątki totalitaryzmu i mógł się mu przeciwstawić, bowiem ludzie, którzy sprawują władzę w tym systemie, po pewnym czasie praktycznie przestają być ludźmi. Stają się tylko świniami, dbającymi wyłącznie o swoje interesy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Wizja świata przedstawiona w "Folwarku zwierzęcym" jest zupełnie inna od tej z którą mamy do czynienia w "Roku 1984". Muszę przyznać, że długo zastanawiałam się nad tym czy przeczytać tą książkę, jakoś zniechęcało mnie to, że głównymi bohaterami są tu zwierzęta, wydawało mi się to kompletnie irracjonalne. Jednak gdy zaczęłam czytać wcale nie brzmiało to tak głupio jak się na początku spodziewałam, w zasadzie było nader rozsądne. W książce mamy do czynienia z wyraźną personifikacją zwierząt, zaczynają się one zachowywać jak ludzie i cechują ich podobne zachowania. Jednak nie o zwierzęta tu głównie chodzi mimo, że to one są najważniejszymi bohaterami. Mają one symbolizować wydarzenia mające miejsce podczas Rewolucji Październikowej, jedno wydarzenie w bardzo wyraźny sposób nawiązuje też do Konferencji w Teheranie. Zwierzęta na początku wyzwolenia żyją w zdecydowanie lepszych warunkach, jednak z upływem czasu zaczynają się one stopniowo pogarszać, prawo ulega zmianie w tak subtelny sposób, że większość nawet tego nie zauważa. Po kilku latach zwierzęta żyją w zdecydowanie gorszych warunkach niż wtedy kiedy nie były wolne, ale najgorsze jest to, że nie zdają sobie z tego sprawy. Brzmi znajomo? George Orwell zadziwia mnie tym, że potrafił stworzyć irracjonalną wizję świata, która jednocześnie jest tak bardzo podobna do rzeczywistości.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Kto czytał "Rok 1984" ten jest już oswojony z przerażającą wizją świata wg pana Orwella. Z tą różnicą, że w "Roku..." mamy już ten świat stworzony i śledzimy losów bohaterów, którzy starają się jakoś w nim przetrwać i jednocześnie nie zatracić siebie. Natomiast w "Folwarku zwierzęcym" patrzymy jak ten świat powstaje. Jak powoli prawda się zmienia i rządzący, którzy chcą mieć więcej i więcej. Oh zapomniałabym, wszystko dzieje się w świecie zwierząt. Pan Orwell pokazał nam zachowanie władzy i poddanych w świecie zwierząt. Przez to odbieramy to jako bajkę, coś nieprawdopodobnego, jednak jak każda bajka i "Folwark zwierzęcy" zawiera ziarno prawdy i morał. Moim zdaniem lektura "MUST READ" _______________________________ zapraszam do przeczytania moich innych recenzji i do dyskusji: www.literatela.wordpress.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię) #rewolucja #symbolizm #wyzysk Znakomita metafora rewolucji rosyjskiej, ale też każdej innej, jak przyznaje sam Orwell. Źródło dwóch bardzo znanych cytatów "Wszystkie zwierzęta są sobie równe, ale niektóre są równiejsze od innych." oraz "Zwierzęta w ogrodzie patrzyły to na świnię, to na człowieka, potem znów na świnię i na człowieka, ale nikt już nie mógł się połapać, kto jest kim." Chociaż żałuję, że tak późno sięgnęłam po tę książkę, ciesze się, że nie była ona lekturą szkolną. Do pewnych historii trzeba dojrzeć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Powieść przedstawia fakty ideologicznego, a przez to chorego wykorzystywania większości ludzi przez mniejszość na przykładzie zwierząt. Smucić może tylko to, że ta większość jest bierna, cicha, smutna, oddana na taki los. Bardzo sprawdza się łacińska sentencja, że Homo homini lupus est.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Folwark zwierzęcy" to książka, o której słyszał chyba każdy. Czytałam już kiedyś fragmenty tej opowieści, ale postanowiłam do niej wrócić. Chciałam jeszcze raz, tym razem w całości, poznać i zrozumieć to, co jest spisane na kartach tej dość krótkiej bajki. I choć może dla niektórych zestawienie tych słów może wydawać się zaskakujące - to bajka, ale dla dorosłych.

"Folwark zwierzęcy" to na pierwszy rzut oka opowieść o buncie zwierząt, które postanowiły przeciwstawić się swojemu hodowcy, właścicielowi folwarku. Czuły się źle traktowane, wynagradzane niewspółmiernie do wykonanej ciężkiej pracy. Zrodził się w ich sercach sprzeciw, który z czasem zamienił się w prawdziwą rewolucję. Ostatecznie wywołał ją doskwierający głód. Zwierzęta wygnały pana Jonesa, który będzie próbował wrócić i z którym stoczą Bitwę pod Oborą. Los czworonogów się zmienia. Teraz muszą same decydować o wszystkim - analizować i organizować otaczającą ich rzeczywistość. Muszą zająć się sianiem, zbieraniem plonów, rozbudową gospodarstwa - krótko mówiąc wszystkim, czym zajmował się dotychczas człowiek. Zwierzęta zastąpiły go! Od razu, mimo zapewnień o równości, na przywództwo wyłaniają się świnie, które między sobą rywalizują o prym. Zwierzęta wymyśliły przykazania, dzięki którym każdemu z czworonogów będzie żyło się dobrze. Z czasem jednak utworzenie hierarchii i pęd zwierząt do władzy sprawia, że tak naprawdę nic nie zmienia się na lepsze.

Tak jak wspomniałam "Folwark zwierzęcy" to tylko na pierwszy rzut oka historia o zwierzętach dochodzących do władzy. Ma jednak drugie dno. To bajka, która nawiązuje do rewolucji rosyjskiej. Myślę, że należy tu wspomnieć o dobrej robocie, którą wykonał tłumacz przybliżając czytelnikowi sytuację światową, w której Orwell po raz pierwszy chciał wydać "Folwark zwierzęcy". Ta bajka to przenośnia, która jasno pokazuje, że przewroty bardzo często kończą się tylko i wyłącznie wymianą elit, a niegdyś zbuntowane społeczeństwo po raz kolejny podporządkowuje się nowym rządzącym, którzy powielają błędy obalonych poprzedników. Zrewolucjonizowany lud wierzący w zapowiedź świetlanej przyszłości ma zamydlone oczy. Wierzy w pięknie brzmiące hasła zapewniające o równości. Tak samo było w przypadku zwierząt z Folwarku. Dobrze ukazuje to np. zmiana przykazań, które zostały ustalone, a z czasem, na potrzeby świń, zmodyfikowane. Orwell przedstawił w swojej książce cały rewolucyjny mechanizm - od buntu, poprzez ukształtowanie się nowej władzy, aż do kreowania wrogów nawet ze swojego obozu. Propaganda głoszona przez Squealera, jedną ze świń, pełni ogromną rolę. To wspomniany knur objaśnia mającym wątpliwości czworonogom, jak powinni widzieć rzeczywistość. Używając pięknych słów mydli oczy naiwnym zwierzętom, które chcą wierzyć, że ich trud był po coś. Tłumaczy im, że choć jest gorzej to jest lepiej i straszy powrotem człowieka, którego zwierzęta boją się ponad wszystko.

"Folwark zwierzęcy" to książka, o czym już wspomniałam, z którą miałam styczność kilka lat temu. Cieszę się, że to dopiero teraz poznałam ją w całości, bowiem zrozumienie tej bajki zależy od poziomu wiedzy, którą człowiek posiada. Książka ta jest wspaniała, bo pokazuje, że w dążeniu do władzy człowiek kieruje się iście zwierzęcym instynktem i potrafi być po prostu zwykłą świnią:

"Zwierzęta w ogrodzie patrzyły to na świnię, to na człowieka, potem znów na świnię i na człowieka, ale nikt już nie mógł się połapać, kto jest kim".

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Świetna! Dla nas, ludzi XXI wieku to żadne odkrycie, ale i tak czyta się z zapartym tchem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Książka niesamowicie poruszająca prawdą, jaką przedstawia. Sytuacje w wielu krajach na świecie - były i są jedynie "folwarkiem zwierzęcym". Aktualne zawsze. Dojrzenie sensu treści George'a Orwell'a powoduje dławienie w garde i łzy - z powodu smutku, tragedii społeczeństwa, a często i z uświadomienia sobie bezsilności.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Nie wiem czy jest sens wyrażać jakąkolwiek opinię. Książka obowiązkowa do przeczytania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę czytałam po raz drugi. Pierwszy raz jako obowiązkową lekturę w szkole.

Teraz wróciłam do ksiązki już jako dorosła osoba. Po pierwsze "dla odświeżenia" i przypomnienia bo tak naprawdę o książke potrafiłam powiedzieć tylko tyle, że opisano zachowania świń, co przełożyć można na zależności polityczne.
Po drugi dopiero teraz tak naprawnę znając mechanizny rządzące polityką, zachowaniami ludzkimi widzę mnóstwo ukrychych znaczeń i odniesień do świata rzeczywistego.
Jeśli ktoś przeczytał książkę w szkole, to polecam przeczytać jeszcze raz jako osoba dorosła.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

George Orwell już mnie ujął w "Rok 1984" i ta książka również jej dorównuje. Ma o wiele prostszy styl i język, co czyta się łatwiej, ale jest równie inteligentna. Całość jest łatwo odczytalną przenośnią, przedstawioną za pomocą farmy, zwierząt i rządczących nimi świń, odgradzających się od ludzi, uważający ich za wrogów. Nieumiejętne zwierzęta nie zauważają, że jedną władzę zamienili na jeszcze gorszą. Myślę, że można to przypisać do wielu sytuacji politycznych. Nie dziwię się miana klasyku tej powieści, według mnie zdecydowanie zasłużona. Przyjemnie byłoby, gdyby była ona obowiązkową lekturą. Omawianie jej na lekcji byłoby dla mnie przyjemnością, a myślę, że i inni uczniowie, nawet leniwi, by się z chęcią zagłębili w tę historię, ponieważ jest bardzo ciekawa, a i swoimi gabarytami nie zniechęca.

Historia powodowała u mnie duży smutek i rozgoryczenie. Żal mi było zwierząt, a tym bardziej ciężko pracującego konia. Zaskakuje mnie jak bezpośredni styl ma Orwell, wprost mówi o rzeczach, które teraz również zostałyby uznane za kontrowersyjne, a co dopiero w dawniejszych czasach. Zapamiętam tę historię z pewnością i myślę, że wiele razy jeszcze do niej wrócę. Trzeba naprawdę być dobrym autorem by tak krótką historią przyciągnąć do siebie czytelnika, zaciekawić, wzbudzić emocje i jeszcze pobudzić do refleksji. Ostateczne podsumowanie: czytajcie!