Furia
Alex Michaelides

??

Była gwiazda filmowa, Lana Farrar, postanawia zaprosić swoich najbliższych na wspólny weekend. Okoliczności są kuszące - prywatna grecka wyspa, piękna pogoda i beztroski czas w gronie przyjaciół. Niestety początkowo pozytywna atmosfera zostaje zakłócona przez narastające między bohaterami napięcia, tajemnice i nieporozumienia. Sytuacja pogarsza się z godziny na godzinę i w pewnym momencie staje się jasne, że nie każdy będzie miał tyle szczęścia, by wrócić do domu. 

??

Choć nie jest to książka, która mnie zachwyciła, uważam, że została bardzo ciekawie skonstruowana. Teraźniejsze wydarzenia z wyspy przeplatają się z licznymi retrospekcjami, podczas których narrator odsłania coraz bardziej niepokojące fakty na temat bohaterów. Tym sposobem, za każdym razem gdy ,,wracałam" na wyspę, bogatsza o nową wiedzę, spoglądałam na rozgrywające się tam wydarzenia w inny sposób. 

Co zabawne, autor zdecydował się na oryginalną, nietypową narrację, w której główny bohater przemawia do czytelnika w sposób przypominający zwierzenia przy drinku w barze. 

Największą wadą tej książki jest moim zdaniem nierówne tempo akcji, związane ze wspomnianymi wcześniej retrospekcjami. Choć z perspektywy czasu wiem, że były one potrzebne, to jednak niejednokrotnie wybijały mnie z rytmu. Zdecydowanie chętniej czytałam rozdziały z wyspy, w których Alex Michaelides wyczarował świetny, niepokojący klimat. 

Podsumowując, naprawdę dobrze bawiłam się przy tej książce, ale uważam, że najlepiej sięgnąć po nią z otwartą głową, bez nastawiania się na powtórkę ,,Pacjentki" (pierwszej powieści autora). 

??

[współpraca reklamowa z @wydawnictwo_wab]

Gwiazda filmowa Lana Farrar, która chwile sławy ma już za sobą, wraz z mężem i nastoletnim synem zaprasza najbliższych przyjaciół na weekend na swoją prywatną grecką wyspę. Gdy do wyspy zbliża się silny wiatr zwany ,,Furią" uniemożliwiając jej opuszczenie wśród przyjaciół atmosfera robi się gęsta od napięcia. Śmierć jednego z nich doprowadza do wzajemnych oskarżeń i nieufności...

"Furia" to zaskakujący i nieszablonowy thriller psychologiczny, który wciąga od pierwszej strony i trzyma w napięciu do samego końca. Największym atutem historii jest narracja prowadzona przez jednego z bohaterów Elliota, która sprawia, że historia nabiera wielowymiarowości i głębi. Ciekawym zabiegiem jest niejednokrotnie zwracanie się przez Eliota bezpośrednio do czytelnika. Opisy i przedstawienie całość z jego perspektywy powoduje, iż każdy kolejny rozdział odkrywa nowe fakty, które zmieniają sposób postrzegania wydarzeń na wyspie. Sam Eliot niejednokrotnie pomija pewne kwestie, zataja lub dodaje od siebie by zaraz przyznać, że to zmyślił.

Trzeba przyznać, iż autor doskonale buduje atmosferę tajemnicy i niepokoju. Dużym plusem jest kreacja psychologiczna bohaterów, ukazując ich wewnętrzne konflikty, ukryte obsesje i sekrety. Nie brakuje tu również odwołań do przeszłości dzięki czemu możemy lepiej zrozumieć ich postępowanie czy motywacje określonych działań.

Podsumowując, "Furia" to fascynujący thriller psychologiczny, pełen zwrotów akcji, ciekawych postaci i mrocznej atmosfery. Warto wspomnieć, że historia została opowiedziana w pięciu aktach, zupełnie jak sztuka teatralna, co powoduje, iż jest niezwykle oryginalna i jedyna w swoim rodzaju. Polecam ją wszystkim miłośnikom gatunku, którzy lubią nietypowe historie pełne tajemnic i napięcia.

Po czym poznać dobry thriller? Bezsprzecznie, jeśli przekroczeniu mrocznego wstępu, nie przeszywają Cię ciarki, a odłożenie książki na bok nie stanowi prawdziwej katorgi, to raczej nie na taki trafiłeś. W przypadku "Furii", już na początku nie miałam wątpliwości, że czytam naprawdę świetną, wciągającą, wręcz otumaniającą niczym silny narkotyk powieść. Było duszno, niebezpiecznie i intrygująco, a każda kolejna strona tylko wzmacniała te wszystkie doznania. Ta książka dosłownie mnie wessała, a po wszystkim wypluła poturbowaną i oszołomioną, a co najciekawsze, niebywale mi się to spodobało!

Alex Michaelides poprowadził fabułę w mistrzowski sposób, umiejętnie wydzielił napięcie i zapewnił czytającemu moc wrażeń, dzięki licznym zwrotom akcji. Największą zaletą książki jest jednak bez wątpienia jej klimat. Historia ocieka mrokiem, niepokojem, który momentalnie obezwładnia czytelnika. Podejrzliwość sięga zenitu a gęsta, klaustrofobiczna atmosfera, tak charakterystyczna dla małych, zamkniętych, odgrodzonych przestrzeni, przyprawia o dreszcze. Im dalej zabrniemy, tym będzie bardziej mgliście, wręcz depresyjnie, a jednak ciekawość przezwycięży wszelkie inne emocje i nie pozwoli na przerwę w lekturze przed dotarciem do wbijającego w fotel finału.

Na uwagę zasługują również skrupulatnie naszkicowane, wielowymiarowe postacie. Autor mistrzowsko zwodzi czytelnika, a ukształtowani przez niego złożeni bohaterowie dodatkowo wywołują całą lawinę skrajnych emocji. Tu nikt nie pozostanie czytającemu obojętnym, zwłaszcza, iż nie sposób rozgryźć, kto w istocie jest tym dobrym, a kto złym, gdzie kończy bycie ofiarą, a zaczyna bycie mordercą...

,,Furia" to mistrzowsko nakreślony thriller psychologiczny, który mąci w głowie i otumania niczym silny narkotyk. Perfekcyjnie stopniowane, obezwładniające napięcie, nieobliczalna, niemożliwa do przewidzenia akcja, miażdżąca sieć okrutnych kłamstw, genialne, wyjątkowo złożone portrety psychologiczne, a w tle mroczne demony przeszłości, od których nie sposób się uwolnić. Polecam całym sercem!