Granice szaleństwa

Po lekkiej lekturze warto wrócić do tego co lubię najbardziej – lektury szorstkiej, dynamicznej, wciągającej i nieokiełznanej. Tym razem padło na „Granice szaleństwa” duetu Douglasa Prestona i Lincolna Childa. Duet, ten ma na swoim koncie wiele bestsellerowych thrillerów m.in. „Relikt”, „Relikwiarz”, „Gabinet osobliwości”, „Martwa natura z krukami”, „Siarka”, ”Taniec śmierci”, „Księga umarłych”, „Laboratorium”, „Zabójcza fala” czy „Nadciągająca burza”. „Granice szaleństwa” jest to pierwsze moje spotkanie z pisarzami. A o czym jest fabuła? Dwanaście lat zanim zaczyna się właściwa akcja thrilleru , w Afryce dochodzi do tragicznego wypadku, w którym ginie ukochana żona agenta specjalnego Pendegasta. Przez dwanaście lat agent żyje tą myślą, że kobietę zabił lew, po czym po wielu latach wychodzi, że było zupełnie inaczej niż się wszystkim wydawało. Pendergast odkrywa, że żona zostaje zamordowana i wraz z porucznikiem D’Agostą rozpoczyna śledztwo, by odszukać odpowiedzi na nurtujące go badania, kto i dlaczego? Wraz z rozwojem akcji na światło dzienne wychodzą fakty, o który skrywała żona agenta przed wszystkimi. Okazuje się, że kobieta miała obsesję na punkcie XIX-cznego malarza i przyrodnika Johna Jamesa Audubona i poszukiwała jego dzieła. Pytań rodzi się rodzi coraz więcej, a Pendergast już nic nie wie . Nie wie nawet kim była kobieta, która tak bardzo kochał…. Muszę przyznać, że książka jest świetna. Od samego początku czułam się wciągnięta. Siedziałam i czułam się zafascynowana od pierwszej strony tej samej historii. Na początku poznajemy wydarzenia sprzed dwunastu lat. Poznajemy Helen i jej perypetię, dzięki temu czułam się doinformowana i mogłam skupić całą uwagę na śledztwie agenta. A później akcja nabiera tempa. Nowe fakty łączą się ze sobą tworząc wspólną całość. Napięcie przybiera na silę stopniowo, a nieprzewidywalność staje się cołową cechą książki.W czasie toczenia się fabuły pytań nie ubywa, a na wszystkie chyba nie jesteśmy wtanei odpowiedzieć. Odniosłam wrażenie, że autorzy pozostawili sobie otwarta furtkę do napisania kontynuacji powieści, co mi wcale nie przeszkadza.  A co wyróżnia agenta Pendergasta? Jest on postacią bardzo barwną, dynamiczną , interesującą , błyskotliwą oraz charyzmatyczną. Wkłada ona całe serce w swoją robotę. Zagadka goni zagadkę, nic nie jest z góry przesądzone . Polecam Wam tę powieść, gdyż jest zagadkowa , mroczna i cholernie ciekawa, a język jest tak przystępny , że czyta się bardzo szybko.

Duet pisarzy spisał się i na medal i oby tak dalej. Polecam powieść tym , którzy lubią gatunek thriller/sensancja, ale także tym , którzy gustują w kryminałam medycznych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Seria o Pendergaście to nie jest literatura wysokich lotów, ale lekka rozrywka łącząca zagadkę sensacyjną z elementami fantastyki. I jako taka - spełnia całkowicie moje oczekiwania. Niemniej są w niej książki lepsze i gorsze. Ta zdecydowanie jest jedną z najlepszych. Była bardzo dynamiczna, z ciekawymi lokacjami, sporą liczbą zwrotów akcji i ciekawym zakończeniem.

Bawiłem sie całkiem nieźle, a całość czytało się szybko. Na pewno jednak nie warto zaczynać od tej książki - jak to w serii - trzeba historię poznać od początku, bo wszyscy pozytywni bohaterowie już wcześniej się w niej pojawili.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)