Hajer jedzie do Soczi
Mieczysław Bieniek

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Nie, no z Hajerem to ja mogę odbyć podróż nawet w głąb ziemi i polecieć do gwiazd. Przy pomysłowości, pogodnym usposobieniu Pana Mieczysława Bieńka nie będzie nudno. Tym razem "przejechaliśmy" przez kraje nadbałtyckie, by z północnej części Rosji przejechać do Soczi i zobaczyć przygotowania do mistrzostw olimpijskich. Wartka opowieść, doprawiona odpowiednią nutką humoru, trafne spostrzeżenia dotyczące ludzi i miejsc oraz fantazja Autora sprawiły, że z ogromną "frajdą" odbyłam tę podróż literacką. Zaś zdjęcia sprawiły, ze chwilami czułam się, jak bym tam była...

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Książki podróżnicze jakoś nigdy do mnie nie przemawiały. Wydawało mi się, że za dużo w nich opisów, szczegółów i wszystkiego innego, co mnie nie interesuje. Jeśli jednak autor potrafi opowiadać, to i na papier przeleje swoją historię tak, żeby była ciekawa i wciągająca. I taka jest właśnie książka " Hajer jedzie do Soczi". Raz, że głośno ostatnimi czasy o Putinie. Dwa, że dopiero co skończyły się Igrzyska olimpijskie. I trzy, że Rosja to kraj, który wydaje nam się biedny, dziki, nieokrzesany. I czasami taki jest. Czasami zaś pełen jest bogaczy ze złotymi zębami. Autor książki w ciekawy i swojski sposób opisuje swoją podróż z Katowic przez Nordkapp, Murmańsk, Petersburg, aż do Soczi. Opisuje przy tym tak abstrakcyjne historie, że czasami człowiek ma wrażenie, że znalazł się w innym świecie. Okazuje się, że Rosja to nadal tak skorumpowany kraj, jak kiedyś, pełen tajniaków, kamer. Człowiek czasami ma wrażenie, że strach tam pojechać. Brudne toalety, kierowcy wyrzucający śmieci na pobocze w takich ilościach, że chwilę po sprzątaniu znów jest jak na wysypisku. Ale pojawiają się też pozytywne aspekty- ciepli ludzie, którzy otwierają się przed Hajerem. Naprawdę warto przeczytać tą książkę. To nie tylko ciekawa historia, ale też swego rodzaju album z pięknymi zdjęciami z podróży.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Hajer jedzie do Soczi to jednak nie tylko widokówki z Rosji. Mieczysław Bieniek przestawia nam obrazki z Polski czy Litwy, ale także mocno skupia się na Skandynawii, która dla mnie jeszcze pozostaje nieodkryta. Przejeżdżając przez kolejne ciekawe miejsca w tym regionie, autor wzbudził moje zaciekawienie. Narobił mi niezłego apetytu. Książka to także - a może przede wszystkim - obraz Soczi na pół roku przed zimowymi Igrzyskami. Obraz nieładu i chaosu. Sielskie obrazki i ciekawe miejsca. Historie zabawne, ale czasami także przerażające. Nieprawdopodobne przygody, której chciałoby się samemu przeżyć. Ale także chwila na wzruszenie, gdy Hajer przedstawia historię Afgana. Mniej czy bardziej szczęśliwe spotkania pozwalają podróżnikowi zjeść kawior, wystąpić w telewizji, odpoczywać na plaży z niemieckimi Rosjanami czy nocować w monastyrze. Spać w dobrych miejscach, ale także w namiocie pomiędzy krzakami. Doświadczać złego, ale przede wszystkim dobrego ze strony Rosjan. Podczas tej książkowej podróży spotkamy bogatych i biednych. Złodzieja, bandytę, Helmutów, Kozaków (choć autor sam czasem kozaczy), lekarzy, Afganów, niezwykle zaradną młodą wdowę-nauczycielkę i wielu innych. Spotkania miłe i te mniej sympatyczne. Zabawne, ale także żenujące. Wszystko razem tworzy masę cudownych wspomnień, którymi Mieczysław Bieniek podzielił się z czytelnikami. Ja w każdym razie już czekam na następną szaloną czytelniczą rajzę z Hajerem w roli głównej.