Iluzjonista
Remigiusz Mróz

W czasach PRL-u młody asesor (Gerard Edling) wraz ze swoim mentorem i początkującą dziennikarką Małgorzatą ( która woli jak się mówi do niej Gocha) prowadził śledztwo. Śledztwu nadano kryptonim "Iluzjonista". Seryjny zabójca zabijał kolejnych graczy z brydżowego kółka. Jedyną cechą łączącą ofiary jest wypalony znak zapytania na skórze. Śledczy, którzy walcząc z czasem i nadzorem Służby Bezpieczeństwa doprowadzają do ujęcia i skazania sprawcy.

Po 30 latach pojawia się naśladowca mordercy z czasów PRL-u. Kiedy zostaje znalezione ciało z podpisem Iluzjonisty i zagadką Edling zostaje poproszony o pomoc. Po pewnym czasie sytuacja się zmienia śledczy zaczynają traktować Edlinga jako podejrzanego. Na dodatek akta dawnej sprawy zaginęły, a osoby z nią związane albo milczą, albo znikają w niewyjaśnionych okolicznościach.

Akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych. Przeskakiwanie z jednego okresu na drugi jest zgrabne, dzięki czemu śledzimy jednocześnie dwa dochodzenia -te toczące się współcześnie i te przeprowadzone 30 lat temu.
Aby iluzja się udała trzeba odwrócić uwagę odbiorcy a to udaje się mordercy bardzo długo zatem Iluzjonista i Magik (naśladowca) wprowadza nie tylko elementy iluzji ale i kolejne trupy. Akcja trzyma w napięciu a zagadki mordercy można spróbować rozwiązać z bohaterem. Często klucz do kolejnej zagadki kryje się w przeszłości. Na szczęście dzięki swojemu zaangażowaniu w śledztwo w przeszłości Ederling ma łatwiej.

Podchodziłam do tej książki jak do jeża. Nie przypadła mi do gustu seria o Chyłce więc czekałam na coś zupełnie innego. Miłe zaskoczenie. Udało mi się po części rozwikłać zagadkę związaną z mordercą. Ale tylko po części.
Jeśli ktoś nie czytał pierwszej części "Behawiorysta" (tak jak ja) nie ma się czego obawiać. 

Choć w  książce mamy nawiązanie do poprzedniej części  to jednak nie ma ono wpływu na fabułę.

P.S. Nawiązanie do patologicznych zachowań w sieci na które zgadza się coraz większa liczba użytkowników nie stawia nas ludzi w zbyt pozytywnym świetle.
P.S. Zagadka na końcu książki przeznaczona dla czytelnika to niezłe zakończenie.

W 1988 roku Gerard Edling prowadził śledztwo,które zakończyło się ujęciem i skazaniem sprawcy serii zagadkowych zabójstw. Z racji ich tajemniczego charakteru,W kronikach kryminalnych mordercą nazywany był Iluzjonistą-długo zwiedził śledczych,A zabójstw dokonywał tak,by dowody wskazywały na inne osoby. Jego ofiar nie łączyło nic poza tym,że na ich skórze znajdował się wypalone znak zapytania.

Ponad trzydzieści lat później na jednym z opolskich kąpielisk odnalezione zostaje ciało z podpisem Iluzjonisty,A sposób działania sprawcy łudząco przypomina czarną serię,która niegdyś wstrząsnęła miastem. Prowadzenie dochodzenia utrudnia fakt,że akta dawnej sprawy zaginęły,A osoby z nią związane albo milczą,albo znikają w niewyjaśnionych okolicznościach. 

Jedynym,który może pomóc prokuraturze,jest wydalony że służby Edling,sjrywający własne tajemnicę związane z dawnymi wydarzeniami...