Jak nie podcinać sobie skrzydeł. O przełamywaniu wewnętrznych oporów i niemarnowaniu własnego potencjału
Michaela Muthig

Dzięki lekturze lepiej rozumiem, czym jest efekt autosabotażu, wcześniej to pojęcie było dla mnie raczej mgliste. "Jak nie podcinać sobie skrzydeł" składa się z czterech części, z czego dwie pierwsze są głównie teoretyczne. Najpierw dowiadujemy się, w jaki sposób w ogóle rozpoznać autosabotaż, bo często nie zdajemy sobie sprawy, że takowy występuje w naszym życiu. Następnie dostajemy opis różnych typów sabotażysty z wyjaśnieniem, dlaczego te procesy działają akurat w taki sposób. Część trzecia to w dużej mierze przedstawione kreatywne metody odwołujące się do naszych emocji, które pomogą nam tego "wewnętrznego wroga" zidentyfikować. Ostatnia część wyjaśnia, w jaki sposób możemy z sabotażystą współpracować, żeby lepiej nam się żyło.

Sabotażysta, ta część naszego ja, głosik w głowie, który zapędza nas często w błędne koło (poczęstowała mnie ciastem, chociaż jestem na diecie, ale nie mogę jej zawieść, mmm jakie dobre, dlaczego to zjadłam, teraz będę gruba, jestem najgorsza, muszę zacząć dietę) jest w książce przedstawiany podmiotowo. To całkowicie zrozumiałe, bo dużo łatwiej wtedy czytelnikowi wytłumaczyć, co się z nim dzieje, kiedy ten szepcze mu do ucha. Niestety przed każdym rozdziałem (i to jest mój jedyny zgłoszony minus wobec tej pozycji) znajduje się krótka historyjka, w której Mózg, czyli Szef Osobowości szuka wśród swoich pracowników winnego. Rozumiem zamysł, ale i tak brzmiało to dla mnie bardzo dziecinnie. Na szczęście nic takiego nie ma w dalszej części rozdziałów, są za to przykłady z prowadzonych terapii, które o wiele lepiej do mnie przemawiały. 

Świetna, ciekawa książka zarówno dla osób, które po prostu interesują się psychologią, jak i dla tych, które chciałyby coś zmienić w swoim życiu. Dla tej drugiej grupy autorka przygotowała mnóstwo pytań do autorefleksji i ćwiczeń oraz zaproponowała, by z czytaniem się nie spieszyć, tylko rozłożyć sobie lekturę np. jednego rozdziału na tydzień. Dzięki temu można regularnie obserwować swoje reakcje na różne sytuacje, konfrontować to z wiedzą zdobytą z książki. Zdecydowanie polecam zainteresowanych tematem.

Egzemplarz do recenzji otrzymałam od wydawnictwa.

Jak nie podcinać sobie skrzydeł to kolejny wartościowy i dobrze napisany poradnik, jaki w tym toku udało mi się przeczytać. To bardzo dobra i zarazem mądra książka o tym jak oswoić wewnętrznego sabotażystę i nie marnować własnego potencjału oraz życia. Słowo poradnik trochę tu nie pasuje, ponieważ ta książka jest wskazówką czymś na kształt instrukcji jak rozpoznać wewnętrznego intruza, jakim jest wspomniany już sabotażysta. Znajdziecie tutaj nie tylko teorię, ale również obszerną dawkę ćwiczeń i pytań do autorefleksji, które są formą autoterapii. Jeśli macie problem z takim elementem destrukcyjnym w waszej głowie, to nie wystarczy tylko przeczytać książkę i uznać sprawę za załatwioną, trzeba ten problem solidnie przepracować i rozłożyć w czasie. Nikt nie obiecuje, że to będzie łatwe i przyjemne, ale niezbędne dla poprawy jakości naszego życia. Autorka w swojej książce wskazuje nam drogę i rozkłada na czynniki pierwsze autodestrukcyjne wzorce ukryte głęboko w naszej podświadomości, a robi to w sposób kompleksowy, prosty i czytelny. Podsumowując: to bardzo wartościowa książka, z której każdy wyciągnie coś dobrego. Nie tylko przyjrzymy się zjawisku autosabotażu, ale również zobaczymy jak sami możemy działać na własną niekorzyść ulegając złudnym przekonaniom naszego mózgu. Jeśli lubicie poradniki i interesujecie się psychologią, czyli tym jak działa nasz mózg to koniecznie przeczytajcie tę książkę. Polecam!