Kacper Ryx

Rewelacyjna przygodowo-kryminalna powieść osadzona w realiach XVI-wiecznego Krakowa. Student Kacper, znany z bystrości i dociekliwości, rozpoczyna działalność prywatnego detektywa. W ówczesnej stolicy nie brak jest zagadek do wyjaśnienia. Kradzież biskupiej pieczęci i morderstwo to jego pierwsze sprawy. Jednak najważniejsze zadanie dostaje od dworzan Króla Zygmunta Augusta. Ma odnaleźć mistrza Twardowskiego i wydobyć z niego, w jaki sposób ten omotał króla, ukazując mu widmo zmarłej żony. Twardowski jako znany czarnoksiężnik nie zamierza jednak dać się łatwo złapać. Do tego, cała opowieść przeplatana jest ciekawostkami historycznymi i poezją Mikołaja Sępa Szarzyńskiego oraz Jana Kochanowskiego, druhów naszego bohatera :-)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Znakomita seria, zarówno do czytania, jak i słuchania. Dzięki bardzo obrazowej narracji, jaką udało się wprowadzić autorowi, jak i nietuzinkowej i niecodziennej intrydze, a także ciekawie skrojonym postaciom, powieść tę połyka się jednym tchem. Uwielbiam za ciekawe połączenie fikcji literackiej z prawdą historyczną, możliwość poznania historii "od kuchni", z pałacowymi (a właściwie zamkowymi) intrygami. To powieść, która łączy przyjemne z pożytecznym. Czyta się ją lekko i błyskawicznie, a przy okazji odkrywa kawał historii. I to dosłownie. Bomba.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kacper Ryx... królewski inwestygator - można by rzec, detektyw. Z właściwą tylko sobie pewnością siebie rozwiązuje najtrudniejsze zagadki, niejednokrotnie będąc o włos od tragedii. Postać Kacpra już na samym początku wzbudziła we mnie sympatię i wywołała pozytywne emocje. Choć momentami Kacper jest może odrobinę zbyt pewny siebie, wręcz - chełpliwy, jest postacią stuprocentowo pozytywną. Nasz inwestygator, oprócz rozwiązywania detektywistycznych zagadek, jest studentem medycyny na Akademii Krakowskiej, przyjacielem wielu sławnych postaci jak np, Jak Kochanowski, Mikołaj Sęp-Szarzyński, Jan Zamojski. Akcja dzieje się w Krakowie za panowania Zygmunta Augusta, czyta się bardzo szybko, wątki są bardzo interesujące. Bardzo polecam lekturę!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę Mariusza Wollengo ,,Kacper Ryx" polecono mi jako kryminał historyczny. Teraz, gdy już powieść przeczytałam, odnoszę wrażenie, że było to określenie mocno nieprecyzyjne. Jest bowiem ,,Kacper Ryx" przede wszystkim powieścią historyczną z mocno rozbudowanym wątkiem kryminalnym. Mam na myśli głównie proporcje i rozłożenie akcentów, ale nie tylko. Dlaczego sprzeciwiam się nazwaniu książki ,,kryminałem"? Po pierwsze, ze względu na kompozycję. W klasycznym kryminale wszystko kręci się wokół jednej, głównej zagadki. ,,Kto zabił" dowiadujemy się na ostatniej stronie, no, może przedostatniej. Struktura powieści Wollnego jest inna, bardziej przypominająca prawdziwe życie. Mamy do czynienia z kilkoma nakładającymi się na siebie w czasie zagadkami - jedne zostaną rozwiązane dość szybko, inne wymagają czasu. Sprawy czasem łączą się ze sobą czasem przeplatają, a czasem każda biegnie własnym torem. Jak w życiu, które za nic ma sobie zasady kompozycji. Teraz czas na "po drugie". Być może najważniejsze. Zagadka i śledztwo są w ,,Kacprze Ryxie" jedynie szkieletem, na którym osadzono to co w powieści najsmakowitsze - ,,mięseczko", jak mawiała moja nieodżałowana polonistka. U Wollnego ,,mięseczkiem" jest literacka wyprawa w czasie. Autor wielce udatnie zabiera czytelnika na wycieczkę po Polsce Zygmunta Augusta. Z wdziękiem oprowadza nas po Krakowie, pozwala podglądać staropolskie obyczaje i życie codzienne, sypie anegdotami historycznymi, jednym słowem ,,bawiąc uczy". Całość bogato przeplata łacińskimi sentencjami (jakże by inaczej, wszak akcja dzieje się w XVI wieku!) i perełkami poezji staropolskiej Niestety, Wollnemu nie udało się ustrzec grzechu typowego dla znacznej części powieści historycznych. Jeśli autor umieszcza akcję w przeszłości, to nieszczęsny bohater musi (no po prostu musi!) spotkać wszystkie znane osoby danej epoki. Tak jest i z Ryxem. Na kartach książki pozna Zygmunta Augusta, Jana Kochanowskiego, Łukasza Górnickiego, Mikołaja Sępa Szarzyńskiego, Jana Zamoyskiego, Jana Drohojowskiego, Erazma Czeczotkę i kilku biskupów na dokładkę. Co prawda Wollny dość dobrze ,,podprowadza" akcję uzasadniając taki, a nie inny rozwój wydarzeń, ale i tak trochę to naciągane. Wielcy tego świata są oczywiście ważni, ale co z tytułowym bohaterem? Ten autorowi bardzo się udał. Sprytny, obrotny, nieznający swych rodziców podrzutek, wychowanek przytułku, a w czasie gdy rozgrywa się akcja powieści - żak Akademii Krakowskiej, wzbudził we mnie niekłamaną sympatię, bo choć wad ma bez liku, chociażby takich jak pociąg do trunków i swawolnych przedstawicielek płci pięknej, to i zalet mu nie brakuje. Jest lojalny, inteligentny, uczciwy i niewątpliwie ma dobre serce. Co tu dużo gadać - polubiłam hultaja i z pewnością niedługo sięgnę po drugi tom jego przygód. A potem po trzeci. I po czwarty. Opinia pochodzi z bloga: http://polekturze.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Recenzja tutaj: http://www.granice.pl/recenzja,kacper-ryx,8206

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawe ujęcie historii i "staroświecki" język- przyjemnie się czytało, chociaż oczekiwałam czegoś więcej...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeczytałam, bo kiedyś czytała ją moja koleżanka. Świetna powieść historyczna. Są i postacie fikcyjne, i historyczne. Szczególnie upodobał sobie autor poetów tamtych czasów. Zaletą jest świetnie stylizowany język oraz znajomość topografii Krakowa i historii. Wplata też autor rozmaite legendy oraz zwyczaje. Sama akcja dotyczy śledztwa oraz wielu przygód związanych z osoba Kacpra Ryxa, króla Zygmunta Augusta i czarnoksiężnika Twardowskiego.
Autorowi udało się zachować myślenie z epoki. Bo częstą wadą współczesnych romansów z historią w tle jest pozostawienie sposobu myślenia z naszych czasów i danie tego bohaterom. A to niezgodne z epoką. Tutaj jest tyle renesansu, że aż miło. Polecam.  Świetnie spędziłam czas przy tej książce. Cieszę się, że są następne tomy. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)