Klątwa prawdziwej miłości

Polubiłam świat wykreowany przez Stephanie Garber za delikatną magię, pełnokrwistych bohaterów, zajmującą fabułę. Jej książki wzruszają, podnoszą ciśnienie i jednocześnie otulają jak ciepły koc w mroźny wieczór. W końcu doczekałam się ostatniego tomu cyklu Baśń o złamanym sercu. Od razu więc zabrałam się za lekturę, ponieważ szybko musiałam się dowiedzieć jak potoczą się losy Evangeliny. Czy w końcu będzie szczęśliwa?

Czy dziecięce marzenia Evangeliny się spełniły? Wszystko wskazywało na to, że tak. Była żoną przystojnego młodzieńca rządzącego krainą Cudownej Północy. Została księżniczką. Żyła w pięknym, bajecznym zamku. Miała każdy strój, jaki sobie wymarzyła, jadła, na co tylko miała ochotę. Liczna służba była na każde jej skinienie, ale jednak… jej serce starało się przekazać, że to nie jest do końca prawda, że książę to nie jest jej prawdziwy ukochany, że życie tak nie wyglądało i wyglądać nie powinno. Problem jednak w tym, że dziewczyna utraciła wspomnienia, więc nie wie komu zaufać, nie rozeznaje, które intencje są szczere, a które mają doprowadzić do jej zguby. Wiele osób zrobi bowiem wszystko, by nie odzyskała wspomnień, ale jest ktoś, kto uparcie będzie dążył do tego, by Evangelina w końcu była szczęśliwa…

Klątwa prawdziwej miłości to już III i niestety ostatni tom cyklu Baśni o złamanym sercu. Stephanie Garber stanęła na wysokości zadania i po raz kolejny udowodniła, że dobrze się czuje, tworząc świat fantastyki. Całość trylogii to była piękna, wspaniała historia i niezapomniana podróż w świat pełen magii! Co ważne trzymała poziom do samego końca, choć ta część moją ulubioną niestety nie jest. W tym tomie wyraźnie wysforowała się postać Apolla. Można obserwować jego przemianę. To też kolejna postać, której nie sposób jednoznacznie ocenić. Szkoda, że mój ulubiony czarny charakter nie był tak eksponowany, jak w poprzednich odsłonach. Odczuwam potężny niedosyt. Ba! Tęskniłam za nim. W tej części nie tylko pojawiał się stosunkowo rzadko to jeszcze w porównaniu z poprzednimi tomami by jakiś taki mdły… Nadal podobała mi się postać Evangeliny, która obracająca się wśród czarnych charakterów wciąż wierzyła w prawdziwą miłość i w szczęśliwe zakończenie. Finał historii jest cudowny i magiczny, taki, na który rzeczywiście warto było tyle czekać. Jednak wiele pytań pozostało bez odpowiedzi. Może szykuje się kolejny cykl? Mimo wszystko jestem w tej serii po prostu zakochana! Będę tęskniła za Evangeliną, Księciem Serc, LaLą, Chaosem i wykreowaną w fascynujący sposób Cudowną Północą z urokliwym Zaciszem.

Przesłanie całego cyklu jest czarujące w swojej prostocie i myślę, że z tym stwierdzeniem zgodzi się każdy niezależnie od tego, czy lubi powieści fantastyczne, czy też nie:

„Miłość to najpotężniejsza magia na świecie”.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję PORADNI K.

Wspaniała!