Konary

#współpracabarterowa

Ależ to była schiza! Uwielbiam takie pokręcone książki!

Na dzień dobry trafiamy w sam środek przedziwnego wywiadu, gdzie masz wrażenie, że przed tobą siedzi szaleniec! Ale mimo wszystko zaczynasz wierzyć w te jego urojenia?! A może jednak coś w tym jest?

Co takiego potwornego wydarzyło się w latach 70.? W parafii Grodziec będącej zaklętą bańką innej rzeczywistości. Czy naprawdę odbył się zbiorowy egzorcyzm owiany aurą tajemnicy? A może to paranoja mieszkańców? I to wszystko osnute zasłoną zapomnienia. 

Mamy tutaj także młodą dziewczynę, której ciało przeżyło całą tablicę Mendelejewa. Jej migawki z pobytu szpitala psychiatrycznego i przedziwne jazdy. Czy w jej umyśle są przebłyski prawdziwej rzeczywistości?

Uwielbiam takie nieoczywiste, pełne niedopowiedzeń historie. Niezwykle klimatyczna rzecz, surrealistyczna niczym u Lyncha. I te dialogi! Niesamowicie żywe, masz wrażenie, że tam jesteś. 

Tutaj czas ulega rozmyciu. To swoista podróż w głąb uśpionej duszy, spirali winy i zaprzeczenia. Szare odpryski rzeczywistości coraz mocniej wbijają się w umysł. Nieraz poczujecie tu ciary!

Jakie sekrety były spychane do akt niepamięci, a prędzej czy później budzą się w straumatyzowanym umyśle? 

Jesteście gotowi na prawdę? Dotknąć istoty rzeczy? Uśpioną gdzieś między konarami martwych drzew. 

Katooola patronuje tylko sztosom!