Kości pająka
Kathy Reichs

Książka rozpoczyna się informacją o wyciągnięciu z wody zwłok. Na miejsce przyjeżdża Temperance Brennan - antropolog sądowy i Andrew Ryan - detektyw wydziału zabójstw. Zwłoki znalazł jakiś rybak i na miejsce przyjeżdża również Bandau. Przychodzi potwierdzenie, że to John Charles Lowery, który zmarł w 1968 roku. Byli razem, ale zerwali i zostawił ją dla swojej byłej. Okazuje się, że Lowery zginął w Wietnamie w katastrofie śmigłowca. Pochowany w Lumberton, Karolina Północna. Przeprowadzają sekcję i okazuje się, że poddawał się dziwnym zwyczajom seksualnym: zawinął się w folię, żeby mieć orgazm w stawie, afiksacja autoerotyczna. Odkrywają, że Jean Laurier to John Charles Lowery. Temperance jedzie do Lumberton, aby wykopać kości z grobu, które również miały należeć do Lowerego. John w dzieciństwie kolekcjonował pająki i nazywano go Pająk, stąd ten tytuł książki. DO Temperance przychodzi córka Kathy i mówi mu, że nie żyje Coop. Przewożą zwłoki i musi jechać na Hawaje, gdzie zabiera również swoją córkę. Znajdują kolejne szczątki, a przy nich nieśmiertelnik Lowerego. Książkę naprawdę warto przeczytać, bo jest ciekawa i rozwiązanie zagadki również jest zaskakujące. Problematyka: o poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, do kogo należą znalezione kości i Kidy tak naprawdę zginął Lowery; o Kathy i Coop, który ginie podczas pobytu na wolontariacie, bo powstańcy ostrzelali jego konwój; o praca policji i antropologa sądowego; o kim jest Reggi Cumbo i dlaczego ujawnił się dopiero po tylu latach; o kim jest Alvarez, który zginął mając 20 lat.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jedna z lepszych i bardziej pomysłowych książek cyklu. Ciekawa intryga z odszukiwaniem właściwych tożsamości, bardzo interesujące fakty medyczne podane w wyjaśnieniu całej sprawy.

Do tego podkreślenie bezsensowności wszystkich wojen. Chociaż nadal nieco irytuje brak powrotu do wątku romansowego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czegoś mi brakuje w tej książce, podobnie jak w poprzedniej. Niby jest ciekawy pomysł, fantastyczna - jak dla mnie - tematyka (antropologia sądowa zawsze mnie ciekawiła), niby jest dynamika, której brakowało w "Starożytne kości", ale to nadal nie jest to "coś".

Jednak daję jeszcze szansę i zabieram się za kolejną pozycję.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)