Krew i piękno
Sarah Dunant

Rodzina Borgiów, ma w sobie tyle tajemnic, że jeszcze nie jeden autor zaskoczy nas swoim świeżym podejściem do historii tej rodziny. Krew i Piękno, to smutna historia Lukrecji Borgii w której poznajemy wszystkie cienie jakie spowijają Jej rodzinę. Jako dziecko została odebrana matce i wraz z braćmi oddana pod opiekę ciotki aby tam w chwili gdy została nastolatką dzielić życie wraz z kochanką swojego ojca - Aleksandra Borgii. Wychowana w rodzinie w której namiętność i władza są jednym. Nauczona aby delikatnością zdobywać to czego pragnie. Przygotowywana do małżeństwa w celach politycznych. Zmuszona do ucieczki przed własnymi uczuciami i pragnąca tylko jednego - bycia szczęśliwa u boku mężczyzny który ją pokocha. Rewelacyjna historia, która wciąga od pierwszej strony.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trafiłam na tę książkę całkowicie przypadkiem - nudząc się w pracy, szukałam w katalogu bibliotecznym haseł powiązanych z Borgiami i wyskoczyła mi ta powieść. Oczywiście natychmiast musiałam wypożyczyć. I co najważniejsze, nie byłam zawiedziona nawet przez chwilę (no chyba, że na koniec, bo książka się skończyła przedwcześnie). Początkowo trochę przeraziły mnie gabaryty (jak zawsze w przypadku obszerniejszych pozycji), bo jednak ponad 600stron to nie przelewki i czasem bywa ciężko z czytaniem. Tutaj o dziwo te 615stron zleciało tak szybko, że nawet nie zdążyłam ponarzekać "kiedy dam radę to przeczytać". Jest to na pewno jedna z lepszych książek-powieści o Borgiach, jakie czytałam. Przede wszystkim plusem jest to, że jest narracja 3osobowa, która nie zapomina o bohaterach i nie ma tutaj opisów, które są subiektywnym przedstawieniem rzeczywistości przez dowolnie wybraną osobę powiązaną z Borgiami. Co prawda w głównej mierze opisane są losy Cezara, Lukrecji i Aleksandra, ale nie brakuje tutaj informacji i opisów dotyczących Juana, Jofre'go, Sancii, czy Giulii. Małym mankamentem (żeby nie było zbyt kolorowo) jest sposób konstruowania zdań - rzadko kiedy mam do czynienia z opisami w czasie teraźniejszym. Trochę to wybija z rytmu, jest momentami irytujące, ale w połowie książki przestałam zwracać na to uwagę i się denerwować. Autorka w moim mniemaniu idealnie oddała charakter niektórych postaci, np.. Juana, który zawsze był dla mnie takim przygłupim elegancikiem, który powinien pełnić funkcję dekoracyjną, a nie decydującą o losach rodziny. Sancia także mi się podoba - ona z kolei przedstawiona jest po troszku jako kobieta wyzwolona, dość frywolna, która nie widzi moralnego problemu w zdradzaniu swojego męża z jego braćmi. Trochę mieszane uczucia mam odnośnie Lukrecji - przyznam szczerze, że czytałam już trochę lepsze kreacje jej postaci niż tutaj, gdzie jakoś... sama nie wiem, momentami wydawała mi się zbyt mdła i nudna w porównaniu chociażby z opisem Cezara czy jak zawsze brawurowej Cateriny Sforzy. Kiedy dotarłam do końca książki, czułam niedosyt. Taka gruba książka, tyle faktów, taki kawał historii i nagle bum, powieść kończy się trochę na dziko w połowie "życia" rodziny Borgiów. Kolejny raz opowieść kończy się praktycznie w tym samym momencie i nie można pójść dalej z historią i łaknieniem wiedzy. Początkowo widząc objętość i ilość stron spodziewałam się małego kompendium, poznania Borgiów od A do Z - od wyboru papieża Aleksandra, aż po śmierć Cezara i spokojne życie Lukrecji na dworze rodu d'Este.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sięgam po literaturę historyczną, gdyż w szkole zabrakło chyba odpowiednich nauczycieli, którzy potrafiliby mnie zainteresować tą dziedziną. Dopiero od niedawna coraz częściej na mojej półce pojawiają się tytuły historyczne, jednak nie mam upatrzonej jednej epoki, sięgam po wszystko, co chociaż po części mnie zainteresuje. Po książkę pióra Sarah Dunant Krew i piękno sięgnęłam z ciekawości, gdyż całkiem niedawno oglądałam serial o rodzinie Borgiów i byłam ciekawa jak wypada ta historia w formie papierowej. Na kartach książki przenosimy się piętnastowiecznych Włoch. To tam Rodrigo Borgia, jako wielce ambitny kardynał pragnie sięgnąć jeszcze wyżej i w 1492 roku zasiada na papieskim tronie. Przyjmując imię Aleksander VI, nadal pragnie rządzić, tym razem wykorzystując do tego swoje dzieci: Cezara, Jofre, Juana oraz Lukrezie. Cezar, który przez jakiś czas piastuje stanowisko kardynała bardzo mocno przypomina swojego ojca, również i dla niego liczy się tylko władza i bogactwo. Lukrezia natomiast jest całkowitym przeciwieństwem Cezara, pragnie ona zaznać miłości, jednak dzięki zabiegom ojca i brata, żadne z jej małżeństw nie jest szczęśliwe, natomiast jej trzej mężowie kończą nie zawsze swoje życie w sposób naturalny, wręcz bardziej tragiczny. I to właśnie Lukrezia i Cezar, nieślubne dzieci Borgia są głównymi bohaterami powieści. Oprócz wątku bohaterów, poznajemy również dwór papieża, który skrywa wiele tajemnic. Sarah Dunant stworzyła wielowątkową powieść, którą czyta się pomimo dużej objętości dość szybko i przede wszystkim przyjemnie. Autorka bardzo dokładnie przygotowała się do tematu rodziny Borgiów, którą poznajemy również od alkowy. Gdyż o Borgiach powiedziano już wiele, często zarzucano im rozwiązły tryb życia, nie raz doprowadzając do kazirodztwa. Pomiędzy Cezarem a Lukrecją nawiązuje się dość namiętny romans, a to wszystko inicjuje ich ojciec, doprowadzając tym samym do namiętnego uczucia pomiędzy rodzeństwem. Jednak nie takie plany miał Aleksander, w związku z czym postanawia wydać swoją córkę za mąż i to trzy razy, jednak jedynie z powodów politycznych. Powieść Krew i piękno to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki, ale mam nadzieję, że nie ostatnie, gdyż jej styl oraz sposób narracji bardzo mocno do mnie przemawiają. W książce nie brakuje charakterystycznych dla epoki zwrotów, jednak nie przeszkadzały mi one w odbiorze lektury, a jeszcze bardziej pozwalały wdrożyć się w opisywaną historię. Obecnie nie do pomyślenia jest, aby papież posiadał dzieci. Jednak autorka pozwoliła na przyjrzenie się temu zagadnieniu, wejścia na dwór papieski, obejrzenia jak wyglądało na nim zwykłe życie, jak aranżowane były małżeństwa, i w jaki sposób pozbywano się niewygodnych osób. Rodzina Borgiów poprzez swoje postępki i chęć zawłaszczenia władzy popadła w konflikt z innymi rodami włoskimi, m.in. Medyceuszami, Sforzami, Colonnami i rodziną Orsinich. Życie opisane przez Sarah Dunant nie jest jakby się wydawało życiem mlekiem i miodem płynącym. Każdy dzień to walka o przetrwanie, intryga goni intrygę, a obraz życia nie raz spływa krwią. Bardzo się cieszę, że mogłam zapoznać się z tą lekturą. Historia wciąga od samego początku, pełna jest intryg, które dodają smaczku lekturze. Na uwagę zasługuje również piękne wydanie książki Krew i piękno. Twarda oprawa, przyjemny i niemęczący oka kremowy kolor kartek oraz przyjazna czcionka, powodują, że książkę pochłania się wręcz w zastraszającym tempie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Włochy, XV wiek. Rodrigo Borgia jest ambitnym kardynałem, który ceni dobre trunki, obfite jadło i piękne kobiety. Mężczyzna ma ambicje sięgnąć po najwyższy kościelny urząd i w 1492 roku zasiada na papieskim tronie. Ta chwila nie jest zwieńczeniem jego politycznych zagrywek. Jako papież Aleksander VI wciąż rozstawia pionki na szachownicy, używając w ich roli swoich dzieci, synów: Cezara, Juana i Jofre oraz pięknej córki Lukrezii. Ta ostatnia marzy o uczuciu i rodzinnym szczęściu, jednak szybko się przekona, że wśród politycznych sojuszy brakuje miejsca na miłość. Względem rodziny Borgiów padło już wiele zarzutów. Jej członkom zarzucano nadmierne zamiłowanie do władzy i hulaszczego życia. Przypisywano im zbrodnie, zamachy, intrygi i seksualne wyuzdanie. Piętnowano za skłonności do kazirodczych stosunków. I choć wiele z tych zarzutów zostało podważone przez historyków, do słynnej papieskiej rodziny na stałe przylgnęła nieładna i cokolwiek brzydko pachnąca łatka... Sarah Dunant jest cenioną na całym świecie autorką powieści historycznych, której książki zdobyły wiele nagród. Powieść Krew i piękno jest moim drugim spotkaniem z pisarką. Powieść Święte serca, która trafiła w moje ręce w ubiegłym roku, nie wzbudziła jednak mojego zainteresowania. Jej język był dosyć nieprzystępny, a sama treść nie zaintrygowała mnie na tyle, bym stłumiła chęć porzucenia lektury. Zupełnie inaczej było z najnowszą powieścią Sarah Dunant. Owszem, książka została napisana dość specyficznym językiem, nie brakuje w niej zwrotów charakterystycznych dla przedstawionego okresu renesansu, mimo to czyta się ją - może nie płynnie i szybko, ale naprawdę dobrze. Wydarzenia następujące po sobie są intrygujące i ciekawe, co popycha do dalszej lektury i nie pozwala odłożyć książki. Efekt? Niemal 600 stron przeczytanych w dwa-trzy wieczory. To nie zdarza mi się zbyt często. Powieść Sarah Dunant skupia się przede wszystkim na losach trzech przedstawicieli rodziny Borgiów: Rodriga, Cezara oraz Lukrezii, jednak nie pomija znaczenia pozostałych jej członków. Na jej kartach spotkamy wszystkie postaci, które w mniejszym bądź większym stopniu połączone były z papieską rodziną. Dzięki lekturze czytelnik ma szansę przyjrzeć się, jak funkcjonał w tamtym okresie papieski dwór, jak aranżowano małżeństwa, a przede wszystkim jak wyglądało zwykłe, rodzinne życie papieża i jego rodziny. Przeplata się ono z politycznymi intrygami, morderstwami i bitwami, a także matrymonialnymi mariażami. Z książki Sarah Dunant wysnuwa się obraz brutalnej, pełnej zasadzek i intryg rzeczywistości, ale nie jest to rzeczywistość wyłącznie Borgiów, ale wszystkich rodów, które w tamtym okresie zabiegały o władzę - kościelną i polityczną - we Włoszech. Krew i piękno jest powieścią napisaną bardzo dobrze i można zauważyć, że Sarah Dunant doskonale przygotowała się do jej stworzenia. Sama autorka zaznacza, że wydarzenia przedstawione na kartach jej powieści, choć zainspirowane prawdziwymi wydarzeniami i historyczną bibliografią, są dziełem wyobraźni. Jednej rzeczy Sarah Dunant wybaczyć nie umiem, mianowicie tytułu tej książki. Owszem, nie brakuje w niej i krwawych wydarzeń i piękna... jednak wydaje się być on zupełnie oderwany od powieści, zaryzykuję nawet stwierdzenie, że "pachnie" romansem. Tytułem się więc nie sugerujcie, jeśli cenicie powieść historyczną, wydarzenia z odległej przeszłości, epokę renesansu, klimat włoskich dworów, a przede wszystkich intryguje was rodzina Borgiów, zachęcam do przeczytania powieści Sarah Dunant.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)