Krew na placu lalek

Wciągająca książka, jeszcze długo po jej przeczytaniu myślami przebywa się w jej świecie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kryminał dość specyficzny bo nierealny, ale ciekawie napisany i wciągający. Chociaż momenty tłumaczenia zjawisk, którym poddana jest główna bohaterka, są trochę zawiłe i nużące, na szczęście nie ma ich zbyt dużo ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kryminał paranormalny, z pogranicza filozofii, taki nietypowy. Powieść ma swój klimat. Samo zakończenie historii Marii, trochę za dużo tu zawiłej treści filozoficznej, to tylko mało mi się podobało, ale w tym miejscu autor zamieszcza wyjaśnienia dotyczące teorii, które przyświecają tej książce. Na pewno niebanalne, ale czy przekonujące? Tu czytelnik musi indywidualnie ocenić. Akcja toczy się dwutorowo. Historię Marii poznajemy dzięki fragmentom z jej dziennika. Jest to przeplatane wydarzeniami z perspektywy policjantów, jak czytają ten dziennik i prowadzą śledztwo, by rozwikłać zagadkę kobiety oraz odkrywają niepokojące zjawisko porwań dzieci. Owocuje to wciągającą i zaskakującą treścią, czyta się szybko i dobrze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 Z prozą Pana Krzysztofa Kotowskiego spotkałam się po raz pierwszy przy okazji lektury powieści ,,Krew na placu lalek", o której chcę Wam dziś opowiedzieć.

Jedną z głównych bohaterek jest Maria Chorodecka, która pewnego ranka budzi się w zrujnowanym pałacu na przedmieściach, nie bardzo wiedząc jak się tam znalazła. Jednocześnie uświadamia sobie, że została okradziona z podręcznego bagażu, który miała ze sobą podczas poszukiwań swojej nastoletniej córki, a jakby tego wszystkiego było jeszcze za mało, nie wiadomo skąd pojawia się obok niej 8-letnia dziewczynka, która prosi Marię o pomoc...

Na samym początku opowieści poznajemy jednak policjanta - Kamila Symeona - i jego kompanów. Kamil po dosyć dziwnym zajściu dochodzi do siebie w szpitalu. W jego rękach jest pamiętnik Marii, w którym opisuje ona swoje perypetie, a te z kolei dają wiele do myślenia, ponieważ są bardzo mocno nietypowe.

Okazuje się, że kobieta wręcz wyparowuje z pamięci osób, które miały z nią styczność, gdy tylko zniknie im z oczu... Wyjątkiem od tej reguły jest wcześniej wspomniana Justysia i tajemniczy, starszy jegomość - Andre Prado, który pomaga Marii i Justysi, kiedy jest to konieczne.

Czy współpracownicy Kamila zwanego Chudym dadzą wiarę jego opowieści i podążą śladami pamiętnika Marii? Kim tak naprawdę są Maria i Andre? Czym jest tytułowy plac lalek? - odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziecie w powieści.

Jest to historia dosyć mocno metafizyczna z elementami kryminału i science fiction, więc jeśli lubicie takie klimaty będzie to dla Was ciekawa pozycja. Mnie książkę tę czytało się nieźle, bo pomysł sam w sobie jest ciekawy.

W pewnym momencie zaczęło mnie jednak irytować ciągłe kluczenie wokół faktu, że kobieta jest wciąż zapominana - miałam poczucie, że kręcimy się w kółko w tym temacie i to mocno spowalniało moje czytanie.

Niemniej jednak, jak już wcześniej wspomniałam, pomysł na historię sam w sobie jest interesujący. Autor porusza wątek ewentualnego współistnienia światów równoległych oraz snuje rozważania dotyczące tego, czym jest jednostka ludzka w trybach ogromnej machiny zwanej światem.

Nie potrafię jednoznacznie polecić Wam lub odradzić tej pozycji, ponieważ pod wieloma względami jest ona mocno enigmatyczna i wieloaspektowa, a na pewno na swój niepowtarzalny sposób dająca do myślenia.

Zatem jeśli zdecydujecie się zmierzyć z książką ,,Krew na placu lalek" to wyróbcie sobie o niej własne, subiektywne zdanie.

 
 * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2025/03/zycie-bywa-iluzja.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)