Krzyk sowy

To niesamowite uczucie, kiedy powieść napisana dekady temu okazuje się tak bardzo współczesna, tak genialnie absorbująca i zaskakująca. Tak właśnie miałam z "Krzykiem sowy" Patricii Highsmith. Dzięki nowemu wydaniu mogłam zapoznać się z powieścią, która u nas ukazała się po raz pierwszy ponad dwadzieścia lat temu, a na rynku anglojęzycznym aż sześćdziesiąt! Gatunkowo jest to coś pomiędzy powieścią kryminalną a thrillerem psychologicznym, w którym pobrzmiewają nuty dramatu i tragedii antycznej. Fatalizm, nieuchronność losu, poczucie, że droga idzie tylko w jednym kierunku, a pętla coraz mocniej się zacieśnia to emocje dominujące w tej powieści. I do tego niejasność, niepewność, w którą wersję zdarzeń możemy wierzyć, bo tych jest kilka, w stosunku do siebie sprzecznych. Kreacje postaci (stalkera, pary i byłej żony) są mistrzowsko opisane, każdy z nich ma jakieś cechy budzące niepokój, mogące przerodzić się w coś naprawdę katastrofalnego. Akcja budowana bardzo niespiesznie, ale twisty fabularne, jakie nam serwuje, są solidne, wprowadzają czytelnika w poczucie ciągłej niepewności, a zarazem ogromnej ciekawości. No i przesłanie, te współczesne, o którym wspomniałam - to skłonność społeczności do szybkich sądów, do przyjmowania łatwej hipotezy, która pogłębiana może zniszczyć czyjeś może całkowicie niewinne życie? Bo czy nie powinno być tak, że nie na założeniach, a dowodach powinniśmy się opierać? Bardzo dobra pod każdym względem proza, jestem mocno zaskoczona tym, jak duże zrobiła na mnie wrażenie! Polecam fanom niespiesznych thrillerów psychologicznych, solidnych dramatów.