Księżniczka Zosia i jej kot

Mała Zosia zastanawiała się jak powinna się zachowywać, by przypominać prawdziwą księżniczką. Wiedziała tylko, że wspinanie się po drzewach, bieganie i krzyki to zachowanie, które nie przystoi wzorowej księżniczce. Wkrótce Zosia dostała kota, wraz ze wskazówką, że powinna go naśladować. Oj nie było to łatwe zadanie. Im bardziej Zosia się starała, tym bardziej coś szło nie tak. Na szczęście w końcu zrozumiała jak należy postępować. Choć tytuł i okładka sugerują, że to książka głównie o kocie, to tak naprawdę jest o czymś innym. Kot jest tu tylko środkiem przekazu, którego autorka użyła, by uświadomić czytelnikom, jak ważna jest siła charakteru i co tak naprawdę oznacza. Po lekturze tej krótkiej pozycji dzieci zrozumieją, że warto być sobą, bo każdy z nas jest inny. Mamy różne charaktery, potrzeby, zainteresowania, ale wszyscy jesteśmy tak samo ważni. Na końcu książeczki znajduje się mini-poradnik na temat opieki nad kotem, a dokładniej o sposobach porozumiewania się z pupilem i zasadach jego pielęgnacji. Dowiemy się z niego także co nieco o specyficznym zachowaniu się kotów. Kolejna książeczka z serii "Księżniczki kochają zwierzęta", która zachwyca swoim przekazem. Każda uczy młodych czytelników czegoś innego, w delikatny sposób wpajając istotne wartości i zasady życiowe. Książeczki momentami są zabawne, a innym razem wzruszające. Wspaniałe ilustracje wzmacniają i uzupełniają odbiór treści. To bardzo wartościowe pozycje, pomocne w procesie wychowawczym, nawiązywaniu więzi pomiędzy rodzicami a dziećmi i inicjowaniu ważnych rozmów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Słowem-hasłem przewodnim tej książeczki jest charakter, który określa nie tylko kocią indywidualność, ale również ludzką. Różnimy się zachowaniem, wyglądem, jesteśmy niepowtarzalni - co świetnie nam uzmysłowiła księżniczka Zosia. Robiła to, na co miała ochotę, co podpowiadało jej serce, dusza i umysł małej dziewczynki. Ale przecież i my, dorośli, nie zachowujemy się jednakowo... Jesteśmy odmienni, co wcale nie oznacza, że ktoś jest z tego powodu gorszy. Rocio Bonilla stworzyła przepiękne ilustracje, barwne, humorystyczne, które idealnie wpasowały się w gusta małych czytelników i świetnie oddały poznawaną treść. Zanim zaczęłam pisać ten fragment przepadłam na długie minuty na stronie internetowej ilustratorki, z której nie rozumiem ani słowa (język hiszpański), ale obrazy przemówiły do mnie od razu. Spora część jest w tym samym klimacie i stylu co w serii książeczek z księżniczkami. Wprost nie mogę się napatrzeć! Nie dość że treść lektury sama w sobie niesie ważne przesłanie, które ma dotrzeć do kilkulatka to nawet dziecko, które sięgnie po książeczkę dla samych obrazków, właściwie odbierze jej sens. Przy okazji zaśmiewając się z pomysłów Zosi. Serdecznie polecam całość recenzji i foto: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2015/12/aleix-cabrera-ksiezniczka-zosia-i-jej.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)