Kukła
Mo Hayder

(Kliknij aby rozwinąć opinię) A więc kolejna książka jednej z uwielbianych przeze mnie autorek. I tylko żal i niedosyt, że czytane nie w takiej kolejności jak trzeba - po prostu brałam co było dostępne. Ponieważ Mo ma w sobie coś co mnie przyciąga bez wahania po pierwszej pozycji sięgałam po kolejne. I choć coś zaczęło zgrzytać, a ogólne wrażenia nieco spadły w dół to jak na razie nie skreślam Hayder z listy moich ulubieńców. W zamkniętym szpitalu psychiatrycznym dochodzi do tragicznych wydarzeń oraz niepokojących sytuacji. Wśród pacjentów zaczyna roznosić się legenda o zmorze Maude, która nawiedza ich nocą i namawia do działania wbrew ich woli. Przerażenie dopada również pracowników, którzy nagminnie rezygnują z pracy na oddziale na nocnych zmianach. Koordynator placówki CB LeGrande nie dając sobie już rady i nie wiedząc co sam ma o tym myśleć i co robić wbrew swojej szefowej kontaktuje się z policją, a o pomoc prosi detektywa Caffery'ego. Śledztwo, okazuje się być trudne i żmudne, a Jacka dodatkowo męczy niezakończona sprawa zaginionej półtorej roku temu Misty. Problemem okazuje się jednak to co Caffery wie odnośnie zaginięcia dziewczyny, a czego nie może, a raczej nie chce wyjawić. W trakcie śledztwa w szpitalu psychiatrycznym pojawia się wiele wątków i jeszcze więcej pytań. Każdy trop trzeba sprawdzić i zobaczyć dokąd doprowadzi. Jednak mimo iż uwielbiam Hayder to ta książka mnie zawiodła. Miałam okazję czytać już thrillery dziejące się w szpitalu psychiatrycznym i świetnie się w nich odnalazłam. Tu miałam wrażenie, że dobry pomysł został już na wstępie zdeptany i zniszczony. Pozycja pisana jakby na siłę, niektóre wątki potraktowane bardzo pobieżnie i powierzchownie, a kontynuacja sprawy zaginięcia Misty oraz udziału "Pchły" bardzo niefortunne. Choć na dzień dzisiejszy Mo nie skreślę z listy ulubieńców, to jako jej miłośniczka stwierdzam iż jest to najsłabsza jej książka. Wierzę, że to tylko chwilowe zasłabnięcie w pisaniu i z niecierpliwością czekam na inne pozycje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) "Coś tu nie gra - jest w tej sprawie jakaś niespójność czy anomalia, której nie da się jednoznacznie wskazać..." Książka zaskoczyła mnie stopniem intensywności odbioru, ciekawym uczuciem tłamszenia zmysłów, duszną i mocno zagęszczającą się atmosferą, zupełnie tak, jakby wpadło się do głębokiej i ciemnej studni, z której niezwykle trudno wydostać się. Sugestywnie i sprytnie użyte środki, aby dotrzeć do wyobraźni czytelnika, wywołać silne emocje, przywołać jak najdokładniejszy obraz tego, co przydarza się pacjentom szpitala psychiatrycznego, nieustannie balansującym na granicy normalności i szaleństwa. Czujemy to usilne pragnienie wyrwania się z matni pogrążającej duszę, ominięcia czyhających zwodniczych pułapek, oderwania się od macek brutalnego zła. Początkowo książkę dość trudno czyta się, właśnie ze względu na tę czarność, bezwzględność czynów mordercy i jego perfekcyjną umiejętność manipulacji ludźmi. Jednak w miarę przerzucania kolejnych stron, coraz bardziej ulegamy temu klimatowi, mocniej angażujemy się w scenariusz zdarzeń, chętniej podejmujemy psychologiczną grę zaproponowaną przez autorkę. Wciąga nas zarówno specyficzny styl, płynność zazębiania się wątków, bardzo ciekawa intryga, zaskakujące zwroty akcji, jak i pomysłowość w kreacji postaci. I choć nie byłam przygotowana na tak mocne wrażenia, ogromny ciężar ludzkiej perfidności, podstępności, nikczemnych zamiarów, wchodzenia w przerażające sfery psychiki, o których zdrowy człowiek mało wie i rozumie, to jednak książka pozostawiła mnie z poczuciem czytelniczej satysfakcji, jak przystało na dobry thriller kryminalny. Polecam, zwłaszcza na wieczorne zaczytanie, kiedy aura za oknem deszczowa i wietrzna, bo szarość i posępność jeszcze bardziej wzmacniają odbiór tej historii. Przenosimy się do zamkniętego szpitala psychiatrycznego, w którym od dłuższego zdarzają się tragiczne wypadki i dochodzi do bardzo niepokojących sytuacji. Wydaje się, że jakaś mroczna siła zmusza pacjentów do zachowań wbrew ich woli, sięga po mocno skrywane sekrety i tajemnice, wzmacnia lęki i obawy. Nagłe śmierci, niekontrolowane samookaleczenia, padające zaskakujące i absurdalne słowa. Przerażenie i panika udzielają się pracownikom ośrodka, nikt nie chce pracować na nocnych zmianach, wymiguje się od nich z całą stanowczością. CB LeGrande, koordynator placówki medycznej, prosi o pomoc w wyjaśnieniu nietypowych zjawisk detektywa Jacka Cafferego z wydziału kryminalnego bristolskiej policji. Śledztwo okazuje się trudne i skomplikowane, a do tego wciąż pozostaje w tle niezakończona sprawa zaginionej półtora roku wcześniej młodej dziewczyny Misty. Caffery nie może pozwolić sobie na zbagatelizowanie żadnego szczegółu z sytuacji mających miejsce w szpitalu psychiatrycznym, nie wiadomo co może naprowadzić na podjęcie właściwego tropu i umożliwienie wyjaśnienia źródeł pochodzenia dziwnych i zatrważających zjawisk. Jak bardzo można przesiąknąć złem, poddać się jego obłąkaniu, dać otumanić fałszywymi obietnicami i złudnemu poczuciu władzy? Czy LeGrande i Cafferemu uda się przedrzeć przez mylne ślady i liczne pozory? Dlaczego właśnie tytułowa kukła stanie się tak istotnym elementem w wyjaśnianiu osobliwej zagadki? bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię) O tym, dlaczego "Kukłę" uważam za dość przeciętną lekturę przeczytacie na moim blogu, na który Was serdecznie zapraszam: http://magicznyswiatksiazki.pl/kukla-mo-hayder/