Kwestia winy
Małgorzata Rogala

Policjant drogówki, Jakub Drzewiecki zostaje zamordowany przed swoim blokiem. Przy zwłokach morderca zostawił figurkę Lego. Rozwiązanie zagadki śmierci policjanta zostaje powierzone Sławkowi Tomczykowi i jego partnerce Gniewosz.
Tymczasem równolegle Agata Górska i jej partner Chudy szukają zabójcy właściciela agencji reklamowej. W toku prowadzonego śledztwa i nowych dowodów okazuje się, że oba zabójstwa coś łączy. Policjanci łączą siły by znaleźć winnego śmierci dwójki mężczyzn. Czy uda się odnaleźć sprawcę? Czy odkryją jakie były powody zbrodni?
Bardzo się cieszę, że po raz kolejny mogłam wrócić do jednej z moich ulubionych serii i zobaczyć co dzieje się w życie prywatnym i zawodowym moich ulubionych bohaterów. A działo się naprawdę sporo. Nie tylko w życiu zawodowym, ale także w prywatnym, bo Tomczyk i Górska są szczęśliwymi rodzicami pary wygadanych bliźniąt. Zapewniam, że nie da się ich nie polubić !
Sama książka jak zwykle zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie. A co według mnie jest mocną stroną tej książki? Oczywiście tandem Tomczyk -Górska, bo chociaż z początku są w dwóch różnych zespołach, ostatecznie to oni są siłą napędową, która doprowadziła do rozwiązania tajemnic. Właśnie ! Tajemnice ! Hm, a może nie tyle tajemnice co półprawdy, przemilczane fakty i kłamstwa? Tak chyba będzie konkretnej...
Ku mojej niekłamanej radości autorka wykreowała fabułę w taki sposób, że niejednokrotnie czytelnik był wodzony za nos i sprowadzany na manowce. Żeby było tego mało, jak zwykle, jakby przy okazji poruszane są ważne społeczne tematy m.in. przemoc domowa. Ta nie jest przypisana tylko do tzw. domów patologicznych, ale może trafić się także w ,,dobrych domach''. Zło nie ma określonego statusu społecznego, zawodu... Może przytracić się w każdej rodzinie.
Kwestia winy to interesujący i dobrze poprowadzony kryminał. Przystępne pióro autorki sprawia, że czyta się ją błyskawicznie i z przyjemnością śledzi zawikłane losy bohaterów. To książka zawierająca ważny problem społeczny i zagadkę kryminalną, której motywy, jak się okazuje zawierają drugie dno. Jednym słowem to książka, którą warto przeczytać. Czas z nią spędzony nie jest czasem straconym.

Najnowsze śledztwo Agaty Górskiej i Sławka Tomczyka.  Sa juz rodzicami uroczych bliźniaków .

Długo czekałam na kolejną część kryminalnej serii Małgorzaty Rogali. Ale co tam! Na dobre rzeczy warto poczekać. Z miejsca dałam się porwać akcji, przepadłam od pierwszych stron. Wciągnęłam się w kolejne śledztwo, ale już nie duetu. Po powrocie z urlopu macierzyńskiego Agata nie jest w parze ze Sławkiem. Na szczęście ścieżki ich śledztw przecinają się, a sprawa okazuje się znacznie bardziej pogmatwana, niż na początku mi się wydawało. Zastanawiałam się, co łączy te dwie sprawy. Nie ma to, jak skomplikować sytuację i dorzucić mnóstwo emocji, zwłaszcza negatywnych. Mamy tu kryminał z thrillerem psychologicznym, obyczajówkę z poradnikiem wychowywania dzieci. Ale o tym za chwilę.

Ze śledztwami wiąże się inna kwestia. Autorka porusza w swej powieści ważny temat społeczno-obyczajowy, którym jest przemoc fizyczna mężczyzny wobec kobiety. Jednak największy nacisk kładzie na przemoc ze strony policjanta. I to wysokiego stopniem, który czuje się bezkarnie, który przecież... musi się na kimś w domu wyżyć. Obrazy przemocy malowane są brutalną kreską. Rozwój przemocy domowej, poniżanie, bicie, wyzwiska, ból psychiczny i fizyczny, bezkarność oprawców przebija z kart powieści. Do tego seksistowskie przekonania facetów, mity dotyczące płci, myślenie stereotypami. Ech... trudna tematyka. Bolesna.

Pani Małgorzata wsadza kij w mrowisko. I dobrze. Zbyt mało się mówi o przemocy w rodzinie. Dla nakreślenia skali i zasięgu problemu pisarka przytacza wpisy z forum internetowego skupiającego kobiety doświadczające przemocy ze strony partnerów lub mężów. Pośrednio udziela także wskazówek kobietom, jak zrobić pierwszy krok do wyzwolenia się spod pięści oprawcy. Czytanie o przemocy wyzwala masę emocji, a w głowie kotłują się myśli, zwłaszcza gdy to policjant, stojący na straży prawa i mający bronić słabszych, staje się katem. Kiedy do tego spojrzy się na nazwisko i zastanowi nad jego pochodzeniem... Pani Małgorzata trafnie nazywa swoim bohaterów. 

W kryminałach Małgorzaty Rogali wątek społeczno-obyczajowy jest mocno rozbudowany. Tutaj mamy... podstawową komórkę społeczną. Jakże cudowną i zabawną, skoro rodzicami są policjanci z wydziału zabójstw. Agata i Sławek wychowują dwoje pięciolatków. Bliźniacy Jaś i Małgosia rosną na prawdziwych gliniarzy. Bawią się w policjantów i złodziei, w poszukiwanie skarbów. Wiedzą, kim jest prokurator oraz że rodzice nie mogą przeszukać ich plecaków bez nakazu. Co w tej rodzince się wyprawia, to tylko boki zrywać. Dzieciaki to żywe sreberka, pomysłowe, rezolutne i wygadane. Śmiałam się w głos, czytając dialogi z ich udziałem. Z metod wychowawczych Agaty śmiało można korzystać, o ile ma się zmysł do przesłuchiwania dzieci. Dzieje się wiele na różnych płaszczyznach. Emocji na pewno nie zabraknie.

,,Agata Górska i Sławek Tomczyk" to moja ulubiona seria kryminalna. Aż się dziwię, że nikt jeszcze nie wpadł na pomysł, żeby nakręcić serial o warszawskich policjantach. Tu jest taki potencjał, tyle ważnych i aktualnych tematów oraz kwestii społecznych zostało poruszonych przez Małgorzatę Rogalę, że szkoda tego nie wykorzystać. Każda powieść to gotowy scenariusz na film, gdyż autorka pisze obrazami, a wymyślone przez nią intrygi kryminalne przykuwają uwagę.

,,Kwestia winy" porusza problematykę winy, spojrzenia na nią z różnych stron, ukazując jej złożoność. Pokazuje problemu przemocy domowej ze strony policjantów, ich bezkarność, potrzebę władzy i jej zaspokajania, działania młodej i ambitnej policjantki oraz codzienność życia rodzinnego. Czyta się jednym tchem i chce się jeszcze.