Kolejna odsłona cyklu ,,Leszygród" - porywająca opowieść ze świata wierzeń pradawnych Słowian
Złożone obietnice prowadzą niekiedy w mrok, z którego nie ma ucieczki.
Bolemir wyrusza w daleką podróż na wyspę Notrę, gdzie mieszkańcy są dla obcych szczególnie wrogo nastawieni. Pragnąc uratować Łabudkę, musi stawić czoła wielu niebezpieczeństwom, w tym odczarować pewną topielicę.
Zmagając się z przeciwnościami losu, wyrusza do lodowej krainy, nie mając pojęcia, co go czeka po spotkaniu tam bogini zimy.
Tymczasem Wszebora zostaje porwana przez brata namiestnika, nawet nie przypuszczając, że jej los wyznaczony przez rodzanice splecie się z losem mieszkańców wyspy.
Pełna zwrotów akcji, magicznych postaci i słowiańskich rytuałów kontynuacja Córek bogini Mokosz.
Wydawnictwo: Replika
Data wydania: 2024-10-08
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN:
Liczba stron: 416
Porywająca trzecia odsłona bestsellerowego cyklu Leszygród! Pozostawiona wśród obcych Wszebora stara się odnaleźć szczęście u boku męża. Ten, nękany...
Nowa przygoda osadzona w barwnym świecie Leszygrodu W najdłuższą noc w roku mieszkańcy Leszygrodu przygotowują się do obchodów Szczodrych Godów. Pośród...
Przeczytane:2025-07-02, Ocena: 5, Przeczytałam,
„Topielica z mokradeł” to drugi tom cyklu "Leszygród", który kontynuuje opowieść rozpoczętą w "Córkach bogini Mokosz". Ponownie przyjdzie nam przebywać w pogrążonym w mroku świecie, w którym żyją stworzenia i bogowie rodem ze słowiańskiej mitologii. Elwira Dresler-Janik udowadnia, że potrafi budować emocjonalnie angażującą i klimatyczną opowieść o ludzkim cierpieniu.
Główni bohaterowie, rodzeństwo Bolemir i Nawoja, wyruszają w niebezpieczną wyprawę na północ, by ratować przemienioną w topielicę swoją najmłodszą siostrę Łabudkę. Droga wiedzie przez skute lodem krainy, gdzie to nie natura ani ludzie okazują się najgorszym wrogiem. Pokonać ich mogą własne słabości i lęki, z którymi przyjdzie im się niejednokrotnie zmierzyć. Równolegle obserwujemy rozgrywające się dramatyczne wydarzenia w Leszygrodzie. Tam Drogmir staje do walki przeciwko brutalnemu kultowi Swarożyca i nowemu żercy, który próbuje narzucić mieszkańcom swoją wolę.
Atutem książki jest dobrze zbudowany pełen grozy świat. Autorka tworzy surowy, niemal duszny klimat mrocznej krainy, który dobrze oddaje to, co dzieje się w sercach bohaterach. Czytelnik niemal czuje chłód, słyszy skrzypienie śniegu pod stopami i wchodzi w unoszące się nad mokradłami opary.
Autorka tworzy postacie na wskroś ludzkie, z krwi i kości: nieidealne, zmagające się z bólem z powodu straty i obawy o najbliższych, nie zawsze też postępujące w sposób moralny. Najbardziej poruszyły mnie momenty wewnętrznych rozterek bohaterów: nie decyzje wielkie i heroiczne, ale te ciche, podjęte w samotności i lęku. Autorka nie boi się pokazywać ich słabości i to właśnie czyni tę historię tak przejmując i pomimo fantastycznego uniwersum bardzo autentyczną.
Książkę się wręcz pochłania, co jest zasługą zastosowania naprzemiennej narracji i języka powieści.
„Topielica z mokradeł” to obudowana fantastycznymi wątkami historia o miłości, żałobie, ale i o nadziei. Drugi tom jest zdecydowanie lepszy od pierwszego. Jeśli poszukujecie mrocznej opowieści ze słowiańską duszą, to książka Was nie zawiedzie. Polecam