Madame Matisse

Ta powieść to literatura piękna na najwyższym poziomie. “Madame Matisse”, fabularyzowana biografia słynnego malarza Henriego Matisse’a oraz kobiet, które w dużym stopniu wpłynęły na jego twórczość. Sophie Haydock stworzyła niezwykłe literackie dzieło, będące ucztą dla każdego, kto uwielbia zatracić się w wielowątkowych historiach, świecie sztuki, intrygach, pasjach i zazdrościach.

To opowieść o trzech kobietach splecionych z życiem malarza, Henriego Matisse’a. Amélie, to oddana żona, która przez dekady walczy o miłość i lojalność męża-artysty. Lidia jest uchodźczynią, która odnajduje sens i cel w cieniu jego geniuszu, stając się częścią jego rodziny. Z kolei Marguerite, córka Matisse’a, znajduje się gdzieś pomiędzy między uczuciami do ojca i lojalnością wobec matki. To nie tylko powieść o wielkich namiętnościach i sztuce, ale też o wpływie świata zdominowanego przez mężczyzn na rolę kobiet w ówczesnych czasach. Główna akcja powieści osadzona jest w latach 30. i 40. XX wieku na francuskiej Riwierze, gdzie sztuka łączyła się ze zdradami, namiętnościami i indywidualizmem członków artystycznej bohemy.

Zachwycam się sposobem, w jaki autorka przelała na papier losy malarza, jego żony, córki oraz muzy. Każda z ich historii jest pełna pasji, zaangażowania, oddania, uwielbienia, rywalizacji, poświęceń, a co za tym idzie — emocji.

Oczarowała mnie ta klimatyczna, wielopłaszczyznowa powieść. Pokazuje ona, do czego mogą doprowadzić poświęcenie własnego życia i pasji dla realizacji artystycznych marzeń ukochanej osoby, której postrzeganie świata widziane jest przez pryzmat artystycznego spojrzenia i z perspektywy różowych okularów. Po tej lekturze nasuwa mi się wniosek, że że samo obcowanie z człowiekiem, dla którego miłość do sztuki jest tą najprawdziwszą, bezwarunkową, niezmienną i jedyną, może okazać się karkołomnym zadaniem dla osoby poświęcającej całą siebie dla nie swoich idei.

Można powiedzieć, że wszystkiemu winne w historii Matisse’a oraz “jego” kobiet są miłość i sztuka, które tylko pozornie stanowiły jedność, a w rzeczywistości zawsze ze sobą konkurowały.

Świetna powieść, której warto poświęcić więcej uwagi. Sophie Haydock z niezwykłą precyzją i dbałością o szczegóły przeniosła na karty tej książki tę część biografii malarza, która pokazuje nierozerwalny wpływ Amélie, Margeurite i Lidii na jego artystyczne działania i zachowane dziedzictwo.

To kolejna książka, która opowiada losy znanego malarza. Był Gustav Klimt , była Frida Kahlo, a teraz poznajemy historię Henriego Matissa.

Dziwak - tak na początku o nim mówili. Miał reputację szaleńca, głupca, kogoś, kto nie spełnia oczekiwań innych. Wolnomyśliciel,  kochający malarstwo bardziej niż własną żonę. I tego wcale nie ukrywał, a mimo to, Amélie ogromnie go wspierała. Wszystko poświęcała dla męża i jego sztuki.

Henri był krytykowany do czasu, kiedy nie odkryto jego talentu. Przełomowym momentem okazał się obraz "Kobieta w kapeluszu", do którego pozowała mu żona, a więc Madame Matisse. Inspiracji, oprócz kobiet, dostarczył mu także obraz Cézanne'a. Pod jego wpływem malarz wprowadzil do swojej twórczości kolory oraz akty. Otoczony swoimi muzami (żoną, córką, pracownicą) tworzył do końca swoich dni. Każda zaś uważała się za tę najważniejszą i walczyła o względy artysty.
I tym trzech najważniejszym kobietom w życiu Henriego Matissa autorka oddaje głos,  przedstawiając myśli, opowieść z ich perspektywy.

Ta historia,  oparta zresztą na faktach, relacjonuje nie tylko niełatwą drogę dotarcia Matissa do sławy, lecz ukazuje jego miłości, gdzie zawsze na pierwszym miejscu była sztuka. Dla Amélie,  Lidii i Marguerite fundamentalne było umiłowanie do jednego mężczyzny, rywalizacja o miejsce w jego sercu.

To także piękna historia o poświęceniu i cierpieniu, niespełnionych nadziejach. Zachęcam do sięgnięcia do tej urzekającej i fascynującej powieści.

Moja ocena: 9/10

Sophie Haydock w obydwu swoich książkach skupia się na biograficznych historiach kobiet, które towarzyszyły znanym malarzom - w swojej drugiej powieści "Madame Matisse" przygląda się trzem kobietom, które miały kluczowy wpływ na życie i karierę francuskiego malarza, rywala Pabla Picassa, Henriego Matisse'a. Nie jest to jednak opowieść o całym im życiu, a skupia się na dwóch momentach: latach, w których Henri walczył, by stać się poważany artystą oraz 30 lat później, gdy faktycznie był już znany na cały świat. Punktem krytycznym opowieści jest rok 1939, na chwilę przed wybuchem II wojny światowej, gdy żona nabierając pewności co do romansu męża, stawia Henriemu ultimatum - ma wybrać pomiędzy nią a Lidią, którą o ten romans podejrzewa. Emocje od początku są w punkcie wrzenia, a my powoli zaznajamiamy się z historią obydwu kobiet - najpierw Amélie jako młodej kobiety, która poprowadziła Henriego ku wielkości, później Lidii, która musiała nauczyć się jak dbać o swoje bezpieczeństwa, jak przetrwać w świecie, który 7-letnią dziewczynkę wygania z jej własnego kraju i odbiera jej rodziców. Trzecią bohaterką jest córka Henriego, Marguerite, która w historii obecna jest cały czas - najpierw jako mała dziewczynka, później dorosła kobieta doświadczająca trudów wojny. Każda z nich jest inna, każda ma inną historię, a jednak wszystkie walczą o siebie w czasach, gdy kobiety niekoniecznie były tego uczone. A to poza pytaniami o wartość sztuki, o poświęcenie w jej imieniu, przynosi też zagadnienia bardziej uniwersalne - o odwagę, o sprawstwo, o podążanie za pasjami. I mimo że powieść to tak naprawdę kilka scenek z życia kobiet i Henriego, to ostatecznie daje poczucie historii pełnej, dopracowanej i niosącej dobre pytania do własnej refleksji. No i na koniec - ach, te wydanie! 

Wciąga