Hipnotyzująca i magiczna opowieść z serca Warmii
Stary Jerycho hoduje pod powiekami perły, Michał Toporek konstruuje niemożliwe maszyny, moc opowieści Józwy jest tak nieodparta, że przyciąga wszystkie kobiety, Daniłło czyta w myślach, a Karolina burzy krew nawet w drewnianym strachu na wróble. Jeśli Warmia nie miała dotąd swojej mitologii - duchów, strachów, kusicielek i demonów - mieszkający w Olsztynie Łukasz Staniszewski wypełnia ten brak swoim brawurowym debiutem powieściowym.
Pełne zmysłowości, zaskakujące i oryginalne historie, które tworzą realistyczny, a zarazem magiczny obraz Warmii - mikroświata, którym rządzą popędy, pragnienia i tęsknoty, a jedynym sposobem na zaspokojenie niepohamowanego apetytu na życie jest odnalezienie jedności z naturą, choćby i poza moralnością.
Autor książki, Łukasz Staniszewski (ur. 1975), jest pisarzem, dramaturgiem i twórcą scenariuszy słuchowisk radiowych. Za swoją twórczość - w tym za teksty wchodzące w skład mikropowieści Małe Grozy - otrzymał liczne nagrody na ogólnopolskich konkursach literackich. Został też doceniony jako dramaturg i autor słuchowisk (m.in. na Festiwalu ,,Dwa Teatry" w Sopocie i w konkursie Teatru Polskiego Radia).
Informacje dodatkowe o Małe Grozy:
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Data wydania: 2020-03-18
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 128
Kup książkę Małe Grozy
Zobacz także
Małe Grozy - opinie o książce
Przeczytane:2020-10-20, Ocena: 6, Przeczytałam, 52 książki 2020,
Byłeś tu kiedyś?
W miejscu dzielonym przez duchy, ludzi i zwierzęta?
Niech ci się nie zdaje, że wiesz, kto jest kim!
Jak Dziadek Jerycho – artysta agrestowego bimbru sprawiającego, że ludzie potrafią cieszyć się sobą. Nie boi się Śmierci, tańczy w żałobnych konduktach a nawet dla żartu podcina grabarzom nogi.
Piękna Natka co się bez korzenia obejść nie może ….
Miejsce gdzie łąki wypełnione latem i trawy o miękkości kobiecych włosów.
Miłość wisząca na drzewach jak soczyste jabłka.
Można tu żyć i nie umrzeć nigdy (jeśli nie ma się na to ochoty).
Małe Grozy to wieś w której pija się napar z rumianku po którym słychać o czym rozmawiają korzenie drzew a dym z komina nakazuje jak żyć.