Matka swojej córki
Iwona Żytkowiak

kolejny raz ważny głos Iwony Żytkowiak w sprawach kobiet

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Iwona Żytkowiak jak zwykle porusza trudne tematy i tworzy mocną historię, w której nie znajdziemy ekwilibrystycznych zwrotów akcji, ale która przykuje nas do lektury na dwa wieczory. O tym się nie mówi, takie problemy stanowią raczej temat tabu, uważane za zjawisko marginalne. Czy jednak tak jest naprawdę? Alkoholikiem człowiek staje się przecież powoli, wcale tego nie zauważając, a potem przychodzi problem, z którym ciężko nam sobie poradzić i demony tkwiące w środku zaczynają atakować ze zdwojoną siłą. Bohaterka książki Ilony Żytkowiak jest matką, żoną, kobietą, bojącą się samotności. To właśnie przed nią, po śmierci męża, ucieka w drugie małżeństwo z Lucjanem. To jednak nie rozwiązuje problemów Niny, która powoli zaczyna tracić kontrolę nad swoim nałogiem. Alkoholik przecież myśli, że świetnie się maskuje, że nikt nie zauważy. Prawda jest jednak zatrważająca. Autorka nie skupia się jednak tylko na problemie alkoholizmu, ale podejmuje także temat przemocy seksualnej w małżeństwie, co często jest bagatelizowane przez otoczenie. Z tego powodu można powiedzieć, że powieść jest mroczna i przepełniona bólem. Tę samą historię widzimy oczyma dwóch kobiet, należących do dwóch różnych pokoleń, matki i córki, których losy są nierozerwalnie ze sobą splecione. Nina i Joanna są całkowicie różne, ale nie potrafią bez siebie żyć. Ta historia pokazuje jak życie, postępowanie matki może wpływać na życie córki, jej wybory. Ta relacja nie jest prosta, ma wiele wad, ale miłość jest bezinteresowna i wymaga czasami zrozumienia oraz wybaczenia. „Matka swojej córki” to dobrze napisana powieść obyczajowa, którą czyta się błyskawicznie. Lektura zmusza do myślenia, ale czasami ma się wrażenie, że autorka na tych kilkuset stronach chciała powiedzieć nam zbyt dużo. Być może to zamierzony zabieg, by zintensyfikować przekaz całej historii, bo w tej opowieści nic nie jest proste: ani uczucia, ani relacje, ani tym bardziej codzienne życie. Warto przeczytać i przefiltrować przez własną wrażliwość.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo sugestywnie pokazany problem upływu czasu i umiejętność radzenia sobie, lub nie  z tym. Drugi, równie istotny, wątek to odbiór tych usiłowań przez córkę bohaterki. Jak należało się spodziewać był to odbiór krytyczny co jest naturalne...tak dzieci, dorosłe dzieci postrzegają swoich rodziców. Nie ma w tym nic złego czy nieprawidłowego, tak po prostu się dzieje. Trudno się dziecku pogodzić z ułomnościami rodzica w związku z tym stara się w jakiś sposób od tego zdystansować. Autorka przekazała nam kilka znanych prawd w bardzo ujmujący sposób. Słabości matki, z którymi nie mogła sobie poradzić i spojrzenie córki na to co się działo z matką. Nie będę oceniać tych dwóch postaw. Warto natomiast pochylić się nad tą historią. W końcu wiele z nas jest matką czy córką. Polecam do przemyślenia

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niestety czuję się zawiedziona lekturą- a właściwie już potem przewertowaniem tej nudnej i nijakiej książki. Bohaterka to dorosła kobieta (wdowa, drugi raz zamężna), która rozczarowana tym jak wygląda jej życie sięga po kieliszek. Ona musi wypić. I tak się snuje ta historia, wspomnieniowa, bez specjalnej fabuły. Nie polecam- chyba, że bardzo wytrwałym, ja nie znalazłam w tej książce nic dla siebie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Specyficzna pozycja, specyficzna historia kobiety uzależnionej od alkoholu i osób z nią powiązanych.... Nie do końca do mnie przemówiła....

(Kliknij aby rozwinąć opinię)