Mikael Karvajalka

"Mikael Karvajalka" opowiada o młodości tytułowego bohatera, dość przygnębiającej szczerze mówiąc. Życie młodego Fina rozgrywa się w niespokojnych czasach, początkach XVI wieku, gdy w Europie szaleją wojny i głód. Kilkuletni bohater traci rodzinę i szczęśliwym trafem trafia pod skrzydła znachorki, od której otrzymuje nazwisko Karvajalka. Wkrótce Mikael ucieka z Finlandii w pełną niebezpieczeństw podróż, od wojny do wojny... Pierwszy tom o Mikaelu jest napisany z prawdziwym rozmachem. Tło historyczne tej powieści robi doprawdy ogromne wrażenie, opisy autora wielokrotnie zapierały mi dech w piersiach. Nigdy nie wyrzucę z pamięci sugestywnego plądrowania Rzymu, sadyzmu bezlitosnej Inkwizycji oraz okrucieństw wojny, które Mika Waltari wręcz namalował przed moimi oczami. Nie zapomnę też licznych bohaterów, historycznych władców i innych równie ważnych postaci, jak choćby Erazma z Rotterdamu, holenderskiego filologa i filozofa. Najbardziej przerażające jest to, że większość bohaterów nacechowana została negatywnymi wyróżnikami, chciwością i okrucieństwem, a Mikael wielokrotnie pozwala się omamić. Bardzo naiwny z niego chłopak, żaden heros, co wywoływało we mnie jednocześnie irytację i współczucie, gdyż przed przeczytaniem książki miałam w głowie zupełnie inny obraz głównego bohatera.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)