Młot na czarownice. Malleus Maleficarum

Uwspółcześnione językowo wydanie książki, która pierwszy raz ukazała się w XV wieku.

Lektura kontrowersyjna, która stała się już legendą. 

Utwór składa się z dwóch części. Pierwsza opisuje metody działania czarownic, ich związki z diabłami. Opisuje możliwosci demonów aby zaszkodzić ludziom. Druga część wskazuje, jak przeciwdziałać złym mocom. Wspomina o egzorcyzmach, modlitwach.

Powstała też trzecia część, ale nigdy nie została przetłumaczona na polski. Zawiera metody wykrywania czarownic i ich sądzenia. Daje wskazówki, jak się ich pozbyć.

Lektura może śmieszyć lub przerażać.

Jest jednak świetnym obrazem przedstawiającym życie ludzi, ich spostrzegania świata. Jak społeczeństwo pojmowało to, co się wokół dzieje i jaką rolę odegrał w tym kościół. 

Co do wydania - szkoda, że tej trzeciej części nie dodano. Tekst niby staropolski, ale nie miałam trudności z czytaniem, ot, taki tekst, jakbym słuchała biblii. Brakuje mi czegoś w rodzaju glosariusza - jeśli chodzi o przypisy do nazwisk to spoko, ale w tekście są słowa, które wymagają wytłumaczenia. A jego nie ma.

Co do fabuły - jacy zaślepieni wiarą ludzie potrafią być głupi. Hipokryci, bo niby czarownice mogą szkodzić, ale tylko za pozwoleniem boskim, tak, to same z siebie, a i nawet z pomocą szatania, nic nie mogą zrobić. Więc ja rozumiem, że to nie czarownice, a bóg jest zły, bo na to pozwala (ale to już herezja). Wszystko zło świata od czarownic pochodzi.
I te historie, gdzie źli ludzie są strzeżeni i nie wytyka im się, że np. gościu jest rozbójnikiem i grabi biednych, ale jako że znak krzyża robi przed grabieżą, to złym człowiekiem nie jest. albo panna, która za namową baby idzie na górę do pokoju, gdzie czekają na nią nieznajomi młodzieńcy. No albo biskup, co ma kochankę, albo ojciec, który na stos posłał żonę i córkę i jeszcze gnoja chwalą. Naprawdę, Inkwizycja była najgorszym, co się mogło kobietom przytrafić (do czasu).