Moja krótka historia
Stephen Hawking

Książka napisana przez znanego naukowca opowiada o jego życiu. Opisuje on swoje dzieciństwo, rodziców a także żonę oraz dzieci. Pełna motywacji książka o człowieku który pomimo swej choroby nie poddał się i osiągnął bardzo wiele nie tracąc przy tym radości ducha oraz poczucia humoru.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna książka. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Krótka historia życia S. Hawkinga opowiedziana jego słowami. W książce znajdują się zarówno fakty sensu stricte z jego życia rodzinnego jak i te, które stanowiły elementy jego kariery naukowej i największych osiągnięć. Książka niewielka, więc czyta się szybko, jednak do końca nie wiadomo jak ją sklasyfikować - nie jest do końca ani biografią mimo dużej ilości faktów i zdjęć; nie jest do końca książka naukową, pomimo wspomnanych kilku teorii i prób ich wyjaśnienia (dla mnie jako laika wiele z tych teorii pozostaje niezrozumiałych, może to biografia dla nauczycieli fizyki?). Nie do końca udany projekt, zbyt mało odsłaniający prywatność znanego naukowca, a jeśli zdecydował się już na opublikowanie takiego materiału, czemu mają służyć obszerne fragmenty jego teorii naukowych?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autobiografia bardzo zacnego człowieka, naukowca. W sumie dzięki tej książce dowiedziałam się że ktoś taki jak pan Hawking istnieje. Podziwiam jego upór aby żyć i robić to co naprawdę lubi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zwięzły styl, przekazywanie czytelnikowi tylko niezbędnego minimum informacji, czyli rozwiązania, które zaprowadziły ,,Krótką historię czasu" na szczyt list bestsellerów, sprawdza się świetnie w przypadku literatury popularno-naukowej, ale zupełnie nie pasuje do książki biograficznej. Sięgając po autobiografię Stephena Hawkinga zastanawiałam się, jak można tak bogaty życiorys zmieścić na 150 stronach, tym bardziej, że część miejsca zajmują fotografie (swoją drogą są one najciekawszym elementem publikacji). ,,Moja krótka historia" napisana jest w manierze iście telegraficznej: autorowi wystarczy jeden akapit, by ,,opisać" wizyty na pięciu kontynentach, jednym zdaniem (dosłownie jednym) załatwia sprawę spotkań z przywódcami największych państw, miesiące spędzone w domu Roberta Gravesa zasługują jedynie na kilka zdawkowych akapitów. W rezultacie cały czas miałam wrażenie, że czytam rozbudowany artykuł z Wikipedii, a nie dzieło bądź co bądź literackie. Do tego mniej więcej połowa książki poświęcona jest nie życiu genialnego astrofizyka i kosmologa lecz zagadnieniom stricte naukowym. Jest oczywiste, że biografia Hawkinga nie może się bez tego obejść - rzecz nie w obecności tych rozważań, a w źle wyważonej proporcji. Książka nie jest jednak pozbawiona plusów. Największym jest przebijająca niemalże z każdej linijki kultura osobista autora. W przeciwieństwie do literatury ,,celebryckiej" nie znajdziemy w ,,Mojej krótkiej historii" żadnych skandali. Hawking nie obrzuca nikogo błotem, wręcz przeciwnie, o wszystkich (nie wyłączając swych przeciwników naukowych i dwóch byłych żon) pisze ciepło i ze zrozumieniem, rzucając tu i ówdzie jakiś dowcip. Nie można też odmówić mu sporej dozy ironii i autoironii oraz dystansu do własnej osoby. Nie lubię naginania faktów, a wydawnictwo W.A.B. reklamując książkę Stephena Hawkinga sloganem ,,Znawca tajemnic wszechświata wyjawia sekrety ze swojego prywatnego życia", nagina fakty do granic wytrzymałości. Autor nie zdradza nic, co nie byłoby powszechnie wiadome. I nie chodzi mi o brak pikantnych szczegółów czy skandali. Sięgając po "Moją krótką historię" liczyłam, że dowiem się czegoś o człowieku, o jego przeżyciach, zmaganiach z losem, wzlotach i upadkach, oczekiwałam też jakiś ciekawostek i anegdot z życia najtęższych umysłów XX i XXI wieku, a tymczasem dostałam cukierkową opowieść, w której wszyscy są dobrzy i nawet ciężka choroba jest dobrodziejstwem. Opinia pochodzi z bloga: http://polekturze.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Stephen Hawking osobisty jak tylko potrafi. W praktyce oznacza to średnio szczegółowe kalendarium jego życia do którego bezceremonialnie wpleciona jest jego ukochana kosmologia i astrofizyka.

Humor, dystans do siebie, radość z każdej chwili życia z tego co się ma oraz absolutne uwielbienie praw rządzących Wszechświatem. Innymi słowy „czarne dziury wymiatają”.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)