Morderstwo w trzech aktach

MORDERSTWO W TRZECH AKTACH Małgorzata Starosta

Kontynuacja przygód samozwańczego duetu śledczych - Filipa Marlota i niezastąpionej Janiny Rampel - wypada u Małgorzaty Starosty z rozmachem i wyczuciem rytmu. Jest tłoczno, jest głośno, jest teatralnie - dokładnie tak, jak być powinno, gdy sceną zbrodni staje się... teatr. Autorka znów bawi się konwencją, puszcza oko do czytelnika i z wyraźną sympatią sięga po klasyczne inspiracje spod znaku Agathy Christie, nie popadając przy tym w pastisz.

Teatr Maskarada - miejsce, gdzie maski są codziennością - zamiera podczas próby spektaklu. Śmierć przychodzi nagle, cicho, jak źle wypowiedziana kwestia. Ofiara zostaje otruta, a od pierwszych stron wiadomo jedno: to nie był przypadek. Problem w tym, że każdy mógł i nikt nie powinien. Klasyczna sytuacja zamkniętego kręgu podejrzanych, tylko zamiast salonu mamy kulisy, garderoby i aktorskie ego w pełnej krasie.

Śledztwo prowadzi komisarz January Cynk - nazwisko zobowiązuje - policjant uparty, konkretny i... wystawiony na próbę. Bo choć wolałby działać sam, szybko okazuje się, że bez wsparcia dawnego zawodowego partnera i jego absolutnie nietuzinkowej ciotki ani rusz. I tak na scenę wkracza Filip wraz z Janiną, którzy poruszają się w tym chaosie z zadziwiającą swobodą.

Janina Rampel kradnie tę historię każdą swoją obecnością. Jej ,,fakty, plotki, obserwacje" to nie slogan, a skuteczna metoda operacyjna. Zmysł przewidywania katastrof, ucho przyłożone do teatralnych szeptów i nieomylny radar na ludzkie słabości sprawiają, że żaden przestępca nie powinien spać spokojnie.

To kryminał, który czyta się z przyjemnością nie tylko dla zagadki, ale dla postaci, dialogów i tej lekko ironicznej narracji, która nie pozwala traktować wszystkiego śmiertelnie poważnie - mimo że trup jest jak najbardziej prawdziwy. Starosta świetnie balansuje między intrygą a humorem, nie gubiąc tempa i konsekwentnie prowadząc czytelnika ku finałowi.

Zakończenie? Satysfakcjonujące, logiczne i bardzo w duchu tej serii. Wszystko wskakuje na swoje miejsce, maski opadają, a scena zostaje uprzątnięta - przynajmniej do następnego aktu. Jeśli lubicie kryminały, które bawią się formą, mają wyrazistych bohaterów i klimat klasycznej zagadki w nowoczesnym wydaniu, Morderstwo w trzech aktach zdecydowanie zasługuje na brawa.

Kurtyna w dół - ja czekam na kolejny spektakl.