Morze potworów
Rick Riordan

Wyprawa po Złote Runo z Percym JacksonemZnany nam już dobrze z pierwszego tomu (Złodziej pioruna) Percy Jackson kończy właśnie siódmą klasę. Niecierpliwie czeka na upragnione wakacje i zaplanowany od dawna letni wyjazd do Obozu Herosów. Ostatnie dni szkoły przynoszą mu jednak coś więcej niż zwykłą ulgę, że koszmar kolejnego roku nauki właśnie się kończy. „Mam ADHD i jestem dyslektykiem, podobnie jak większość dzieci półkrwi, więc słabo mi szło w zwykłych szkołach, z których zresztą w końcu mnie wywalano.”Szkoła Meriwether, do której uczęszcza, to „postępowa” szkoła w centrum Manhattanu. Miejsce, do którego trafiają przeróżne słabo społecznie przystosowane jednostki, a nauczyciele niezmiernie cieszą się z wszelkich form aktywności swoich wychowanków - no, może poza dewastacją budynku szkoły. A to właśnie przydarza się pechowemu Percy'emu, kiedy staje w obronie swojego klasowego kolegi, Tysona - dwumetrowego cieniasa i płaczliwego wrażliwca wykazującego się różnymi, dość zaskakującymi cechami. Cóż, jak się jest cyklopem, o czym szybko dowiaduje się Percy, takie połączenie cech psychicznych i fizycznych nikogo nie powinno dziwić. Odjazdowy mecz koszykówki z groźnymi demonami kończy rok nauki szkolnej pożarem i zdemolowaniem pomieszczeń szkoły, w przewrotny sposób jak zwykle przypisanych Percy'emu. Rusza on zatem w towarzystwie ...
(czytaj dalej)

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Zwykle druga część serii jest mało interesująca, jednak nie tym razem. Nowy brat, przyjaciel, kolejna misja. Bardzo dobrze i szybko się czytało. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Niedawno na moim blogu pojawiła się recenzja pierwszego tomu serii "Percy Jackson i bogowie olimpijscy". Zachwycałam się barwnym językiem autora, humorem, intrygującą fabułą i niesamowicie sympatycznymi bohaterami. Przygody nastoletniego chłopca i genialnie ujęte nawiązania do mitologii greckiej porwały mnie i wprowadziły do zupełnie nowego świata. Podobnie było i tym razem, kiedy wyruszyłam na nową misję, w poszukiwaniu Morza Potworów i ratunku dla wszystkich herosów. Bo przygody z Percym Jacksonem są jak miód na serce, albo jak ambrozja dla boga - bez nich nie da się żyć. Siódma klasa dla Percy'ego Jacksona była nad wyraz spokojna. Żadnych potworów, wpadek z mitologicznymi stworami, zbytniego wychylania się spośród całego grona uczniów. Chłopcu udało się nawet poznać świetnego kumpla - Tysona i nie narobić sobie problemów u nauczycieli. To wszystko było jednak zbyt idealne i spokojne, dokładnie jak cisza przed burzą. W ostatni dzień roku szkolnego zwykła gra w zbijaka zamienia się w okropną walkę na śmierć i życie. Na szczęście z niespodziewaną pomocą przychodzi Annabeth, i pomaga Percy'emu rozprawić się z bandą potworów. Chłopak nie może długo cieszyć się widokiem przyjaciółki, ponieważ ta zaraz informuje go, że w Obozie Herosów dzieje się coś niedobrego. Magiczna sosna Thalia zostaje otruta i powoli umiera, a granica obozu zaczyna się zacierać. Na domiar złego, co noc w snach nawiedza go przyjaciel Grover, zwracający się do chłopaka o pomoc. Percy, Annabeth i Tyson wyruszają na Morze Potworów, aby za jednym zamachem ocalić cały Obóz, satyra Grovera i rozprawić się ze zdrajcą, który zatruł sosnę. Czy dadzą sobie radę? Jeśli miałabym porównywać "Złodzieja Piorunów" do "Morza Potworów" pod względem świetności, nie umiałabym wskazać lepszej książki. Obydwie części są w takim samym stopniu doskonałe. Gdybym natomiast miała porównywać poszczególne elementy, poszłoby mi odrobinę sprawniej, bo choć w jednej książce brakuje mi czegoś, co jest w drugiej, brak rekompensowany jest czym innym. W każdym z tych tomów coś dzieje się już na samym początku, dzięki czemu autor potrafi przyciągnąć uwagę czytelnika i zatrzymać go na dłużej. Jednak to "Morze Potworów" skupia się na większej ilości akcji i niebezpiecznych przygód. Rozwiązania jakichś spraw nie są ujawniane tuż po przedstawieniu danej zagadki. Aby się czegoś dowiedzieć, należy chwilę poczekać. Co lepsze, wiąże się to z ciągle podsycaną ciekawością, która skłania ku szybszemu przekręcaniu kartek. Część pierwsza zawiera zdecydowanie więcej elementów humorystycznych, ale na ich brak w "Morzu Potworów" również nie można narzekać. Styl pisania Ricka Riordana nie rozwinął się wiele, autor utrzymuje ten sam poziom, dopasowując język bardziej pod młodzież niż dorosłych. Bardzo podoba mi się sposób, w jaki Rick Riordan ma zwyczaj kończyć każdy rozdział. Zostawia czytelnika z bijącymi się myślami, niepewnością i obawą: co będzie dalej? Tuż po tym zwyczajnie zaskakuje i wprawia w lekkie osłupienie, a w głowie tworzy się myśl, czemu nie przewidziało się tak oczywistej oczywistości. Bo pan Riordan nie szuka pomysłów na nieprzewidywalny zwrot akcji gdzieś w kosmosie. Wokół danej sceny tworzy taką otoczkę, która sprawia, że to właśnie my głowimy się nad czymś, co tak naprawdę jest na wyciągnięcie ręki. Nie lubię momentu, w którym autor przypomina, niby subtelnie, wydarzenia z wcześniejszych tomów. To lekko mnie irytuje, ponieważ rzadko kiedy nie pamiętam, co się stało. Do tego jeszcze, wciśnięte na siłę opisy sprawiają, że zaburzony zostaje rytm opowieści. Tym razem, choć Rick Riordan skorzystał z takiego "przypominacza", bardzo zgrabnie i ładnie wplótł go w treść. Dodał go do momentu, w którym taki powrót do wydarzeń zaprezentował się jak najbardziej korzystnie. Co jeszcze prezentowało się dobrze? Kolejne mity, ubarwiające całą opowieść - słynna historia o Scylli i Charybdzie czy ta o Złotym Runie. Dzięki książkom z tej serii zapragnęłam sięgnąć po mitologię, choćby tą najbardziej znaną - Jana Parandowskiego. I jeśli znajdę odrobinę wolnego czasu, z pewnością ją przeczytam. "Morze Potworów" to nie tylko nowe przygody i nawiązania do mitów, ale również nowi bohaterowie. Przede wszystkim poznajemy Tysona, który okazuje się być cyklopem, lekko głupiutkiego, strachliwego i niezwykle oddanego przyjaciela Percy'ego. Do niego dochodzi nowy opiekun obozu, którego znienawidziłam, gdyż bardzo przypominał mi Dolores Umbridge z "Harry'ego Pottera". Dalej idą nowi bogowie - Atena i Hermes, oraz rasa cyklopów. Jeśli już przy tym jestem, wspomnę, że Rick Riordan przedstawił dosyć poważny problem, jakim jest odtrącanie kogoś z powodu jego inności. Na Tysona nie patrzono przychylnym okiem w Obozie Herosów - był cyklopem, a te stworzenia to z natury bestie, którym nie można ufać. Nie wszyscy jednak muszą być tacy sami i to właśnie pokazał autor. Bo to, że ktoś różni się od jakiejś grupy osób, nie znaczy, że jest gorszy. Po raz kolejny polecam serię o Perseuszu Jacksonie, bo przy niej można się naprawdę dobrze bawić. To przyjemna, lekka i niesamowicie ciekawa historia, która nie dość, że bawi, to jeszcze i uczy. Dzięki niej można przenieść się do zupełnie innego świata, zyskać przyjaciół i przeżywać przygody razem z bohaterami. I do tego jeszcze to piękne, nowe wydanie - nie sposób nie zatrzymać się przy nim na dłużej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Kiedy zaczełam czytać, uderzyło mnie to, że przez pierwsze 100-150 stron brakowało tego humoru, przymrużenia oka i ciepłego stylu autora, którego mnóstwo było w pierwszej części. Później na całe szczęście już się to pojawiło i powieść czytało się wtedy o niebo lepiej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) cudowna książka, czytałam ją już dwukrotnie i nadal ona mnie fascynuje tak samo jak za pierwszym razem. na serio polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) uwielbiam tą serię...

(Kliknij aby rozwinąć opinię) fajna

(Kliknij aby rozwinąć opinię) ,,Przez te tysiące lat nauczyłem się jednej rzeczy na pewno: nie wolno skreślać nikogo z rodziny, niezależnie od tego, jak ten ktoś się stara.'' Książki Ricka Riordana są jak najwspanialszy na świecie narkotyk. Jedna, słodka dawka jego twórczości zdecydowanie nie wystarczy, a po przeczytaniu jednej powieści chce się więcej i więcej tej zachwycającej... ambrozji.Historia ta ma zawiłą i interesującą fabułę, wciąga od początku do końca. Tajemnice wyjawiają się w odpowiednich momentach książki nie czyniąc rozczarowania czytelnikowi. Książkę polecam wszystkim fanom mitologi i fantastyki. To niezwykła opowieść o przygodzie i niezwykłej przyjaźni w mitologicznej scenerii. Wiele scen zapiera dech w piersiach. Koniecznie przeczytajcie !

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Za mną drugi tom przygód Percy'ego, który jak na herosa ma naprawdę przechlapane w życiu. Lubię go za to, że nie jest taki jak Ci niezwyciężeni półbogowie z mitologii, dlatego w dwójnasób musi się starać i jak ciężko przychodzi mu gorycz przegranej tak też z wielkim oddaniem czci zwycięstwo. Naturalnie Percy nie byłby sobą, gdyby co rusz nie pakował się w jakieś kłopoty, ale dzięki przyjaźni zawartej w Obozie Herosów - jak dotychczas zachowuje głowę. W tej części mamy również do czynienia z niebezpieczną wyprawą i w zasadzie misją ratunkową w jednym, mogącą zaważyć na losie przyszłych herosów jak też z dylematami młodego półboga dotyczącymi rodziny, ale nie tylko. Już nie mogę doczekać się sięgnięcia po tom trzeci.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Książka super tak jak poprzednia część, jednak momentami strasznie męczą przypomnienia tego, co działo się w pierwszym tomie. Od poprzedniej części minął rok, jednak bohaterowie nie dorośli ani trochę. Dobrze wyszło natomiast wprowadzenie postaci Tysona, notabene jednej z moich ulubionych - nie licząc wyglądu, jest przeuroczy :).

(Kliknij aby rozwinąć opinię) druga z części przygód młodego półboga Perseusza Jacksona. Tym razem percy musi udać się na morze potworów czy ta przygoda mu się uda...

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Zazwyczaj drugi tom jest nie udany, ale nie w tym przypadku!! Ponownie autor nas zaskoczył historią Perciego. Ta książka jest Godna Polecenia!!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Fajna, lekka i przyjemna książka dla młodzieży i nie tylko. Czyta się szybko a książka wciąga od pierwszych stron. Plus za to iż mimo iż jest to kolejna część , czytelnik śmiało może od niej zacząć bowiem tomy nie łączą się :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Zachwyciłam się ,,Złodziejem piorunów", więc musiałam przeczytać także drugą część trylogii Riordana. Mitologia, którą przedstawia autor nie jest nudna i monotonna tak, jak się niektórym wydaje, ale barwna i żywa. Pisarz wspaniale wplata w codzienne życie bohaterów opowieści o bogach i herosach. Riordana mnie zauroczyły. Pisarz ten potrafi wciągnąć czytelnika już od pierwszego zdania. Pokazuje nam wspaniałą i tajemniczą historię, która wywołała we mnie zachwyt i pochłonęła mnie bez zapamiętania. Każdy rozdział wywoływał u mnie coraz większą ciekawość i zapał do czytania. Autor wspaniale ubarwia powieść sposobem, w jaki pisze. Lekkim, swobodnym, przyjemnym do czytania, który w pewien sposób wpływa na odczucia czytelników.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Kolejna, druga książka z serii "Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy". Po przeczytaniu jej zastanawiałam się, jak to jest mieć takie połączenie ja Percy i Grover. I...jak to jest mieć przyjaciela, który lada dzień ma wyjść za cyklpa? :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Fajna, jak wszystkie części. Zachwyca stylem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Trochę gorsza od poprzedniej części, ale i tak fajna. Pan Riordan ma talent do pisania śmiesznych dialogów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Zgadzam się z poprzedniczką... Książka dorównuje pierwszej częśći :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię) Fantastyczna kontynuacja pierwszego tomu, zaskakujące, fenomenalne zakończenie, autentyczny twist!