Mumia

Jeśli fascynuje Was starożytny Egipt, to dzięki powieści Pawła Leśniaka „Mumia” przeniesiecie się w ten odległy czas towarzysząc wchodzącemu w dorosłość Mose. Chłopak ma własne marzenia, wizję przyszłości i ukochaną, jednak przekreśla je morderstwo jego przybranych rodziców i chęć zemsty, którą zaprzysięga faraonowi. Od tego momentu zrobi wszystko, by zbliżyć się do władcy i spełnić złożoną sobie i rodzicom obietnicę. Dokąd zawiedzie go ścieżka nienawiści?

Przyznam, że bardzo wypatrywałam w tej powieści nadejścia tytułowej mumii i ta chwila jest niczym linia dzieląca tę historię. I choć może się wydawać, że akcja rozkręca się powoli, to przerażenie mieszkańców Egiptu oczekujących zwiastującego zagładę nadejścia mumii odczuwałam na równi z nimi. Druga część obfitująca w krwawe walki i siejące śmierć plagi za to zdecydowanie przyspiesza i trzyma w napięciu już do końca.

Zastanawiałam się, czy powieść skręci bardziej ku fantastyce, czy ku grozie, ale oba te gatunki przenikają się tworząc niepowtarzalny klimat. Sporo tu mroku czającego się nie tylko w zwojach bandaży oplatających ciało mumii, ale również wynikającego z żądzy władzy i ingerencji bogów manipulujących innymi w imię własnych celów. Dość istotny wątek romantyczny ocieplający atmosferę ma również olbrzymi wpływ na następujące wydarzenia, bo w imię miłości człowiek jest zdolny do wszystkiego, a co dopiero mumia.

Autorowi udało się stworzyć świat, który niepokoi, intryguje i czasem przeraża. Świat, który przenosząc nas tysiące lat wstecz, emocje, motywy i działania bohaterów czyni tak podobnym tym współczesnym, że można się w nich zatracić. Mnie ta historia pochłonęła niczym gorące piaski pustyni wciągające w swe otchłanie mumię, dlatego nie mogłam sobie odmówić lektury drugiej części „Mumia. Morze piasku”, która swoją premierę miała 25 października.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Paweł Leśniak zabiera czytelnika do starożytnego Egiptu i roztacza przed nim taką rzeczywistość, że ciarki po plecach przebiegają niczym skarabeusze.

Cieszę się, że motyw mumii wybudzonej z wiecznego snu nie został przeniesiony do czasów współczesnych, tylko cała fabuła pozostała osadzona w starożytności. Obawiałam się, że to może być mrożący krew w żyłach thriller, gdzie wybudzony z martwych stwór zabija wszystkie żywe istoty, ot tak, z zemsty za swój los. Nie twierdzę, że w książce brakuje grozy (bo to byłoby nieprawdą), jednak pozytywnie się rozczarowałam: natrafiłam bowiem na pięknie rozwinięty wątek rodzinny, wątek miłosny, a nawet sceny erotyczne.

Całość czytało się z przyjemnością.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Mumia" to tytuł, który już od dłuższego czasu mnie intrygował, chyba nie czytałam wcześniej nic z mumiami, a gdy są upały lubię sięgnąć po coś w nastrojowo pasującym gorącym klimacie pustyni, w tym przypadku Egiptu ?

Jest to opowieść o zemście, a to jeden z moich ulubionych motywów w literaturze. Mose, główny bohater, od początku książki do jej końca przebywa dość ciężką podróż, która odmieniła go na zawsze.
Właśnie o tej ścieżce zemsty, refleksjach i zmianach w głównym bohaterze czytało mi się najprzyjemniej. Oprócz tego spodobał mi się pustynny klimat oraz ciekawa koncepcja magii piasku.

Styl autora jest bardzo specyficzny i długo mi zeszło, zanim się do niego przyzwyczaiłam. Niektóre fragmenty czy dialogi nie brzmiały mi naturalnie. Wydaje mi się też, że wprowadzał on trochę chaos, przez co długo mi zajęło zaangażowanie się w tę historię.

Jeśli chodzi o realia historyczne, to są one raczej luźne, ale mi nie zależało na doszukiwaniu się jakichś związków, więc kompletnie mi to nie przeszkadzało.
Podobało mi się, że duży nacisk położono na sceny walki. Całościowo jednak coś mi nie do końca pasowało, odczuwałam mało emocji podczas czytania. Mogło to być spowodowane tym chaosem i sposobem prowadzenia narracji czy rozłożeniem dynamiki.

Liczyłam też, że samej mumii będzie trochę więcej i w innej formie, ale ostatecznie nie czuje się zawiedziona, autor wprowadził tu dość ciekawy pomysł, ale nie będę zdradzać o co chodzi, żeby nie psuć Wam zabawy ?

"Mumia" może się spodobać tym, którzy szukają przygody w klimacie piaszczystego Egiptu, podróży do zemsty, odkrywania po drodze sekretów bogów igrających z ludzkim losem. Mamy tu ciekawe spojrzenie na samą mumię, a autorowi może udać się Was parę razy zaskoczyć. Jest to jednak specyficzny tytuł, który nie podejdzie każdemu. Ma pewne wady i trochę chaosu, ale ja nie zalhje, że po niego sięgnęłam. Chętnie też kiedyś sięgnę po 2 tom.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Starożytny Egipt w nieco odmiennej od standardowej interpretacji, ze względu na przedstawienie losów głównego bohatera. Pomysł na fabułę ciekawy. Gorący klimat mocno odczuwalny, w tym przypadku nie można autorowi nic zarzucić. Wątki mitologiczne ukazane raczej śladowo i dosyć chaotycznie, podobnie rzecz ma się z nie do końca dopracowanymi postaciami. Fabuła też sprawia wrażenie nierównej. Nudnawe fragmenty przeplatają momenty, gdy akcja przyspiesza. Nie jest to książka, która służyć może za skarbnicę wiedzy o historii i kulturze Egiptu, niemniej stanowi całkiem niezłą przygodową powieść w interesującym klimacie. Sięgnę po kontynuację.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)