Negatyw

Znam pióro Marceliny i zanim zaczęłam czytać ,,Negatyw", wiedziałam że to będzie dobre. I takie właśnie jest. Więc jeżeli nie znacie twórczości Marceliny, to polecam Wam to nadrobić.

Nina Patricka ma wszystko. Świetną pracę, faceta, który jest dobrą partią, wydawałoby się że ma wszystko by być szczęśliwą. A jednak to szczęśliwe życie rozsypuje się jak domek z kart. Rozstaje się z partnerem i wyjeżdża na Gibraltar, by rozpocząć pracę w agencji fotograficznej, prowadzonej przez brata eks faceta. Nina zostaje tak zraniona przez Piotra, że prawie z dnia na dzień organizuje sobie życie zdala od niego. Tylko czy to życie będzie idealne, czy będzie szczęśliwe?

Kosma Kwiatkowski to brat Piotra, to bawidamek, który z kobietami tylko uprawia sex. Jest świetnym fotografem, jego sesje zdjęciowe są naprawdę rewelacyjne.

Kiedy w firmie Kosmy pojawia się Nina, wszystko się zmienia. Dziewczyna jest doskonała w tym co robi, do tego jest piękną i seksowną kobietą, obok której trudno przejść obojętnie. Początkowo oboje są wobec siebie wrogo nastawieni. Może to za duże słowo, nie byli dla siebie zbyt mili, a przynajmniej Kosma dla Niny. Jednak czas jaki ze sobą spędzają i wydarzenia jakie mają miejsce, sprawia, że między tym dwojgiem zaczyna coś się rodzić. Żadne z nich nie jest jednak na to gotowe.

Wszystko się zmienia kiedy Nina dostaje propozycję zostania modelką. Od tej pory wszystko wymyka się im spod kontroli. Zaczynają się dziać rzeczy, których nie do końca, by sobie życzyli.

Wow! Tak jak wspomniałam na początku to jest świetna książka. W tej kwestii nie czuje się zaskoczona, bo wiedziałam, że tak właśnie będzie. Marcelina stworzyła historię, która wciąga od pierwszych stron. Nie daje odpocząć Czytelnikowi, tylko atakuje nas kolejnymi wydarzeniami i emocjami.

Nina to młoda kobieta, która walczy ze swoimi własnymi demonami. Ta dziewczyna przeszła dużo, tak naprawdę to aż dziw, że jakoś funkcjonuje. Piotr ją głęboko zranił, przez co przekreślił wszystko co ich łączyło. Kiedy w jej życiu pojawia się Kosma, stara się być ostrożna. Jednak siła, która ich przyciąga ku sobie, jest ogromna. Żadne z nich nie potrafi z tym walczyć. Po prostu poddają się tej sile. Los ma dla nich swój własny plan i nie pyta czy im to odpowiada.

Jestem pewna, że ta historia Was zachwyci. Znajdziecie tu mnóstwo emocji, tych dobrych, takie jak przyjaźń, miłość, szczęście, ale też te gorsze jak strach, żal, zawiść, zazdrość i cierpienie. To wszystko jest otulone lekką mgiełka erotyki. Bo sceny pikantne są, ale bardzo długo Marcelina jedynie podkręca atmosferę. Lubię, sposób w jaki te sceny pisze. Są one pokazane ze smakiem, ale w taki sposób że chce się to czytać a nie rzucić książką w kąt.

Mam nadzieję, że przekonałam Was do tej historii, bo to jest naprawdę świetna książka, która nada się na długie jesienne wieczory. Jestem pewna, że pokochacie ją tak jak ja. Teraz nie pozostaje mi nic innego jak czekać na drugi tom.

Polecam

,, Nina Parucka porzuca dotychczasowe życie i wyjeżdża na Gibraltar, by rozpocząć pracę w oddziale agencji fotograficznej, prowadzonej przez... brata swojego byłego partnera. ….. Obiecała sobie, że już nigdy nie zaufa. Że nie będzie wracać. A jednak każda wspólna sesja odsłania więcej niż tylko światło i cień’’.

Ta historia to jak jazda na kolejce górskiej, czytając ją, doświadczamy silnych i zmiennych emocji, tu radość przeplata się ze smutkiem, podekscytowanie z rozczarowaniem.
Fabuła tej książki to bogactwo wydarzeń, które zmieniają się jak w kalejdoskopie. Autorka z jednej strony wprowadza czytelnika w nastrój szczęścia, nadziei, a za moment dawkuje nam smutek i rozczarowanie.

Po zamknięciu ostatniej strony musimy dać sobie czas na ochłonięcie, przeanalizowanie, ułożenie tego wszystko w głowie. Unikalna historia, która pozostawia trwały ślad w czytelniku. Marcelina Baranowska po mistrzowsku manipuluje naszą psychiką, bo jej styl ma ogromny wpływ na sposób, w jaki czytelnik odbiera treść tej książki. Autorka perfekcyjnie dobiera słowa, świadomie buduje zdania, które odpowiadają jej przekazowi. Doskonale dobrane tempo narracji wpływa na sposób, w jaki odbiorca angażuje się w tę historię.

"Negatyw" fascynująca historia, którą czytamy z łzami w oczach. Piękna i nieprzewidywalna opowieść, która porywa, wciąga nas bez reszty i zmusza do przemyśleń. Książka liczy sobie 600 stron, to dużo i mało. Bo najdziwniejsze jest to, że po przeczytaniu tej historii czujemy niedosyt, chciałoby się więcej, i więcej, i więcej.

Wolicie robić zdjęcia czy pozować do nich?
Ja zdecydowanie najlepiej czuję się za obiektywem.

,,Wpatruje się w czarno-białe zdjęcie męskiej dłoni zaciśniętej na szklance z alkoholem. Ta fotografia jest inna. Pierwszy raz nie ma na niej kobiety. Jest inaczej wykadrowana. I dostrzegam w tym ujęciu coś dziwnego i znajomego, tylko nie umiem stwierdzić co. Jest też opis:
,,Czy można żyć, nie oddychając...."
I nagle coś we mnie uderza. Znam tę dłoń."

Po ,,Negatyw" autorstwa @slonecznikowa.panna sięgnęłam we współpracy barterowej z @wydawnictwosabat. Dlaczego chciałam przeczytać tę książkę? Jedną z moich pasji jest właśnie fotografia, a tu już sam tytuł, opis, okładka oraz cała oprawa do niej nawiązuje. Natomiast jeżeli chodzi o treść, fotografia nie stanowi jedynie tła tej historii, ona jest jej sercem. Co pokazuje również, z jak wielkim zaangażowaniem i rzetelnością podeszła do tej kwestii autorka, za co chciałam jej podziękować. Ponieważ odwaliła kawał świetnej roboty. Ukazała czytelnikom fotografię z różnych perspektyw. Nie tylko jako dziedzinę sztuki, ale również jako narzędzie do wydobywania z ludzi różnorodnych emocji. Teraz przejdę do innych aspektów tej powieści oraz opowiem wam trochę o jej głównych bohaterach. Narratorami są tu Nina Parucka oraz Kosma Kwiatkowski. Za obojgiem ciągną się niewyjaśnione sprawy z przeszłości, która w ich przypadku nie zawsze była usłana różami. Kobieta ma za sobą traumatyczne przeżycia, a bieżące wydarzenia jedynie pogłębiają utkwioną głęboko w niej traumę. Z kolei mężczyzna zmaga się z konsekwencjami dawnych relacji, które wprowadzają bardzo dużo zamieszania do jego znajomości z Niną. Fabularnie ta historia jest aż za bardzo rozwinięta. Czasami nachodziło na siebie zbyt wiele wątków, co w moim odczuciu wprowadzało niepotrzebny chaos. Tak samo jak powielane sytuacje, które powodowały, że czułam się tak, jakbym doznała jakiegoś déj? vu.
Cieszę się, że Marcelina Baranowska poruszyła tak wiele trudnych i ważnych tematów. Niemniej jednak moim zdaniem, nadmierna ich ilość wytworzyła w niektórych momentach nieco sztuczną dramaturgię, która według mnie nie była potrzebna. Styl, jakim została napisana ta historia jest lekki i swobodny. Jedyne co mi w nim przeszkadzało, to powielanie niektórych sformułowań, nadmierne używanie zwrotów i zdrobnień osobowych oraz ich niebywała powtarzalność. Mi niestety zakłócało to odbiór tej powieści i chwilami wybijało z rytmu podczas czytania. Fotografia oczywiście stanowi bardzo dużą część tej historii, ale znajdziecie w niej również między innymi takie wątki, jak: zdrada, prześladowanie, ukryta tożsamość, przemoc psychiczna, fizyczna, seksualna. Bardzo spodobał mi się także pomysł na podzielenie fabuły toczącej się w Polsce i na Gibraltarze, ale brakowało mi czasami większego kontrastu między tymi dwiema sceneriami. Ja co prawda mam mieszane odczucia odnoście tej książki, ale nie żałuję, że ją przeczytałam. Moim zdaniem warto dać jej szansę.

,,Wysiadam i od razu kieruję się do windy. Wyciągam telefon i sprawdzam powiadomienia:
Black&WhiteObsession dodał post.
Od razu klikam w ikonę portalu społecznościowego. Moim oczom ukazuje się czarno-białe zdjęcie - talia kobiety. Zbliżenie pozwala dostrzec gęsią skórkę na jej ciele. Pod fotografią widnieje tylko jedno zdanie, bez żadnych hasztagów:
,,Bo wszystko zaczyna się w głowie."
Nic więcej, a robi wrażenie. I to spore."