Niejasne spektakle

Lubicie cyrk? Dziwowisko? Należycie do Tych co twardo stąpają po ziemi?

To tylko 120 stron. Tylko. Tylko?
Książka podzielona jest na 4 rozdziały.
Do końca myślałem że będą odrębne byty, opowiadania.

Pod płaszczykiem cyrku przeżyjecie zwątpienie w świat realny. Czy rzeczywistość jest tak naprawdę iluzją?
,,Na zawsze w dole”. Na swoje siódme urodziny chłopczyk idzie do cyrku. Nie podoba mu się. Zostaje wybrany na scenę do skrzyni. Bez dna, leci, leci. I budzi się. Rodzice uważają że nigdy nie byli w cyrku. Czy został wepchnięty do całkowicie innej rzeczywistości?
,,Noc widowiska”. Bliźniaczki. Tak różne. Jedna szalona, druga skryta. Kujonka i duszą towarzystwa. Ah te porównania. I w nocy budzi ich światło w lesie. Cyrk. Jak by żył własnym życiem a czerwony dywan przypomina język diabła. Pobudka córeczko! Nie ma bliźniaczek 💀

,,Ostatnie słowo”. Brat ,,gorszego sortu” chce popełnić samobójstwo. Telefon matki. Jego znienawidzony brat wyprzedza go, nawet lepiej mu poszło z tym ostatnim 💀 Porównania, porównania 💀

,,Derealizacja, kurtyna” Weronika. Terapeutka. Karol. Pacjent. Pacjent?
Zamiana ról. Pacjentem stanie się terapeuta 🙈

Niesamowite. Szok i niedowierzanie.
Tak można opisać książkę Marcina Kiszela ( znany pod pseudonimem Dawid Kain).

Kopara opada!
Książka należy do tych nieodkładanych.
Iluzją będzie próba odłożenia na bok książki.
Nie ma tu biegających stworów.
Są zbędne.
Grozę tu czuć, dreszcze poczujecie a to jest dla mnie największy wymiar horroru jaki szukam.
Ten nieopisany, odczuwalny. Ciary! 🤩
Coś wspaniałego.
To horror w stylu ,,Wielki Pan Bóg”!

,,On był człowiekiem sukcesu, ja człowiekiem porażki.”
,,-Lepiej spłonąć, niż się wypalić, prawda?”

Gra słów jest tu niesamowita.

Iluzja? Jaka iluzja! Tu mamy do czynienia z perfekcyjnym trzymaniem czytelnika w kartonie magika.
Obraca naszymi emocjami jak wprawny psycholog 🤩
Dziękuję za uwagę, idę zbierać szczenę z podłogi 😋👌

"Niejasne Spektakle" to prawdziwa perełka! 🖤

Dawid Kain mistrzowsko balansuje na krawędzi grozy i tajemnicy, tworząc atmosferę, która wciąga od pierwszych stron. Każde opowiadanie to jakby inny fragment układanki, w której patrzymy w otchłań i słyszymy jej wrzask. Czytając, poczujecie, jak Wasze własne przekonania o rzeczywistości zaczynają się chwiać.

Autor z wyjątkową precyzją ukazuje wewnętrzne demony bohaterów, co sprawia, że lektura staje się jeszcze bardziej angażująca i poruszająca. Potrafił wprowadzić mnie w stan niepokoju i niepewności. Jego styl można porównać do surrealistycznego malarza, który tworzy obrazy pełne ukrytych znaczeń i symboliki. Okładka książki jest przepiękna, a ilustracja na końcu książki dodaje całości jeszcze więcej tajemniczości.

Muszę przyznać, że ta lektura mnie zaskoczyła. Wcześniej nie znałem autora, a książkę przeczytałem w jeden dzień, ponieważ była tak dobra. Otrzymałem ją jako dodatek od wydawnictwa.

To książka dla tych, którzy kochają literaturę z pogranicza horroru i surrealizmu, oraz dla tych, którzy nie boją się zanurzyć w głębokie, psychologiczne rozważania. To dzieło, które zostaje z czytelnikiem na długo po przeczytaniu ostatniej strony.

"Każdy jest od poczęcia uosobieniem tragikomedii, większość jednak stara się o tym zapomnieć, odcina pępowinę cyrku, wyrywa się w objęcia urojonej powagi, wolności, niezależności, w końcu śmierci. Nie zmienia to faktu, że każdy jest tylko klaunem na tym świecie. Niczym więcej."

Kain znów to zrobił! Pozamiatał! Zakręcił mną wokół własnej osi. Wstrząsnął posadami mego świata i gwarantuję, że Wam także to zrobi!

To dość niepozorna książka, z gatunku tych "cienkich i jednocześnie grubych". Tylko cztery opowiadania, które okazują się ogromnym ładunkiem niepokoju. Bohaterowie są świadkami zagadkowych spektakli, po których rzeczywistość nie jest już tym samym, co wcześniej.

Cyrk, arena, klauny przewijają się tu w niemym tańcu, łącząc owe opowiadania. Trzymając się mocno za ręce, odchylają przed nami płaszcz pozornej rzeczywistości, która nijak ma się do wykreowanego przez nas świata.

Opowiadania są niezwykle niepokojące, pokręcone i absurdalne. Sięgając po opowiadania Kaina, odczujecie otwieranie nowych szufladek w głowie, wkraczania w nieznane rejony i intensywne popadanie w szaleństwo.

Świat wykreowany przez Kaina to bohaterowie zamknięci w bańce koszmaru. Okrucieństwo, które zalewa ich życie beznadzieją, totalną pustką. Czerń wlewająca się w dusze i przenikająca kości.

Narratorzy to postacie osamotnione, z poczuciem kompletnej derealizacji rzeczywistości i niezrozumiani przez otoczenie, szukające wyjaśnienia tego, co ich spotkało. Znaleźli się w rzeczywistości, która tylko pozornie jest ich domem. Czy to iluzja? Zetknięcie z innym wymiarem? Zjawisko paranormalne? Obłęd? Sen?

Czym jest rzeczywistość? Jak ją odróżnić od sztuczki?
 
Dawid jak nikt inny potrafi przenieść nas poza granice wyobraźni, zatrzeć poczucie czasu i przestrzeni. I to wszystko w upiornym kalejdoskopowym wirze i migającym świetle stroboskopu. Hipnotyzuje na maksa, wodzi za nos. Wciąga w ten swój groteskowy świat w oparach absurdu.

Każde opowiadanie nie tylko rezonuje długo w głowie, ale także pozostawia ślad w duszy. Czy nasze życie nie jest niczym cyrk, w którym tańczymy jak nam błazen zagra?

Między snem a jawą, granica między prawdą a iluzją jest płynna. Genialne weird fiction, którego Dawid Kain jest wirtuozem.

Niesamowicie klimatyczna okładka od Joanny Widomskiej! Ilustracja na końcu książki od Maćka Klimka idealnie oddaje poczucie rozpadu na kawałeczki.
"Niejasne spektakle" miejsce w topce roku mają już zapewnione.

Gorąco polecam!
Katooola patronuje tylko sztosom!