Nigdy w życiu
Katarzyna Grochola

bardzo lekka wciągająca książka dobra dla każdego

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rozwód to jedno z najbardziej stresujących "wydarzeń" w życiu. Zwłaszcza gdy mąż zdradza żonę z kobietą młodszą, szczuplejszą i jeszcze do tego wymaga od "starej" żony zachowania klasy - podczas gdy sam posuwa się do wielu podłości.... Judyta, lat 37, z nastoletnią córką Tosią "na karku" musi stawić czoła tej sytuacji. Nie ma oparcia w rodzicach (też są rozwiedzeni, co nie przeszkadza im krytykować córkę), w bracie - ale może polegać na przyjaciołach. Mam wrażenie, że ta książka to właśnie ogromna pochwała wartości przyjaźni i dobrych znajomości (tej przyjaźni zabrakło między Judytą a jej mężem). Najpierw zdrada, potem rozwód i wiadomość o ciąży nowej wybranki byłego męża - to zbyt wiele dla cierpiącej kobiety. Kiedy jednak dowiaduje się, że ma opuścić mieszkanie, które razem z mężem spłacali - coś w niej się pęka. Nie chce przeprowadzać się do jakiejś kawalerki wielkości chusteczki do nosa, porywa się na coś niemożliwego - za pieniądze ze spłaty wspólnego mieszkania kupuje kawałek ziemi pod Warszawą i tam buduje dom: dla siebie i córki. Pomysł szalony i nierealny - a jednak udaje się go zrealizować, również dzięki pomocy przyjaciół i dobrych znajomych. Ta książka jest skondensowaną dobrą energią. Opowiada o trudnych, życiowych sprawach w sposób lekki i dowcipny, wiele razy parsknęłam śmiechem przy czytaniu. Mnie ujęły jeszcze zwierzaki (pies Borys, kilka przygarniętych kociaków, biały koń), występujące w książce - autorka, Katarzyna Grochola, doskonale je umie opisać; zapewne sama bardzo zwierzęta kocha i jest doskonałą obserwatorką zwierzęcych zachowań. Chętnie bym dała maksymalną ocenę książki - jednak "odejmuję" jeden punkt za to, że miejscami książka odrobinę się zdezaktualizowała ;) Otóż kilka lat temu (a może i kilkanaście, za czasów "Bridget Jones") była taka moda, żeby w książkach detalicznie i ze szczegółami opisywać wszelkie produkty spożywcze (łącznie z markami) czy też odnosić się do aktualnych w tym czasie reklam - co po pewnym czasie jest niezrozumiałe dla młodszych czytelników, niepamiętających tamtych czasów. Jednak to tylko jeden minus tej pozycji. Gdyby ktoś kiedyś robił listę książek, podnoszących na duchu kobiety, które właśnie przeżywają zdradę czy rozwód, to "Nigdy w życiu" polecałabym na jednym z czołowych miejsc. To jest książka, niosąca nadzieję :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeczytałam ją, bo film mi się bardzo podobał. Nie zawiodłam się. Chodź nie jest napisana zwartą prozą tylko takimi kawałkami narracji, przemyśleń Judyty, fragmentów listów itp, to czyta się ją bardzo łatwo. Uśmiałam się jak rzadko...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tak jak film rewelacyjna książka. Duże poczucie humoru, świetne dialogi. Dobrze się ogląda ekranizację i czyta.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie jest powiedziane, że życie kończy się po czterdziestce, nie jest też powiedziane, że rozwód to koniec świata. Judyta to kobieta, która nie poddała się przeciwnościom losu. W sumie można powiedzieć, że zdrada męża była dla niej bodźcem do działania. Zaczęła realizować dawno pogrzebane marzenia i udowodniła wszystkim, że bycie samą wcale nie oznacza bycia samotną. Poza tym miłość może się zdarzyć w każdym wieku, zupełnie niespodziewana i nieproszona. Książka ukazuje, że nigdy nie należy wątpić w swoją wartość ani w to, że życie to tylko pasmo nieszczęść. W końcu wszystko może się zdarzyć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka dzięki której nasze perypetie na jakiś czas idą w odstawkę, zaczynamy żyć w świecie głównej bohaterki. Jej problemy stają się przez chwilę naszymi, jej rodzice mają podobne zachowania do naszych, jej córka... No, może akurat jej córka jakoś łagodniejsza w obejściu od moich dzieci. Jednak to tylko taka prywatna dygresja, która nie rzutuje na mój odbiór twórczości Katarzyny Grocholi. Autorka prostotą swojego pisarstwa przyciąga mnie i moje plany zakładają rozczytanie wszystkiego co wyszło spod jej pióra.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Nigdy w życiu" jest lekką, kobiecą lekturą. Lekką - nie oznacza, że złą. Jest lekiem na smutki, który przywołuje uśmiech na twarzy. Bohaterowie książki wzbudzają sympatię. Ich przypadki uczą, że "nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło", jak w przypadku głównej bohaterki Judyty, która będąc porzuconą przez męża, potrafi odnaleźć w życiu szczęście, potrafi wręcz stać się szczęśliwszą niż w poprzednim związku. Katarzyna Grochola pokazuje ponad to relacje bohaterki z córką i przyjaciółką oraz (w przezabawny sposób) z rodzicami. Książka jest ważną lekcją, jeśli chodzi o związki: nie zostawiaj niedopowiedzianych tematów, jeśli masz wątpliwości co do zachowania drugiej osoby, ponieważ może to narazić was na rozstanie. Z "Nigdy w życiu" można wysupłać drobne mądrości życiowe, jak np. zdanie wypowiedziane do marudnego dziecka: "Nie mogę dać ci czegoś, czego nie mam". Okazuje się, że człowiek potrafi je zrozumieć lepiej niż inne tłumaczenia - sprawdźcie sami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Nigdy w życiu" to ciekawa, dobrze napisana książka. Styl pisania autorki przypadł mi do gustu, dlatego nie jest to jedyna jej powieść, którą czytałam. Historia Judyty może i nie jest niczym nowym, ale pokazuje nam, że każdy ma możliwość na drugą szansę od losu. Piękne ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka, która pokazuje kobietom, że zawsze jest szansa na nowe, lepsze, życie. Mamy wielokrotnie szansę zaczynać, uczyć się na własnych błędach i powstawać po upadkach. Niestety film, który powstał na podstawie książki podobał mi się dużo bardziej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Nigdy w życiu" jest lekką, kobiecą lekturą. Lekką - nie oznacza, że złą. Jest lekiem na smutki, który przywołuje uśmiech na twarzy. Bohaterowie książki wzbudzają sympatię. Ich przypadki uczą, że "nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło", jak w przypadku głównej bohaterki Judyty, która będąc porzuconą przez męża, potrafi odnaleźć w życiu szczęście, potrafi wręcz stać się szczęśliwszą niż w poprzednim związku. Katarzyna Grochola pokazuje ponad to relacje bohaterki z córką i przyjaciółką oraz (w przezabawny sposób) z rodzicami. Książka jest ważną lekcją, jeśli chodzi o związki: nie zostawiaj niedopowiedzianych tematów, jeśli masz wątpliwości co do zachowania drugiej osoby, ponieważ może to narazić was na rozstanie. Z "Nigdy w życiu" można wysupłać drobne mądrości życiowe, jak np. zdanie wypowiedziane do marudnego dziecka: "Nie mogę dać ci czegoś, czego nie mam". Okazuje się, że człowiek (i mały, i duży) potrafi je zrozumieć lepiej niż inne tłumaczenia - sprawdźcie sami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Judycie wydawało się, że ma dobre życie, może nie idealne, ale dobre. Mąż, który może nie jest najlepszym z mężów, który za długo pracuje, w sypialni nakazuje utrzymywać temperaturę dziewiętnastu stopni, bo to zdrowo i zakazuje jeść w łóżku. Córka Antonina, zwana Tosią, typowa nastolatka, która zmienia zdanie z prędkością światła. Rozwiedzeni rodzice, którzy zawsze starają się doradzić, zwłaszcza ojciec, który zaczyna prawie każde zdanie ,,na twoim miejscu". I to mniej lub bardziej szczęśliwe życie, pęka nagle jak mydlana bańka, w momencie, gdy mąż prosi o rozwód i odchodzi do młodszej kochanki Joli. ,,Ten-od-Joli", jak od tej chwili Judyta nazwa swojego ex-męża, hojnie pozostawia Judycie mieszkanie. Jednak wkrótce zmienia zdanie i oferuje jej gotówkę. Judyta za namową przyjaciółki Uli, za pieniądze otrzymane od ,,Tego-od-Joli" kupuje kawałek ziemi pod Warszawą i zaczyna budować dom. W tym samym czasie do redakcji, w której pracuje Judyta, której zadaniem jest odpisywać na listy czytelników i udzielać porad, zaczynają przychodzić listy od proszącego o poradę porzuconego mężczyzny. Jako że, listy pisane są na niebieskiej papeterii, Judyta nadaje mężczyźnie pseudonim ,,Niebieski". Wymiana listów zaczyna coraz bardziej wciągać Judytę. Na jednej z imprez Judyta poznaje interesującego mężczyznę Adama, który proponuje jej przyjaźń. Kogo wybierze Judyta? ,,Niebieskiego" czy Adama? Jak potoczą się losy Judyty?

 

,,Nigdy w życiu!" to pierwszy tom otwierający cykl ,,Żaby i anioły", który ma już 22 lata! Polska odpowiedź na bestsellerowy ,,Dziennik Bridget Jones".

Judyta jest kobietą w średnim wieku, po przejściach, lekko nieogarniętą życiowo, ze skłonnością do wpadek i gaf. Kobietą, która po rozwodzie musi odnaleźć się w nowych realiach. Kobietą, która próbuje za wszelką cenę pokazać całemu światu, że nie potrzebuje opieki mężczyzny.

 

Powieść opowiedziana jest w narracji pierwszoosobowej, z perspektywy Judyty, dzięki czemu poznajemy nie tylko jej poczynania, ale również przemyślenia.

 

 ,,Nigdy w życiu!" to słodko-gorzka opowieść, o poszukiwaniu szczęścia i czekaniu, albo i nie na księcia na białym koniu. 

 

Powieść doczekała się ekranizacji, w rolach głównych wystąpili Danuta Stenka i Artur Żmijewski. I to właśnie Danuta Stenka w niedawno wydanym audiobooku odgrywa rolę Judyty. Co najważniejsze: robi to w sposób mistrzowski! Autorka świetnie operuje głosem, w pełni oddając cały wachlarz emocji.

 

Dobrze było wrócić do świata Judyty po tylu latach, znowu przenieść się do początku XXI w. i razem z nią przeżywać wzloty i upadki, oraz zakrzykiwać ,,nigdy w życiu!"

 

 

Jeśli nie znacie historii Judyty, to serdecznie polecam ją poznać. Miłośnicy audiobooków powinni być ukontentowani mistrzowską rolą Danuty Stenki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

I tego właśnie potrzebowałam na te pochmurne i deszczowe dni października! Dużo humoru, ironii, groteski i dystansu Jutki do siebie samej! Jestem zdecydowanie na tak! Uwielbiam ją, Tosię, koty, i to „zadupie” gdzie jest ich domek z bali. I do tego wszystkiego cudowny Adaś, który „przecież jest inny niż wszyscy” mężczyźni? I nawet mamę Judyty, która ciegle jest zmartwiała, i ojca, który, gdyby się go zapytało o zdanie to... .

Oczywiście są znaczne różnice pomiędzy książką a filmem, jednak mi to nie przeszkadza. Film znam praktycznie na pamięć; książkę dopiero poznałam. Jednak przed oczami i tak miałam cały czas cudowną Danutę Stenkę?
Polecam! Na pewno sięgnę po kontynuację. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po lekturze "Zielonych drzwi" postanowiłam przeczytać raz jeszcze tę serię, tym razem ze świadomością, które sceny były prawdziwe, a które wymyślone. Muszę powiedzieć, że męczyłam się trochę przy tej książce. Bohaterka tak potwornie zakompleksiona, że to aż boli. Sama książka sprawnie napisana, ale po "Zielonych drzwiach" smakuje jak podróba :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwsza książka pani Grocholi, która wpadła w moje łapki. Przeczytałam w jedno popołudnie i wracałam do niej przez kilka następnych. Cudowna :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)