Olaf i Stella

„Olaf i Stella” to mądra, piękna i bardzo emocjonująca historia, której fragmenty możemy sami zobaczyć będąc w helskim fokarium. Gdy uda się jeszcze trafić na moment wypuszczania młodych, odchowanych fok do Bałtyku, to wrażenia są niebywałe i niezapomniane. Ja miałam kiedyś taką okazję zobaczenia tego na żywo.
Moje wnuki były w fokarium na Helu w ubiegłym roku, więc gdy zobaczyły u mnie tę książkę, to musiałam od razu zabrać się do czytania. Czytaliśmy ją wspólnie kilka razy.

Olaf dorasta w fokarium, od mamy wie, że będzie musiał je opuścić, bo dorastające foki wypuszczane są na wolność. On jednak nie chciałby opuszczać tego miejsca, jest mu tu dobrze, blisko mamy, chociaż jego przyjaciele trochę się z niego śmieją. Oni nie mogą się już doczekać samodzielnego życia w morzu.
Gdy założono młodym fokom nadajniki, wiadomo już było, że wkrótce zostaną wypuszczone do Bałtyku. 
Widok bezkresnego morza dosłownie zahipnotyzował Olafa, było tak ogromne, pachnące solą i rybami, aż zapragnął wskoczyć do wody, i już nawet strach nieco zbladł.

"Woda była cudownie chłodna i słona, drobne krople wzbijały siew powietrze przy każdym jego ruchu i migotały w słońcu, które było tu jeszcze silniejsze i grzało mocniej niż w fokarium. Fale masowały jego ciało i wypierały do góry. Płynął prawie bez wysiłku, a jego oddech uspokoił się i wyrównał, podobnie serce, które przestało wariować z niepokoju."
Gdy zobaczył wokół obce, nieznane mu foki, poczuł ponownie niepokój, jego towarzysze z fokarium gdzieś zniknęli, dość szybko znaleźli sobie nowe towarzystwo. Został więc sam, czując się obco, lecz wie, że musi dać radę. Będzie się trzymał na uboczu, żeby nie zadzierać z innymi. Nie chce też nikomu się narzucać, chciałby być tu z mamą...
Dziko żyjące foki śmieją się z nadajnika, który ma na sobie, i nazywają go kosmitą, Olaf wie, że łatwo nie będzie. Lecz nie podda się, musi wytrzymać docinki i da radę.
Gdy spotyka młodą foczkę Stellę, przy niej zaczyna czuć się zdecydowanie lepiej. Chociaż ona go nieco onieśmiela, to nie wyśmiewa się z niego.
Stella przypłynęła tu z północy, więc również jest obca. Nawet bardziej niż on. Inne foki nie zgadzają się na to, żeby Stella tu została, każą jej odpłynąć na północ. I chociaż Olaf próbuje się za nią wstawić, nic to nie daje. Olaf jest bardzo zawiedziony, że nie może jej pomóc.
Gdy rankiem chce z nią o tym porozmawiać, Stelli już nie ma, odpłynęła...
Postanawia ruszyć za nią, nie myśląc o tym, co go może po drodze spotkać.
Czy uda mu się odnaleźć Stellę? Czy da radę stawić czoła wszystkim przeciwnościom? O tym musicie już sami przeczytać, jeżeli to Was ciekawi.

Książka jest nie tylko pięknie napisana, ale również odporna na kartkowanie przez dzieci. Z tej lektury radość czerpać mogą nie tylko dzieci, mnie też łezka zakręciła się w oku.

Książkę przeczytałam dzięki BONITO i serwisowi Dobre Chwile.