Omacnica

"Omacnica” Piotra Pawłowskiego to mroczna, fascynująca podróż w głąb ludzkiej psychiki i labiryntu prawdy, która łączy w sobie elementy thrillera psychologicznego z klimatem noir. To opowieść, w której sekrety przeszłości splatają się z teraźniejszością, a każda odpowiedź rodzi nowe pytania.  Akcja skupia się wokół Grzegorza Grabarskiego, zgorzkniałego detektywa, który musi zmierzyć się z demonami przeszłości. Początkowo rutynowe śledztwo odkrywa najgorsze obawy. Piotr  Pawłowski mistrzowsko buduje napięcie, przekształcając prowincjonalne miasteczko w żywy organizm. Atmosfera jest   klaustrofobiczna, przesiąknięta nieufnością i lokalnymi legendami. Retrospekcje przeplatają się z teraźniejszością, odsłaniając powiązania między zaginięciem a demonami przeszłości samego Grabarskiego.  W centrum  "Omacnicy"  stoi ciężar przeszłości i pytanie o cenę odkupienia. Grzegorz Grabarski to bohater pełen sprzeczności, naznaczony własnymi błędami, introspektywny, kierujący się poczuciem obowiązku i głębokim poczuciem winy. Również drugoplanowe postaci są dopracowane, a ich motywacje zacierają granicę między niewinnością a współudziałem. Piotr Pawłowski zgłębia temat zbiorowej pamięci i kłamstw, które społeczność pielęgnuje, by przetrwać. Pyta przy tym, czy niektóre prawdy nie są zbyt niebezpieczne, by je wyciągać na światło dzienne.  Proza Piotra  Pawłowskiego jest zwięzła, a jednocześnie pełna obrazów.  Opisy ponurej, deszczowej prowincji odzwierciedlają psychologiczną głębię historii. Choć tempo jest umiarkowane, a narracja skupia się na stopniowo narastającym napięciu, warstwy intryg utrzymują uwagę czytelnika do końca. Nieliniowa struktura może początkowo dezorientować, ale finalne wyjaśnienia nadają sens wcześniejszym zwrotom akcji. 
Największą siłą "Omacnicy" jest jej zdolność do niepokojenia, zaskakujące zwroty akcji nie są powierzchowne, a moralne dylematy pozostają w pamięci. Miłośnicy dynamicznych thrillerów mogą jednak uznać refleksyjny ton za wymagający. Zakończenie, choć satysfakcjonujące, celowo pozostaje dwuznaczne, co dla jednych będzie zaletą, dla innych niedopowiedzeniem. 
"Omacnica" to hipnotyzujący, intelektualny thriller, który wykracza poza schematy gatunku. Piotr Pawłowski stworzył opowieść równie złożoną, co wciągającą. Idealną dla czytelników ceniących psychologiczną głębię i klimatyczne historie. Fani twórczości Jo Nesbø czy Tany French znajdą tu wiele do odkrycia. To książka, która nie tylko wciąga, ale i zmusza do myślenia. 

Ocena: 8/10⭐️

Czytajcie!

BRUNETTE BOOKS

MOJA SIOSTRA TRAUMA

Zdarza się, że biorąc do rąk książkę, nie wiemy z czym się spotkamy. Czym nas ona zaskoczy? Czy może, za sprawą przypadku, trafimy na coś, co zapisze się w naszej pamięci? A może będzie to jedynie lektura na jeden lub dwa wieczory, o której szybko zapomnimy? Bywa tak, że niepozorna książka może nami wstrząsnąć. „Omacnica” Piotra Pawłowskiego to powieść niewielkich rozmiarów, która kryje w sobie potężną siłę. Książka ukazała się nakładem wydawnictwa Novae Res.

Grzegorz Grabarski, zwany Grabarzem, co dziwić nie powinno, pracuje jako policyjny detektyw. Nie jest on jednak zwyczajnym policjantem kryminalnym. Specjalizuje się w zbrodniach, których pochodzenie budzić może spore kontrowersje. W zbrodniach, za które odpowiedzialne są... byty nie z tego świata. Gdy w mieście dochodzi do szeregu makabrycznych morderstw, Grabarz wyczuwa, że jest to dopiero początek działalności istoty, z którą nikt nigdy nie chciałby się zetknąć. Śledztwo, które jest trudne samo w sobie, dodatkowo co i rusz utrudniane jest przez szereg niepokojących splotów wydarzeń. Rozpoczyna się walka, która z góry wydaje się być przegraną. Co zrobić, gdy twoim przeciwnikiem jest istota, której imię wywołuje paraliżujący strach? Czy w świecie pełnym krzywd niewinnych i bezsensownej przemocy, jest jeszcze o co walczyć?

Trudno było mi znaleźć jakiekolwiek informacje o autorze, tak więc zakładam, że „Omacnica” jest debiutem. W takim razie nie pozostaje mi nic innego, jak pochylić głowę w ukłonie Cóż to jest za książka! Groza opowiedziana lekkim stylem. Przerażająca i przepełniona dojmującym smutkiem oraz poczuciem beznadziei. Groza, która niesie ze sobą przesłanie, a dodatkowo bawi. Czy tak można? Owszem, można. „Omacnica” to horror w pełnym tego słowa znaczeniu. Pawłowski doskonale prowadzi fabułę, sprytnie meandruje i potrafi przez cały czas utrzymywać rosnące napięcie. Tym, co tak naprawdę straszy, co wywołuje u czytelnika emocjonalny dyskomfort, jest opowieść o dziedziczonej traumie. O przemocy, która rodzi przemoc i spirali zła, która nieustannie się zapętla. Bohaterowie Pawłowskiego obarczeni są wspomnieniami, które ciągle wpływają na ich aktualne życie. Niosą w sobie ból, z którym nie potrafią sobie poradzić. Relacje między nimi bywają nacechowane wspomnieniami z przeszłości. „Omacnica” to opowieść o krzywdzie, o złym dzieciństwie, które rzutuje na całym życiu i o tym, czy wszystko można wybaczyć. Autor inteligentnie wykorzystuje konwencję gatunku. Ten człowiek wie jak straszyć. Dostajemy tu zarówno rozbudowaną warstwę psychologiczną postaci jak i pełne napięcia i dobrze dopracowane motywy nadprzyrodzone. Lektura „Omacnicy” zmusza nas do refleksji czym tak naprawdę jest strach. I czy groźniejszym jest to, co pochodzi z innego świata czy to, co mieszka w nas.

„Omacnica” roztacza charakterystyczną aurę. Stopniowane napięcie, mnogość elementów nadprzyrodzonych i niszczycielska siła niosąca ze sobą śmierć i pożogę. Kim jest? Jak znalazła się właśnie tutaj? Czym się żywi? Pawłowski napisał powieść, która zawiera wszystkie cechy dobrego horroru, a dodatkowo posiada rozbudowaną warstwę obyczajową. Przekonujące portrety psychologiczne postaci, rodzące się zło i walka z czymś, co zdaje się być niepokonane. Licho nigdy nie śpi, podobnie jak nigdy nie zasypiają wspomnienia. Szczególnie te złe. Potrafią rzutować na całym życiu, niszczyć, to co dobre i wartościowe, odbierać nadzieję. Piotr Pawłowski odwołuje się do różnych postaci zła. Niechaj nikogo nie zwiedzie niewielki rozmiar tej książki. „Omacnica” to powieść o dużej sile rażenia. Tym, co najbardziej chyba jest tu uderzające, jest analiza procesu przenoszenia się przemocy z pokolenia na pokolenie. Nie sposób nie zwrócić uwagi na styl jakim napisana jest ta książka. Autor ma wszelkie zadatki na dobrego gawędziarza. Potrafi pisać w sposób niewymuszony i zabawny. Dobrze napisane dialogi podnoszą tempo akcji. Dobrze czyta się tę książkę, mimo tego, że zawiera wiele elementów smutnych i strasznych. Warto zwrócić uwagę na niekonwencjonalnie napisaną postać psa. I piękno przyjaźni między człowiekiem, a zwierzęciem. „Omacnica” to powieść o naprawdę dużym potencjale i trochę szkoda, że nie jest dłuższa. Zasadniczo można ją potraktować jako rozbudowane opowiadanie. Kilka wątków mogło zostać rozwinięte i wtedy byłaby to książka kompletna. Nie wszyscy lubią obszerne powieści i być może właśnie to, że nie jest zbyt długa, sprawi, że zyska więcej czytelników. Osobiście uważam, że autor wykonał kawał dobrej roboty, a mogło być jeszcze lepiej. Trochę szkoda.

Jeżeli spotkałeś w życiu potwora, ten potwór zawsze będzie w tobie żył. Nieodłącznym towarzyszem twego losu stanie się jego oślizgła obecność. Jeżeli spotkałeś potwora, to na pewno nie był on ostatnim, który stanie na twojej drodze. Każdy z nas kolekcjonuje swoje potwory. Horror, który zaskakuje rozwiązaniami fabularnymi, otula mrokiem, oczarowuje nietypową strukturą. Bardzo dobra lektura, która pozostawia nas z mnóstwem myśli, które sami musimy przepracować. Diabeł gorąco poleca.

"Licho zawsze cię znajdzie"

Grzegorz Grabski, nazywany również Grabarzem, specjalizuje się w rozwiązywaniu spraw, w które zamieszane są siły paranormalne. Zostaje przydzielony do sprawy serii makabryczny morderstw. Przy każdej ofierze znajduje satanistyczne znaki. Jakby tego było mało, w jego snach pojawia się tajemnicza postać, która być może ma coś wspólnego ze śledztwem.
Autor w ciekawy sposób kreuje postać Grabarza, skupiając się w dużej mierze na jego psychice. Mężczyzna wciąż zmaga się z trudną przeszłością, zabójstwem brata, ale przede wszystkim wykazuje się ogromną determinacją w rozwiązywaniu przydzielonych mu spraw. Warto podkreślić również jego relację z psem Hypnosem, który ma duży wpływ na późniejsze wydarzenia.
"Omacnica" to obowiązkowa pozycja dla wszystkich miłośników grozy. Trzyma w napięciu już od pierwszych stron, prowadząc czytelnika przez zakamarki świata nadprzyrodzonego oraz ludzkiej psychiki. Pokazuje, że lęki z dzieciństwa mogą nas dopaść nawet w dorosłym życiu. A licho nigdy nie śpi.
Podobało mi się to, że książka zmusza czytelnika do refleksji nad życiem oraz nad złem, które może czaić się w każdym miejscu na ziemi, nawet w kościele.
Historia uświadomiła mi, jak bardzo jesteśmy podatni na zło i że potrzeba naprawdę silnej psychiki, aby się od tego wyzwolić.
Polecam wszystkim, którzy nie tylko uwielbiają się bać, ale również wymagają od horroru czegoś więcej.

,,Omacnica" Piotra Pawłowskiego to książka, która niestety zawodzi na całej linii. Mimo ciekawych pomysłów, przegadana narracja, brak wyraźnego tempa oraz jakiegokolwiek napięcia sprawiają, że jej lektura jest nużąca i męcząca. Mam nadzieję, że autor w przyszłości skupi się na bardziej zwartym i dynamicznym stylu pisania, lepiej oddającym jego literacki potencjał.

Pełna recenzja dostępna na moim blogu: https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-omacnica-piotr-pawlowski/ bądź Instagramie: https://www.instagram.com/p/DFDUDWJNscG/