DRUGI TOM HISTORYCZNEGO CYKLU O JAGIELLONACH ,,SERCE W KORONIE" Piąty z królewskich synów, Zygmunt Jagiellończyk, od wczesnej młodości miał tylko dwa marzenia. Pragnął założyć szczęśliwą rodzinę i osiąść z nią we własnym księstwie. Po latach tułaczego życia los zaczął mu sprzyjać. Udany związek ze śliczną Kasią - hafciarką królowej - pozwolił mu poznać uroki ojcostwa. Natomiast dzięki wsparciu brata Władysława mógł wreszcie zamieszkać ,,u siebie" - w księstwie głogowskim. Pozory szczęścia uśpiły jednak czujność księcia. Zbyt późno zrozumiał, że przewrotny los chciał włożyć na jego barki o wiele cięższe brzemię niż mógłby przypuszczać. Lecz to nie zimny metal korony miał mu sprawić najwięcej cierpienia, nawet nie intrygi czy knowania wrogów. To serce - szczere i spragnione miłości rycerskie serce - właśnie ono stało się polem najtrudniejszej bitwy, jaką przyszło stoczyć Zygmuntowi: synowi, bratu, ojcu, mężowi i kochankowi. Jednemu z najdłużej panujących polskich władców.
Wydawnictwo: Filia
Data wydania: 2024-04-03
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 464
PIERWSZY TOM EPICKIEJ SERII O JAGIELLONACH! W stronę zatłoczonej Drogi Królewskiej zmierzała niepozorna osóbka. Chciała zobaczyć orszak i słynną królową...
Wiecznie nieobecny mąż, chorowite dziecko, codzienna rutyna - dla Marty to aż nadto. Monotonne i w gruncie rzeczy samotne życie w stolicy coraz bardziej...
Przeczytane:2024-04-28, Ocena: 5, Przeczytałem,
"Dumny, wpatrzony w żonę jak w obrazek Zygmunt po raz pierwszy poczuł ukłucie niepokoju".
Drugi tom cyklu ,,Serce w koronie" i od razu zostajemy wrzuceni w wir wydarzeń. Zygmunt Jagiellończyk jako piąty w kolejce do tronu, nigdy nie pragnął korony. Przez braci postrzegany był jako zapasowy książę. Miał marzenie, by u boku ukochanej kobiety osiąść we własnym księstwie, zawsze honorowy i rycerski. Przez długie lata tułał się po świecie, w końcu los, się do niego uśmiechnął. Kasia, hafciarka królowej zawładnęła jego sercem, brat Władysław pomógł mu znaleźć swoje miejsce w księstwie głogowskim. Jednak los bywa bardzo przewrotny, czego niebawem Zygmunt doświadczył. Został koronowany na króla Polski, był najdłużej panującym polskim władcą, nosił imię Zygmunta Starego.
Przez powieść się płynie, niesamowite wrażenia i odczucia. Pani Anna pisze piękną polszczyzną, język, jakim operuje, jest bardzo bogaty, przyjemny, stylizowany na staropolski. Kreśli nam sytuacje i wydarzenia bardzo realnie i wyraźnie. Okoliczności, warunki, otoczenie, myśli i uczucia. Przez co wzbogaca i jednocześnie dodaje niesamowitego uroku i klimatu całości. Rewelacyjnie wykreowani bohaterowie, zdecydowanie są atutem powieści. Wyraziste, barwne, niejednolite, charakterne osobowości, ukazane ich prawdziwe oblicze. Postacie autentyczne i wymyślone przez autorkę, na potrzeby utkania wciągającej fabuły. Ludzie z krwi i kości, ich smutki, radości, uniesienia, tęsknoty, żale, miłość.
Jest bardzo klimatycznie, wyraźnie czujemy realia i ducha tamtych dawno minionych czasów. Mamy lata panowania Zygmunta Starego, człowieka lojalnego, honorowego, ufnego, wrażliwego, który nie znosił wojen. Miał kochanki, dwie żony, był kochającym ojcem. Nie sposób nie wspomnieć o jego drugiej żonie Bonie, kobiecie, silnej, niezłomnej, odważnej, zaradnej, gospodarnej. Życie ludzi na dworze królewskim, panujące zasady, konwenanse, codzienność, zmagania z nieuchronnym losem. Miłość, namiętności, wewnętrzne rozterki, silne więzy rodzinne. Wystawne uczty, przepych a obok zdrady, niesprawiedliwość, niepewność, okrucieństwo. Dworskie intrygi, świat polityki, knowania, dyplomatyczne gierki, układy, znaczenie kościoła, głęboka wiara do Boga.
Fascynująca, wiarygodna, napisana z rozmachem opowieść. Prawda historyczna idealnie współgra z fikcją literacką. Przyjemna, wartościowa, inteligentna lekcja historii. Serdecznie polecam!