Plac dla dziewczynek
Lena Oskarsson

"Plac dla dziewczynek" jest kolejną pozycją  z Czarnej Serii wydawaną przez Wydawnictwo Czarna Owca . Mogłoby się wydawać, że skoro czytelnik ma tyle już wielorakich pozycji z tej serii za sobą, to może się nimi już sowicie "objeść". Ale szwedzka literatura jest inna niż z pozostałych krajów. Twórcy tych powieści są gruntownie przygotowani , do kreowania co nowszych, lepszych i nowatorskich fabuł. Mnie się Czarna Seria nie znudzi raczej nigdy. Zawsze oczekuje , choć dziwnie to zabrzmi - zbrodni, przestępce i tropiciela.   Tym razem postawiłam na pióro kobiece, bo uważam, ze pisarki piszą inaczej, aczkolwiek równie wybitnie. Lena Oskarsson to artystyczny pseudonim uznanej szwedzkiej psycholożki specjalizującej się w terapii par. Nie jest znana realna tożsamość pisarki. Wiadomo jedynie, że ma około 40 lat oraz, że urodziła się w Sztokholmie. Od kilku lat pracuje jako międzynarodowa konsultantka policyjna przy ściganiu sprawców niewyjaśnionych morderstw. "Plac dla dziewczynek" odniósł międzynarodowy sukces, a do praw sfilmowania powieści ubiegają się dwie wytwórnie filmowe. Na wydanie czeka już kolejna jej powieść , która nosi tytuł "Czarne tango" Więc zatem o czym jest fabuła "Placu dziewczynek"? W szwedzkiej prowincji nad jeziorem Skiresjon, niedaleko Vimmerby, gdzie urodziła się Astrid Lindgren i działa się akcja książki Lindgren o przygodach Pippy wprowadza się sławny fotograf . Jest on dawnym mieszkańcem tego miejsca, ale w młodości z niego wyjechał. Teraz do niego wraca i wszyscy mieszkańcy zastanawiają się co taka wpływowa osoba widzi w takiej mieścince.  Mężczyzną jest zafascynowana Frida - nastolatka, w której rodzi się powoli jej  seksualność. Frida nie wie, że fotograf w młodości był poważnie zadurzony w jej matce. Fotografa obserwuje ktoś jeszcze. Mianowicie Zuza Wolny - pielęgniarka, Polka, która zajmuje się całodobowa opieka nad starszą sąsiadką fotografa.  Sielankowe życie mieszkańców burzy wiadomość o okrutnej zbrodni dokonanej na młodej bizneswomen- Karin Frostenson , która wracała od chorej matki ze swoim malutkim dzieckiem. Kobieta była znana i lubiana. Więc kto mógł ja tak bestialsko potraktować? I dlaczego? Podejrzenia padają na nowo przybyłego fotografa? Ale dlaczego on miałby być sprawcą? A może to nieszczęśliwy  zbieg okoliczności? Mieszkańcy zaczynają się bać, a swoje prywatne śledztwo rozpoczyna właśnie Zuza Wolny. Słucha ona plotek, obserwuje, łączy fakty. Nawet w swoim prywatnym celu "wykorzystuje" lokalnego policjanta. Tymczasem zostaje zamordowana kolejna kobieta oraz dziecko.... Thriller jest zupełnie inny i nowatorski. Wcale mnie nie przeszkadzało, że akcja powolutku się początkowo ciągnie. W tym "ślimaczym" tempie pisarki widzę jakiś zamysł. Przedstawia ona sylwetkę Fridy. Dziewczyna jest młoda, dorasta dopiero i fizycznie i mentalnie. Zaczyna ona dostrzegać , jak jej zmieniające się walory ciała działają na mężczyzn i bynajmniej się tego nie wstydzi. Kocha ona styl Lady Gagi i swój rower. Wychowywała ją samotnie matka, bo ojca nie znała, gdyż ich porzucił i umarł przed skończeniem 25 lat. Tak więc rozumiem postępowanie dziewczyny, gdyż sylwetka fotografa stała się dla pociągająca i interesująca. Natomiast Zuza Wolny jest trochę znudzona już monotonią swojej pracy i perspektywa jakieś "rozrywki". która okazuje się dla niej niebezpieczna staje się szansą na jakiś dreszczy emocji. Na pierwszych stronach też czytelnik otrzymuje dawkę charakterystyki mordercy. Dowiaduje się o rodzaju jego pobudek i roli jego matki w całym tym planowaniu i realizacji zbrodni. Widać już, że morderca jest poważnie zaburzony i można mu nawet trochę współczuć. Ale kto nim jest? Na to musimy czekać i to dosyć długo. Fajnie, że tropicielem jest normalna, zwyczajna osoba. Nie ma jakiś zagmatwanych sytuacji przedstawionych w pracy policji. Autorka postawiła na liczne opisy sytuacji i psychologiczne podejście do bohaterów. Lubię dużo dialogów, zmieniające się tempo fabuły. Tu jest zupełnie odwrotna sytuacja i o dziwo powieść wciągnęła mnie od początku , a brak detali, które cenię nie wpłynęły na moje zainteresowanie.

Widać różnice między kobiecym , a męskim piórem i to jest właśnie fantastyczne. Wiem ,że sięgając po Czarna Serię otrzymam lekturę na najwyższym poziomie , ale jednocześnie różnorodną i nieprzewidywalną.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W małej miejscowości zostają znalezionezwłoki kobiety, która wyszła z malutkim dzieckiem odwiedzić matkę. Trudno domyslić się motywu morderstwa, nie została okradziona, a dziecko raczkuje obok ciała. Cała osoada jest bardzo przejęta, bo wydaje się niemal oczywiste, że sprawcą musi być ktoś z ich malej, około stuosobowej społeczności. Niabawem okazuje się, że mieszkańcy mają do czynienia z seryjnym mordercą,a sprawa dotyczy tajemniczych praktyk lekarskich sprzed lat. Czytając tę powieść trudno jest wpaść na trop mordercy, ponieważ każda z przedstawionych postaci wydaje się podejrzana, każda ma mroczne tajemnice, każda zachowuje się dziwnie - istne miasteczko dewiantów. Ciężko mi było przebrnąć przez tę książkę ze względu na jej wulgarność, tu nie chodzi o epizod czy dwa. Mam wrażenie, że autorka postawiła sobie za cel pokazanie, jak bardzo każdy z bohaterów jest niewyżyty. Poza tym intryga jest dobrze skonstruowana,a zakończenie zaskakuje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo dobra książka. Czarna Seria należy do moich ulubionych i gdy widzę obwolutę z tym znakiem, chwytam bez zastanowienia. Tym razem też się nie zawiodłam. Książka bardzo dobrze napisana. Wyraziste postaci. Do końca trzyma w napięciu. Wielowątkowa. Ciekawe obserwacje natury ludzkiej. Po raz pierwszy spotkałam się z motywem Polki, Polek, pracujących na imigracji. Zuza Wolny stała się jedną z głównych bohaterek. Błyskotliwe dialogi. Jednym słowem. super

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwszy skandynawski kryminał, który mnie nie zachwycił. Przeczytałam, ale na pewno szybko o niej zapomnę. Szkoda czasu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pochłonęłam "Plac dla dziewczynek", choć nie da się ukryć, że spora część fabuły jest przegadana. Bohaterowie są bardzo dokładnie nakreśleni, a ich zwyczaje, przemyślenia zajmują dość dużo miejsca w fabule. Co nie zmienia faktu, że książkę czytało mi się bardzo dobrze i nie uważam, żeby była "tandetną podróbką" skandynawskiego kryminału (bo z taką opinią spotkałam się w Internecie). więcej: http://ksiazki-sardegny.blogspot.com/2013/06/plac-dla-dziewczynek-lena-oskarsson.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)