Płomień Nocy

Ostatnia część (przynajmniej z dotychczas ukazanych) mrocznych przygód gargulca i niezwykłej dziewczyny. Po praz kolejny dużo się dzieje od samego początku. Na świat opada dziwna i niebezpieczna mgła zwiastująca jeszcze większe niebezpieczeństwo niż te, z którymi dotychczas mierzyli się bohaterowie. Tym razem staną do walki z potężnym demonem. Nie poradzą sobie jednak sami. Będą potrzebowali sojuszników równie niebezpiecznych, co pomocnych. Największą jednak próbą będzie zmierzenie się z własnymi demonami. Z ciemnością, która tkwi w ich duszy.

Przy trzeciej części stwierdzam, że jednak tempo akcji jest trochę przytłaczające. Czułam się, jakbym czytała szczegółowy opis gry, gdzie mierzymy się ciągle i ciągle z kolejnymi przeciwnikami. Opisy walk są bardzo szczegółowe, dochodzą nam coraz to niezwyklejsze moce, zaklęcia, autorka mało daje wytchnienia. Za mało codzienności, za mało rozmów. Ciągle coś się dzieje, że czytelnik może się w końcu we wszystkim pogubić.

Fajnie, że książka nie jest kolejnym typowym romantasy, ale tutaj już w ogóle nie potrafiłam się wczuć w uczucia między bohaterami. Zamiast przywiązywać się do nich coraz bardziej, to już te emocje nie były takie mocne. Może za dużo razy otarli się o śmierć, żebym się o nich bała.

Podobał mi się pomysł podróży po ich wnętrzu, walka z samym sobą i myślę, że mogło być tu więcej szczegółów podane. Piękny był Świat Snu, jego tajemniczość i trudna do ogarnięcia potęga. Świat jest bardzo rozbudowany, jednak znów momentami pojawiało się to przytłoczenie ilością wszystkiego. 

Grim mnie często irytował, motywy humorystyczne nie do końca do mnie trafiały, ale z tym też miałam problem w poprzednich częściach. Za to tutaj polubiłam bohaterów drugoplanowych. W tej części bardziej zżyłam się z Lyskianem. Ciekawie było odrywać te tajemnicza wampirza postać. Jego cienie ciekawiej mi się odkrywało niż to, co trapiło głównych bohaterów. Lepsze poznanie głównego antagonisty też mnie poruszyło. Pozostałe postacie poboczne często miały w sobie coś przyciągającego. Mimo iż dobro walczy ze złem, nic nie jest czarno białe. Każda dusza skrywa swoje cienie i światło, każda ma swoje tajemnice.

Zachowany został też piękny mroczny klimat jak w poprzednich częściach. Zrobiło się bardziej tajemniczo, a zakończenie zapowiada, że może pojawić się coś jeszcze. Nie wiadomo mi jednak czy faktycznie coś było w planach.