Po drugie dla kasy

Drugi tom przygód Stephanie Plum nie zawiódł mnie. Stephanie i Morelli szukają tego samego człowieka - niby osobno ale trochę razem co sprawia, że iskrzy między nimi coraz bardziej. Do pracy włącza się też babcia Mazurowa ubarwiając i utrudniając zadanie wnuczce. Jakby tego było mało, do wyjaśnienia jest zagadka zniknięcia 24 trumien i zmierzenie się z prezentami od mordercy w postaci odciętych końcówek. Przeczytałam książkę w jeden dzień dobrze się bawiąc i chłonąc atmosferę rodzinnego Grajdoła. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Po drugie dla kasy" to drugi tom z przygodami Stephanie Plum, która jest łowczynią nagród. Jej zadaniem jest doprowadzenie na policję osób, za które została wpłacona kaucja, a nie stawiły się na rozprawie sądowej. Tym razem Stephanie musi znaleźć i złapać Kenny'ego Mancusa, krewnego jej znajomego. Sprawa wydaje się prosta, ale to tylko pozory. W dodatku na jej drodze znowu staje Morelli, który niewątpliwie wykorzystuje swój urok osobisty. Ku mojej uciesze bardzo dużo w tej części babci Mazurowej, którą uwielbiam. Jest to dosyć ciekawska, szalona, starsza pani. Teraz już wiem, po kim Stephanie ma charakter. Ależ się przy niej uśmiałam! Fajnie by było mieć taką babcię. Oczywiście Stephanie dalej jest zakręcona, uparta jak osioł i sarkastyczna. W dalszym ciągu wpada w kłopoty i ma pecha do niewłaściwych osób. Uwielbiam ją! Polubiłam też mamę Śliweczki, która za wszelką cenę stara się zeswatać córkę, a jak jej to wychodzi? Przeczytajcie sami. Ta część jest trochę mniej śmieszna od poprzedniej, ale za to bardziej rozbudowano tutaj wątek kryminalny, który niestety dla mnie był taki sobie. Trochę zagmatwany, ale nie trzymał w napięciu i średnio mnie zainteresował. Przyznaję, że tom pierwszy - "Po pierwsze dla pieniędzy" podobał mi się bardziej. Według mnie było więcej humoru i śmiesznych scen (chociaż to pewnie zależy od wydania i tłumaczenia, bo ja mam stare z wydawnictwa Amber i może to temu). Trochę też wątek kryminalny nawalił. To jednak nie znaczy, że ta część jest słaba. Co to, to nie! Dla mnie w tej serii najważniejszy jest wątek komediowy i póki on będzie dla mnie zadowalający to będę chwaliła i polecała. Dla mnie najważniejsi są tutaj bohaterowie i fakt, że mogę sobie poprawić humor podczas czytania. Dobrze się bawiłam i miło przy niej spędziłam czas. Jeżeli szukacie genialnego kryminału to nie jest to seria dla Was i lepiej sobie od razu odpuścić. Natomiast jeżeli oczekujecie dawki humoru i fajnych bohaterów to jak najbardziej polecam. Czytanie można zacząć nawet o drugiego tomu, bo w niczym to nie przeszkadza. Trzeciej części jeszcze nie mam, ale muszę koniecznie na nią zapolować, żeby czekała na półce w razie gorszych, dołujących dni, bo na takie ta seria jest idealna.Wam, jeżeli jeszcze nie czytaliście, to serdecznie polecam. kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zakupiłam drugą część książki przygód o Stefci Śliwce. Zauroczona częścią pierwszą stwierdziłam: czemu nie. Książka fantastyczna, pełna humoru, akcji i tajemnicy. Przy czytaniu nie raz się śmiałam, nie raz wstrzymałam oddech i nie raz główkowałam nad sprawą. Klimat książki jak w jedynce... jak nie lepszy. Świetnie przetłumaczona, lekkie pióro autorki sprawiało, ze aż chciało się zasiąść do stołu wraz ze Stefcią do kolacji czy też iść z nią na akcje. Świetna książka do relaksu. Przy tej pozycji zapomnicie o ciężkim dniu w pracy/szkole czy też o deszczu za oknem. Poprawia humor, odpręża... a jak zobaczycie fioletowe buty to od razu pomyślicie o jednym:D Warto! Naprawdę warto mieć tą książkę w swoich zbiorach na półce!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Droga Tachykardio! Z kontynuacjami książek w serii różnie, prawda? Sama musisz przyznać, często kolejne tomy mają to do siebie, że bywają gorsze niż wcześniejsze części. Ma się wtedy wrażenie, że Autor się wypalił i pomysł na dalszy ciąg ugrzązł w bagnie pomysłów. Jednak zdarza się tak, że kolejna część jest tak samo dobra. Zdziwiona? Też byłam jak dotarłam do końca kolejnej książki Janet Evanovich „Po drugie dla kasy” opowiadającej o losach łowczyni nagród Stephanie Plum. A wiesz co jest jeszcze lepsze? Znów podczas czytania miałam uśmiech od ucha do ucha, a napady śmiechu zdarzały się dokładnie tak samo często jak podczas czytania części pierwszej. To co, chcesz posłuchać w jakie tarapaty znów wpadła Moja Ulubiona Śliweczka? Stephanie Plum to łowczyni nagród, która pracuje u swojego kuzyna Vinniego. Tym razem ma za zadanie złapać Kenny’ego Mancusa, bo musi mieć przecież kasę na życie. Nie szuka go sama. Po piętach depcze jej Joe Morelli, który stara się za wszelką cenę wydobyć informacje o Kenny’m od Stephanie. Na dodatek Babcia Mazurowa postanawia trochę się rozerwać i szuka najlepszego w mieście zakładu pogrzebowego. Nie, skąd, nie wybiera się na tamten świat, ale przecież nigdy nic nie wiadomo. Więc wraz ze swoją wnuczką udaje się na tzw „tour” po pobliskich zakładach pogrzebowych. W jednym z nich Spiro Stiva – syn właściciela – szuka dwudziestu czterech trumien które kupił po okazyjnej cenie. Prosi o pomoc Stephanie by ta pomogła mu znaleźć złodzieja. Oczywiście, nie obejdzie się bez komplikacji, bo przecież wiadomo, że Stephanie co rusz wpada w kłopoty. Nie obejdzie się też bez trupów, nie koniecznie z wszystkim członkami. Czy dzięki Babci Mazurowej uda się Stephanie złapać Kenny’ego? O tym przekonać się musisz sama. Wiesz, nie miałam żadnych obaw co do tego, że kolejna część przygód Śliweczki będzie gorsza. Wręcz przeciwnie, wiedziałam, że będę się równie dobrze bawić jak przy części pierwszej. Nie wiem skąd takie moje małe zapewnie. Podświadomie wierzyłam, że Autorka nie mogła „zmaścić” kolejnych części. Główna bohaterka nadal ma tendencję do wpadania w tarapaty, z których wyciąga ją Morelli. Muszę przyznać, że facet coraz bardziej zaczyna mi się podobać. Zdaję sobie sprawę, że nie wiem jak wygląda ten bohater, ale… Ostatnimi czasy lubię sobie wizualizować bohaterów. Tak więc Stephanie Plum wygląda jak Katherine Heighl (tak wiem, ta aktorka grała Śliweczkę w filmie) natomiast Morelli wygląda dokładnie tak samo jak Gerard Butler. Akcja znów leci na łeb na szyję, że nie potrafisz się oderwać od kolejnych stron. Co chwila masz ochotę na więcej i więcej. Ale tak to już jest z książkami które są dobrze napisane, mają nietuzinkowych bohaterów a ich przygody są prawie z życia wzięte. W tej części Stephanie jakby mniej była gapowata, ale nadal ma cięty język. Więcej jest też Babci Mazurowej, która podobnie jak wnuczka co rusz wpada w tarapaty. Jest tutaj jedna rzecz na którą warto zwrócić uwagę. Otóż, jeśli krzywdzisz kogoś z mojej rodziny, bądź przygotowany, że ja skrzywdzę Cię jeszcze mocniej. Czyli krzywd wyrządzonych rodzinie nie wybacza się, lub coś w tym stylu. Czyż nie brzmi to jak motto mafii? Tak więc droga Tachykardio, biegiem do księgarni po kolejną część przygód Śliweczki. Ale proszę Cię nie czytaj tego przed egzaminami, bo obawiam się, że wszystko inne pójdzie w odstawkę. A nie chcę żebyś przeze mnie miała kłopoty. Gorąco polecam. Pozdrawiam Archer

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść idealna na na wolne popołudnie, lekka i przyjemna historia, która nie raz wywoła uśmiech na ustach, szczególnie kiedy na scenie pojawia się babcia Mazurowa. Bohaterka co chwilę wpada w tarapaty, dobrze ze tuż obok zawsze w odpowiednim momencie znajduje się przystojny policjant. Komedia kryminalna w świetnym wydaniu. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)