Prawda o nas

Chociaż uwielbiam twórczość Aly Martinez, pierwszy tom dylogii ,,Prawda czy kłamstwo" nie do końca spełnił moje oczekiwania. Jednakże byłam bardzo ciekawa, jak zakończy się historia Cory Guerrero, jej córki oraz tajemniczego mężczyzny imieniem Penn. Czy ,,Prawda o nas" okazała się lepszą lekturą niż ,,Prawda o kłamstwach"? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Niestety z przykrością muszę przyznać, że była to zdecydowanie najsłabsza seria, którą miałam okazję czytać, a która wyszła spod pióra autorki. Już po przeczytaniu pierwszego tomu miałam wiele wątpliwości i mocno zastanawiałam się nad kontynuacją lektury i w sumie mogłam poprzestać na przeczytaniu pierwszego, bo ten również mnie nie porwał.

W zasadzie poza jednym świetnym plot twistem, które autorka tworzy wręcz perfekcyjnie, i rozdziałem z perspektywy Drew, nie ma tutaj nic ciekawego, co trzymałoby w napięciu od początku do końca, jak w przypadku innych książek autorki, które miałam okazję czytać. Właściwie odniosłam trochę wrażenie, że ta część była pisana na siłę, przez co zabrakło w niej elementów, które w pierwszym tomie, przynajmniej na początku, mnie zachwyciły. Nie było tu tych emocji, które powinny towarzyszyć fabule osadzonej w przestępczym światku, za to było wiele rozmów, wyjaśnień i przemyśleń, co kłóciło mi się z tym, co pojawiło się w poprzednim tomie.

Może gdyby była to jednotomówka zupełnie by mi to nie przeszkadzało, ponieważ takie spowolnienie akcji i odpoczynek od ciągłego napięcia zadziałałby na mnie kojąco, natomiast w momencie, gdy czytałam te części w dość dużym odstępie, ,,Prawda o nas" wyszła po prostu blado w porównaniu do tego, co było w ,,Prawdzie o kłamstwach".

Niemniej jednak tak jak wspominałam na początku, uwielbiam twórczość Aly Martinez i pomimo tego drobnego potknięcia, jakim jest w mojej ocenie ta seria, z pewnością sięgnę po jej kolejne książki, mając nadzieję, że ta dylogia była jedynie wypadkiem przy pracy, a kolejne publikacje jej autorstwa utwierdzą mnie w przekonaniu, że jest to autorka godna polecenia.