Saga Wołyńska. Głód
Joanna Jax

"Poruszająca opowieść o godności, człowieczeństwie i determinacji, by zaznać odrobinę szczęścia"

Zachęcona wieloma pozytywnymi recenzjami i zachwytami nad twórczością Joanny Jax zdecydowałam się w końcu sięgnąć po książkę Autorki. "Głód" to pierwsza część "Sagi wołyńskiej" i wiem, że na pewno nie będzie to moje ostatnie spotkanie z piórem Pani Joanny.

Wielki głód na Ukrainie. Nadia Szewczenko i Wissarion Zinowjew znają się od dziecka. W obliczu hłodomoru starają się wzajemnie wspierać i robią wszystko, by przetrwać kolejny dzień. Jednak głód sprawia, że oboje posuwają się do haniebnych czynów. Oboje zdają sobie sprawę, że teraz ich życie będzie jedną wielką walką, a wygra ten, kto jest silniejszy. Nadia i Wissarion z dnia na dzień stają się sobie coraz bliżsi. Czy w obliczu panującego głodu, zdobędą się na odwagę by przyznać się do uczucia, jakie się między nimi zrodziło?

Marta Osadkowska i Marcel Lemański darzą się milością ponad wszystko. Jednak oboje się od siebie bardzo różnią. Ona jest córką zamożnego lekarza, ona pochodzi z biednej rodziny. Dla Marty pieniądze nie mają znaczenia, kocha i chce być kochana, jednak jej rodzina nie jest w stanie zaakceptować kandydata na męża. Marcel, by udowodnić swoją miłość do Marty, wybiera się do Lwowa, gdzie pakuje się w niemałe problemy, za co grozi mu kara śmierci. Do czego posunie się Marta, by uratować ukochanego? Czy ich miłość przetrwa?

Wielki głód na Ukrainie, tygiel narodowościowy we Lwowie i skomplikowane relacje polsko-ukraińskie. W takich czasach przyszło żyć bohaterom najnowszej powieści Joanny Jax. "Głód" to przepiękna, niezwykle wzruszająca i pełna emocji powieść o skomplikowanej miłości, o uczuciach tak mocnych, których siła jest w stanie zniszczyć wszelkie przeszkody. Autorka ma niebywały styl i talent do tworzenia bohaterów, którzy na tle historycznych wydarzeń, wydają się być tak bardzo prawdziwi. W powieści nie zabraknie emocji i tutaj muszę przyznać, że Autorka sprawiła, że nie raz I nie dwa ścisnęło mnie gardło, łzy napłynęły do oczu a serce zabiło mocniej.
"Saga Wołyńska" to powieść ukazująca nam trudne czasy, kiedy człowiek w walce o godność i odrobinę szczęścia, gotów był zrobić wszystko. Jeżeli lubicie powieści z historią w tle, takie od których ciężko się oderwać, które wywołają w Was wiele emocji, to z całego serca polecam Wam "Sagę wołyńską". Nie zawiedziecie się.

Słyszałam wiele dobrego o twórczości Joanny Jax, chociaż muszę przyznać, że to dopiero pierwsza książka autorki po którą sięgam, a zarazem powiem, że na pewno nie ostatnia.

Wielki głód na Ukrainie, zapewne jeszcze jakiś czas temu, nikt z nas nie spodziewałby się, że temat ten stanie się teraz jakże bliski i realny. Dla Ukrainy nastały ciężkie czasy.

Nadia oraz Wissarion znają się od dawna. W obliczu hołodomoru na Ukrainie starają się być dla siebie wsparciem. Najpierw on ratuje ją przed śmiercią, potem ona robi wszystko, by pozyskać jakiekolwiek jedzenie, którym zawsze się z nim dzieli. Jest im ciężko, a głód nie daje o sobie przestać myśleć, ani chwili. Dlatego oboje posuwają się do haniebnych czynów, aby tylko przetrwać, gdyż ich życie przemieniło się w walkę. Walkę, w której słabi giną, a mocniejsi jakoś sobie próbują radzić. Jedno dla drugiego jest niezwykle ważne, ale oboje boją się to przed sobą przyznać, a zwłaszcza Wissarion. Czy uda się im przetrwać przed śmiercią głodową?

„Miała niespełna czternaście lat, gdy spotkał ją na charkowskiej budowie socjalistycznego osiedla. I nie przypuszczał nawet, że kiedyś pokocha ją tak bardzo, iż nikt i nic więcej nie będzie się liczyło. Przeszli przez piekło, trzymając się za ręce, a gdy w końcu się z niego wyrwali, on wypuścił jej dłoń i pozwolił, by odeszła.”

Marta i Marcel kochają się ponad wszystko. Ona pochodzi z bogatej rodziny, on jest biedny jak mysz kościelna. Dla niej nie liczy się jednak majątek, tylko uczucia, a tych jest pewna. Jednak rodzina Marty nie chce zaakceptować wyboru córki, zwłaszcza ojciec, dlatego Marcel wpada poniekąd w tarapaty. Ich miłość jest tak wielka, że dziewczyna jest w stanie zrobić dla niego wszystko, nawet coś, czemu zawsze się sprzeciwiała. Czy zdoła uchronić ukochanego przed śmiercią za popełnione czyny? Czy ich miłość przetrwa pomimo wszelkich trudności?

Podoba mi się styl pisania autorki i to jak oddaje emocje swoich bohaterów zawarte w powieści. Historie opisane na łamach tej powieści z całą pewnością są przejmujące, czasem wręcz mrożące krew w żyłach. Głód na jaki zostali skazani Ukraińcy za sprawą Stalina był czymś okropnym. Nie wyobrażam sobie życia w takich warunkach, gdzie ludzie, aby przetrwać posuwali się czasem do naprawdę okropnych czynów. Sowieci nie mieli skrupułów i pozbywali się trupów oraz tych na wykończeniu wrzucając ich na furmanki, kompletnie się tym nie przejmując. Ludzka godność została zhańbiona, pozbawiona wszelkiej moralności.
Wyobrażacie sobie umieranie z głodu? Co muszą czuć tacy ludzie, którzy muszą walczyć o najmniejszy kawałek jedzenia? To przerażające.

Mamy tutaj również obraz skomplikowanych relacji polsko-ukraińskich. Kiedy Polak kolegował się z Ukraińcem, bądź odwrotnie ludzie krzywo na to patrzyli. A jednak znając trochę życie, dobrze wiem, że nie można wszystkich ludzki wrzucać do jednego worka. Bo nawet wśród obcokrajowców są tacy, którzy nie są tacy jak cała reszta. Moja śp. Babcia miała żal do Ukraińców, bo oni wymordowali jej i Dziadkowi rodzinę, ciężko było jej pojąć że za dawne czyny nie można winić dzisiejszego pokolenia, które nie miało z tym nic wspólnego. Trauma i ciężkie przeżycia pozostały z babcią do ostatnich dni, więc po części ją rozumiem.

„Andrzej usiłował wytłumaczyć ojcu banalną rzecz – przecież nie wszyscy Ukraińcy byli tacy sami. Większość z nich nie miała nic do Polaków, a że nazywała ich pogardliwie Lachami, nikogo już nie dziwiło, bo i Polacy nie szczędzili im paskudnych określeń.”

Joanna Jax w swojej powieści wplata tło historyczne i trudne czasy. Bohaterowie zostali dobrze wykreowani w pełni oddając swoje emocje i charaktery. Polubiłam w sumie ich wszystkich, choć niekoniecznie zawsze popierałam ich wybory. Przyszło im jednak żyć w trudnych czasach, gdzie niektóre wybory okazywały się nader ciężkie i nie zawsze słuszne, a jeszcze częściej wbrew własnej woli. Każdy z nich zyskał jakąś determinację, by mimo wszystko iść do przodu i się nie poddawać. Historia wciągnęła mnie bez reszty i z niecierpliwością oczekuję drugiego tomu.

"Saga Wołyńska. Głód" to historia pokazująca nam okrutne czasy walki o godność ludzką oraz zaznania odrobiny szczęścia. To historia, która wyzwala w czytelniku całą gamę emocji. Polecam.

Nadia i Wissarion mieszkają na Ukrainie, Marta i Marcel w Polsce. Na Ukrainie panuje głód, ludzie umierają. Wissarion uratował Nadię, w której z biegiem czasu się zakochał. Jednocześnie w Polsce Marta i Marcel są zakochani w sobie bez pamięci. Jednak chłopak jest biedny i ojciec Marty nie pozwala na ich małżeństwo. Marcel wyjeżdża do Lwowa, by szybko wzbogacić się i pokazać ojcu Marty, że jego córka zasługuje na takiego męża jak on. Wpada w szemrane towarzystwo.

            Młodzi ludzie walczą o przetrwanie, o miłość, ich losy w pewnym momencie splatają się. Powieść pokazuje ile jest w stanie poświęcić człowiek, by żyć. 

Bardzo ciekawa, Wartka akcja, czyta się jednym tchem. Relacje polsko-ukraińskie widziane z perspektywy zwykłych ludzi z okolic Lwowa.

Powieść na czasie, choć akcja zaczyna się w1932 roku. Ukraińcy cierpią głód dręczeni przez Rosjan, za wszelką cenę uciekają z Ukrainy do Polski. Człowiek był istotą rozumna i posiadał duszę, ale głód odebrał mu jedno oraz drugie. Pozbawia Ukraińców godności i uczuć.