Sekretne życie roślin. Atlas bioróżnorodności

"Sekretne życie roślin. Atlas bioróżnorodności" to kolejna cudowna książka z serii "Życie bez granic" od Wydawnictwa Jedność. Publikacja zachwyca pod każdym względem! Jest duża, pięknie ilustrowana, a do tego przewodnikiem po niej jest... pszczoła, która w ciekawy sposób opowiada o kolejnych gatunkach roślin. Każda strona, każdy detal naprawdę robią wrażenie. Wklejki aż kuszą, by je pokolorować. Całe szczęście, że mam wpojoną zasadę, by nie bazgrać po książkach, bo już dawno bym to zrobiła.

Każde dwie sąsiadujące ze sobą strony to miejsce na osobną historię wybranej rośliny. Z zawartych informacji dowiadujemy się nie tylko o funkcjonowaniu danego organizmu (w tym, co lubi, a czego nie), ale także o jego wyjątkowych zdolnościach czy zastosowaniach. Zasięg występowania jest przedstawiony na mapach świata, a niektóre wyrazy zostały celowo wyeksponowane, by zwrócić uwagę na ważniejsze pojęcia lub po prostu zadziałać na wyobraźnię czytelnika. Mnie szczególnie urzekła Biała czapla (Pecteilis radiata) - roślina należąca do storczykowatych.

"(...) w 2007 roku w kawałku bursztynu znaleziono naszą bardzo daleką krewną, prapszczołę, która miała na swoim grzbiecie pyłek storczyka sprzed 80 milionów lat! Odkrycie to umożliwiło badaczom określenie czasu pojawienia się na Ziemi pierwszych storczyków i rozwiązanie jednej z wielu tajemnic dotyczących drzewa genealogicznego królestwa roślin."

Dowiedziałam się m.in., że fuksja, którą miałam jako dziecko (poprosiłam kiedyś o nią jako prezent z jakiejś okazji) posiada kwiaty z niebieskim pyłkiem (teraz pewnie bym oglądała to wszystko pod mikroskopem!), a jej owoce są jadalne - można je jeść na surowo lub przerabiać na dżemy.

Które dziecko przejdzie obojętnie obok książki m.in. z żarłocznymi roślinami? Na pewno nie moje! Polecam po przeczytaniu zaopatrzyć się w muchołówkę, by móc samodzielnie poobserwować tę podstępną roślinę, jak sprytnie radzi sobie, gdy w pobliżu znajdzie się jakaś mucha lub mrówka! Dość, że świetna zabawa, ćwiczenie cierpliwości to jeszcze okazja do zdobycia wiedzy i ciekawych doświadczeń, o których można później opowiadać innym. Polecam! Przyznaję, że ja po przeczytaniu (i pooglądaniu pięknych, barwnych ilustracji) "Sekretnego życia roślin" rozmarzyłam się o wielkim ogrodzie, w którym mogłabym dbać o niektóre z przedstawionych tu okazów.