Serwantka
Monika Sawicka

Chociaż SERWANTKA może brzmieć dość obco, większość z nas spotkała się z tym oryginalnym i unikatowym meblem, często ustawianym w kątach, gdzie porasta kurzem.
Ta niespełna 140 stronnicowa książka Moniki Sawickiej, to klasyczna opowieść o kobiecie, która stała się zależna od męża, a po kilkunastu latach małżeństwa została wymieniona na nowszy model, jak wyżej wspomniany i tytułowy mebel.
To historia kobiety, która musi otrząsnąć się po zdradzie i ze złudzeń. Odnaleźć w sobie dawną siebie, zastanowić się, czego chce od życia, a przede wszystkim nie robić w życiu nic na siłę i wedle oczekiwań innych.
"Nie wiem, czy to takie w życiu ważne, żeby znaleźć tę połówkę. Najistotniejsze chyba, by żyć w zgodzie z sobą, żyć tak, jak się chce, czerpiąc jak najwięcej przyjemności, radości i nie wyrządzając przy tym krzywdy innym."
Ta książka to zupełnie inna odsłona autorki, której powieści wzbudzają ogrom emocji. Jest bardziej szalona i z przymrużeniem oka spoglądająca na życiowe zawirowania. Lekka, zabarwiona sarkastycznym humorem, który uwielbiam, i od którego momentami pękałam ze śmiechu. Nie zmieniło się tylko to, iż jest to opowieść o kobietach i dla kobiet, natomiast jej bohaterki - Helena, Karina, Weronika oraz nastoletnia Klementyna zapewniają świetną zabawę.
Że też potrzebowałam wyzwania lubimyczytac.pl, aby w końcu po nią sięgnąć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Niewielka szafka oszklona z trzech stron, zwykle ozdobna, służąca do przechowywania szkła, porcelany oraz drobnych przedmiotów artystycznych" to... tytuł książki Moniki Sawickiej. Swoją znajomość z piórem tej autorki zaczęłam od dość niepozornej książki pt. ,,Serwantka" z zabawnymi ilustracjami Anny Król. Helena zwana Troją lub Trojką ma około 35 lat i właśnie została odstawiona przez życie i męża na boczny tor z powodu tirówki Mieczysławy z półtorametrowymi nogami i rozumkiem wielkości laskowego orzeszka. Trojka jest jak ta zakurzona serwantka w rogu. Na szczęście jest jednym z elementów Trójkąta Bermudzkiego. Dwa pozostałe to Karina i Weronika. Kobiety znają się od piaskownicy, troszczą się o siebie, pomagają sobie w kryzysowych sytuacjach, a przy tym żartują, ironizują, dogryzają, przypominają i wypominają sobie różne wpadki, ale się nie obrażają, bo: Przyjaźń to cudowny wynalazek. Choć tak skomplikowany w obsłudze. (s. 61) Takiej przyjaźni można pozazdrościć. A Troja trochę się pogubiła w życiu, nie wie, czego chce. Niespodziewanie dostała pracę - w magazynie dla nastolatek udziela porad sercowych: Jestem kobietą w średnim wieku, która sama nie wie, czego chce. A co gorsza, nie wie, czego nie chce. Wymądrzam się w tych listach wszechwiedzącej pani redaktor, a sama nie znam recepty na dobry związek. (s. 39) W jej życiu zaczynają się pojawiać inni mężczyźni, ciekawe indywidua. Dostaje od życia w kość, los w pewnym momencie z niej zadrwił, ale nie ma tego złego... Przez 15 lat małżeństwa martwiłam się tym, co będzie jutro. Niepotrzebnie. Trzeba cieszyć się dniem dzisiejszym. Sama przecież powiedziałaś: Bądź trochę mniej niż ty, którą znasz i zrób trochę miejsca na taką siebie, jaką możesz być". (s. 48) Łatwo powiedzieć, trudniej wykonać. Jednak pewnego dnia po telefonie od swojej zwariowanej siostry w drzwiach jej mieszkania staje 12-letnia siostrzenica Klementynka, która ma teraz z nią zamieszkać, bo rodzice wyjeżdżają za granicę na kontrakt. Trojka nie ma pojęcia o wychowywaniu dzieci, lecz tym razem role się odwróciły - to siostrzenica pilnuje, aby ciotka nie weszła w żadną życiową kupę, aby nie zwapniała. Muszę tu przybliżyć postać Klementynki, bo zawojowała moje serce. To niesamowite dziecko - bardzo inteligentne, bystre i bezpośrednie, znające życie, ot co! Ma ogromną wiedze i stanowi niewysychające źródło informacji, czym zaskakuje Troję i jej przyjaciółki, ale co się dziwić, kiedy dziecko zostało wyedukowane przez szaloną matkę kukułkę. Oprócz angielskiego i judo Klementynka umie na przykład robić drinki Orgazm i Seks na plaży. To ona poucza ciotkę, bo gdyby od niej miałaby się uczyć, rozsądku, to daleko by nie zaszła, gdyż... dorosła wcale nie znaczy mądrzejsza! Ale Klementynka jak każde dziecko potrzebuje ciepła i miłości. Poza tym potrafi wziąć sprawy w swoje ręce. Przed randką ciotki z doktorem każe jej stanąć przed lustrem i powtarzać mantrę: Jestem atrakcyjną kobietą w najlepszej fazie jej rozwoju, pozbawioną problemów i zmartwień dnia codziennego, otwartą na nowe uczucie, wartą w stopniu najwyższym miłości szacunku i szczęścia, potrafiącą dać mężczyźnie to, czego pragnie najbardziej, pełną seksu i namiętności, zrelaksowaną i pełną wewnętrznej równowagi. (s. 115) Mądre słowa, a że kobietom brak odwagi i pewności siebie, bo kompleksy i niskie poczucie wartości je przytłaczają, to taka mantra wypowiedziana choć raz dziennie przed lustrem może wiele zdziałać. Nie spodziewajcie się po tej książce zbyt ambitnej lektury, aczkolwiek kilka przemyśleń i słów wartych jest zapamiętania, a niektóre opisane sytuacje zapewne skłonią do chwili refleksji, bowiem perypetie życiowe Troi będą bliskie wielu czytelniczkom. Trzeba rzeczom pozwolić dziać się, szczęście zauważać w drobiazgach, zaś miłość sama znajdzie drogę, choć los przygotowuje nam różne niespodzianki. Najistotniejsze jest chyba to, by żyć w zgodzie ze sobą, żyć tak, jak się chce, czerpiąc jak najwięcej przyjemności, radości i nie wyrządzając przy tym krzywdy innym. (s. 137) Da się zauważyć w powieści nieliczne podobieństwa do książki Katarzyny Grocholi ,,Nigdy w życiu" (samotna kobieta, odpowiadanie na list do czasopisma, nastoletnie dziecko, moc kobiecej przyjaźni), ale wcale to nie przeszkadza w czytaniu. Ta niepozorna książka to doskonały relaksator, lek na chandrę i ponury nastrój, poprawa humoru gwarantowana! Nie radzę czytać książki nocą, bo Wasze wybuchy śmiechu mogą obudzić domowników. Perypetie Troi zostały przedstawione z dystansem, ironią i potężną dawką humoru. Spostrzeżenia, cięte riposty w dialogach, opisy sytuacji, a do tego satyryczne ilustracje wywołają (u)śmiech u każdego. ,,Serwantka" to zabawna i lekka powieść na jedno popołudnie. Odmóżdża. Relaksuje. Odciąga od kłopotów. Poprawia humor. Podnosi poziom endorfin. Polecam! Także panom!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka z początku wydawała się nudna bo co ciekawego może być w rozmowie przy winie trzech zwariowanych przyjaciółek. Jednak opowieść jednej z bohaterek książki jak to jej mąż zastał w policyjnej szatni dwóch migdalących się kolegów rozpoczyna wesołą akcję. Główną bohaterką jest Helena której mąż ucieka z tirówką (później tirówka zostaje odbita przez członków mafii) i która pewnego dnia niemal przejeżdża malarza z którym ma romans lecz zrywa z nim gdy zaczyna podejrzewać że jest on malarzem. Międzyczasie Helena ma mały epizodzik z szefową-Julią która była zakonnicą a teraz porzuciła zakon aby oddawać się przyjemnością z kobietą. Helena w niedługim czasie "nabywa" dwójkę dzieci. Podczas nieostrożnego seksu z niemalże byłym mężem Helena zachodzi w ciążę a jej starsza siostra podrzuca jej nastoletnią siostrzenicę gdyż sama wyjeżdża do Iraku. Dziewczynka jest nad wyraz dojrzała i rozsądna i staje się czwartą z przyjaciółek. Nie mogę również nie wspomnieć o przystojnym panu doktorze który adoruje Helenę i gdyby nie to że Helena nie może się do niego dodzwonić i wybiera się z wizyta (na której zastaje ukochanego w negliżu z kochankiem) to może dalej trwałaby w podejrzeniach że Rafał jest gejem. Książka jest bardzo zabawna. Czytając można się popłakać ze śmiechu. Jednak zakończenie na którym szczęśliwie spotykają się wszystkie postacie występujące w książce mnie osobiście bardzo pozytywnie zaskoczyło. Książkę mogę z czystym sumieniem polecić gdyż jest zabawna i lekka w sam raz na wieczorne czytanie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Serwantka" bardzo fajna,lekka lektura,która wnosi trochę uśmiechu i poprawia humor.Do tego śmieszne ilustracje Anny Król dodają uroku tej niepozornej książeczce.
Zabawna główna bohaterka-Helena i jeszcze bardziej zwariowane przyjaciółki.Taka przyjaźń jest warta wszystkiego.Ubawił mnie jamnik z depresją i popijanie wina w łazience.Tu widać wino jest dobre na wszystko:-)
Książka trochę podobna do powieści Grocholi ale i tak warto po nią sięgnąć by się odstresować.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na pewno warte uwagi

(Kliknij aby rozwinąć opinię)