Slow przewodnik. Góry Świętokrzyskie i ziemia sandomierska

Mam wrażenie, że często chwalimy zagraniczne kraje, a nie doceniamy tego co mamy u siebie. Uwielbiam podróżować i muszę przyznać, że nasz kraj jest tak zróżnicowany i można w nim znaleźć niesamowite perełki, tylko nie o wszystkich wiemy.
Tu z pomocą przychodzą nam slow przewodniki, które odkryją tajemnice naszego pięknego kraju kraina po krainie.
Tym razem zabrałam się za Góry Świętokrzyskie i Ziemię Sandomierską, to kraina mi znana, gdyż pochodzi stamtąd mój mąż. Dzięki temu mogę łatwiej stwierdzić czy wszystkie warte zobaczenia miejsca są w tym przewodniku i czy odkryję coś nowego.
Muszę przyznać, że wszelkie znane mi miejsca są tu opisane, ale odkryłam też parę miejsc o których nie miałam pojęcia. Przewodnik podzielony jest na różne okolice. Każdej z nich towarzyszy diagram z najciekawszymi miejscami, od konkretnych gór czy jaskiń, po muzea, zamki, czy inne ciekawe miejsca. Przewodnik jest bogato ilustrowany, znajdziemy w nim historię danych obiektów, ale też różne anegdoty czy legendy.
Jeśli więc wybierasz się w te rejony ten przewodnik będzie nieodzowny, dowiesz się z niego gdzie znajduje się trasa podziemna, odwiedzisz najbardziej znaną w Polsce jaskinię, wypijesz herbatkę z najznamienitszej porcelany, oraz jak z Piekła trafić do Raju :)

Czy zdarzyło Ci się kiedyś tak zakochać w miejscu, że chciałeś o nim opowiadać każdemu, kto tylko zechce słuchać?

Zofia Jurczak zrobiła właśnie to w ,,Slow przewodnik. Góry Świętokrzyskie i ziemia sandomierska". A ja, po lekturze tej niezwykle osobistej, pełnej pasji książki, mam tylko jedną myśl: dlaczego wcześniej nie spojrzałam na ten region z taką czułością?

To nie jest klasyczny przewodnik, z listą ,,top 10 miejsc do zobaczenia" i napiętym planem podróży. To opowieść. Czasem bardzo osobista, czasem reporterska, a czasem z nutą poezji. Jurczak zaprasza nas do świata, w którym podróżowanie odbywa się nie po to, by odhaczyć kolejne atrakcje, ale żeby zrozumieć miejsce i dać się nim zaczarować.

Krok po kroku przemierzamy Góry Świętokrzyskie i Sandomierszczyznę. Zatrzymujemy się w Kielcach, gdzie pomiędzy miejskim zgiełkiem kryją się geologiczne cuda. Wędrujemy do Chęcin i Jaskini Raj, odkrywamy ciche miasteczka jak Pińczów, Wiślica, Nowa Słupia. Każde z tych miejsc Jurczak otula opowieścią - o ludziach, historii, geologii, smakach i dźwiękach. I wiesz co? To działa. Czujesz się, jakbyś tam był.

Jednak największą siłą ,,Slow przewodnika" jest narracja. To nie jest sucha informacja. Autorka rozmawia z lokalnymi rzemieślnikami, oprowadza po muzeach, pokazuje tropy dinozaurów, opowiada o lokalnych winach, legendach, ziołach i... żeliwnych kaloryferach. Z pozoru przypadkowe detale układają się w żywą, kolorową mozaikę regionu. To książka, którą czytałam nie tylko z ciekawością, ale i wzruszeniem.

Przewodnik wydany jest przepięknie - z mnóstwem zdjęć, przejrzystym układem, infografikami i mapkami. To wizualna przyjemność, która sprawia, że od razu chce się wsiąść w pociąg czy auto i pojechać w Góry Świętokrzyskie. I właśnie to jest najpiękniejsze: ta książka nie tylko informuje - ona inspiruje.

Oczywiście, jeśli ktoś szuka konkretnej, encyklopedycznej wiedzy i precyzyjnych tras, może się poczuć zagubiony. To przewodnik emocjonalny, skupiony na idei slow travel i zanurzeniu się w miejsce. Dla mnie - to ogromna zaleta, ale warto o tym wiedzieć przed lekturą.

Ocena: 9/10 - za czułość, styl, bogactwo lokalnych historii i nieoczywiste spojrzenie na miejsca, które - przyznajmy - rzadko trafiają na pierwsze strony folderów turystycznych. Odjęłam jeden punkt tylko dlatego, że forma slow nie każdemu przypadnie do gustu - ale jeśli masz otwartą głowę i serce, to z tą książką poczujesz prawdziwą magię.