Śmierć ma 143 cm wzrostu
Sebastian Fitzek

Biorąc pod uwagę wcześniejsze doświadczenia z książkami Fitzka i ciekawie zapowiadającą się fabułę tego tytułu, miałam nadzieję na spędzenie paru godzin z pasjonującym, świetnie skonstruowanym thrillerem psychologicznym. Jednak, co przyznaję z przykrością, nie jestem zachwycona. Nie jestem oczarowana. Ba, nie jestem usatysfakcjonowana nawet w połowie. Fakt, Fitzek - jak to ma w zwyczaju - umiejętnie dawkuje napięcie, kreuje nietuzinkowych bohaterów i wikła ich losy, a także sprawia, że nawet wytrawny czytelnik thrillerów może zwątpić w w swą zdolność dedukcji, co czyni "Śmierć ma 143 cm wzrostu" powieścią może nawet bardzo dobrą. Ale - cóż - tego autora stać na więcej, chociażby na psychologiczną rozgrywkę pomiędzy zdesperowanym bohaterem a psychopatą, jak w "Pasjonacie oczu", czy też klaustrofobiczną, przyprawiającą o ciarki atmosferę, którą udało mu się wytworzyć w "Klinice". Zabrakło mi elementu zaskoczenia i czegoś wyjątkowego, innego zupełnie niż w innych znanych mi thrillerach. Wprawdzie Fitzek nie pisze schematycznie i nie wykorzystuje motywów uwielbianych przez setki kolegów po fachu, jednakże - jak przypuszczam - na czas pisania tej powieści wysłał na urlop swoją "fitzkowatość", będącą w jego książkach "tym czymś", tą iskierką, której blask przyćmić może wszystkie ewentualne niedociągnięcia. Bez niej, jest to powieść bardzo dobra, ale - jak na tego autora - to zdecydowanie zbyt mało. Niestety.