Smoczy autor
Paweł Gołuch ;

Książki dla dzieci w większości opierają się na magi i fantastyce, są w nich zwierzęta, które mówią, dzieci mieszkające bez rodziców lub postacie, które naprawdę nie istnieją. Pomimo tego, te historie potrafią wiele nauczyć i najczęściej mają w sobie dużo mądrości, przesłanie lub morał, którego niestety nie posiadają książki dla dorosłych.
Smoczy autor to trzecia część z serii smocze kroniki, tym razem książę Janek i królewna Karolina szukają autora, ponieważ król zapomniał o królowej Małgorzacie, małżeństwo chce, namówić autora, żeby pamięć króla wróciła, wiedzą, że tylko on może tego dokonać. Żeby znaleźć autora, proszą o pomoc smoczą rodzinę i razem z nimi udają się do dwugłowego wujka Prafała, potem szukają Yeti, a następnie udają się do skrzata Okrucha, który już raz im pomógł. Przygód aż do końca opowieści przeżyli jeszcze bardzo dużo, a czy odnaleźli tego autora i król przypominał sobie o królowej, tego musicie przekonać się już sami.
Opowieść ma formę rymującego się wiersza i muszę przyznać, że jest to naprawdę ciekawy pomysł, ponieważ wyróżnia się ona na tle innych tego typu historii, a dzięki ciekawym słowom czyta się wszystko płynnie i melodyjnie. Książka jest dość obszerna, ale ma mnóstwo pięknej grafiki, więc czytania nie jest tak dużo, wręcz docierając do końca, przychodzi taka refleksja i smutek, że musimy już pożegnać się z bohaterami.
My nie znamy wcześniejszych części, ale świetnie odnaleźliśmy się w tej, niestety czegoś nam jednak brakowało, przy czytaniu zauważyłam, że lepiej czulibyśmy się związani z bohaterami, gdybyśmy jednak towarzyszyli im od początku. Bardzo polecam książkę dzieciom, które są ciekawe świata i uwielbiają marzyć, tylko przypominam o przeczytaniu całości od początku, wtedy więcej czasu będziecie mogli spędzić z tymi wspaniałymi bohaterami.

„Smoczy autor” to już trzeci tom Smoczych Kronik i muszę przyznać, że jest to chyba najlepsza część. 

Całość napisana jest wierszem rymowanym, gdzie wierszyki są krótkie i rytmiczne. To dzięki temu, dziecku zdecydowanie łatwiej skupić się na czytanej treści i przenieść w świat tajemniczych smoków. 

Autor zwraca się do dzieci z ogromnym szacunkiem czego brakuje w tak wielu książkach dla najmłodszych. Opisuje sytuacje niesamowite, stworzył magiczne postacie i ciekawe miejsca. Wszystko to świetnie ze sobą współgra i uczy dzieci czym jest prawda, a czym kłamstwo. Wydarzenia które spotykają naszych bohaterów czasami są śmieszne, a innym czasem smutne jednak najważniejsze, że płynie z nich przekaz.

Na szczególną uwagę zasługują ilustracje, które zostały pięknie wykonane i są integralną częścią treści. Pobudzają wyobraźnie dziecka i pozwalają lepiej zrozumieć przekaz, który chciał przekazać autor. 

Na koniec warto jeszcze zaznaczyć, że brak znajomości poprzednich tomów nie wpływa na odbiór ostatniego. 

Kroniki mają to do siebie, że wzbudzają ciekawość w czytelniku małym i dużym. Mój syn pomimo, że ma 10 miesięcy to uwielbia ich słuchać i oglądać ilustracje ze smokami, które są przepiękne. Zdecydowanie polecamy!